Kira postanawia samotnie pokonać 1000 km rzeki Niger płynąc dmuchanym czerwonym kajakiem. Nie ma pewności, co czeka za następnym zakrętem, gdzie spędzi kolejną noc, czy ludzie na brzegu będą nastawieni przyjaźnie czy wrogo. I jeszcze hipopotamy. Odwaga godna podziwu.
Wciągająco napisana relacja z podróży.

Kira postanawia samotnie pokonać 1000 km rzeki Niger płynąc dmuchanym czerwonym kajakiem. Nie ma pewności, co czeka za następnym zakrętem, gdzie spędzi kolejną noc, czy ludzie na brzegu będą nastawieni przyjaźnie czy wrogo. I jeszcze hipopotamy. Odwaga godna podziwu.
Wciągająco napisana relacja z podróży.

Samotna podróżniczka decyduje się na spływ kajakiem po Nigrze.
Niestety, nie ma lekko.
Upał, burze, choroba i kontuzja, hipopotamy, a przede wszystkim nie zawsze przyjaźnie nastawieni tubylcy, którzy stojąc na brzegu krzyczą o pieniądze.
Wieczorem wiadomo, można zanocować gdzieś samemu na brzegu (nie zawsze bezpiecznie, bo ktoś może się przyplątać) albo poprosić o gościnę w wiosce, za co oczywiście trzeba płacić, a przy okazji staje się atrakcją turystyczną.
Byłam w szoku czytając opis, jak kilkaset osób stało przy płocie, czy tam na podwórku, gapiąc się godzinami na autorkę.
Sama autorka przyznaje, że ta podróż ja wykończyła. Po lekturze mam wątpliwości, czy wiedząc co ją czeka, zdecydowałaby się płynąć. Wydawała się raczej zniechęcona już krótko po rozpoczęciu wyprawy, a im dłużej płynęła, tym bardziej jej się to pogłębiało.
Współczuję.

Samotna podróżniczka decyduje się na spływ kajakiem po Nigrze.
Niestety, nie ma lekko.
Upał, burze, choroba i kontuzja, hipopotamy, a przede wszystkim nie zawsze przyjaźnie nastawieni tubylcy, którzy stojąc na brzegu krzyczą o pieniądze.
Wieczorem wiadomo, można zanocować gdzieś samemu na brzegu (nie zawsze bezpiecznie, bo ktoś może się przyplątać) albo poprosić o gościnę...