To kolejna już powieść fantasy N. Pierumowa, która nie zdołała mnie do siebie przekonać. Autor przedstawia wprawdzie rozbudowaną i przemyślaną wizję świata (wzbogaconą odwróceniem tradycyjnych schematów światła i ciemności czy też nietypową oceną elfów) ale czegoś jednak w tym utworze brakuje. Właściwie, to brakuje wielu elementów. Fabuła pełna nielogiczności, które Autor tuszuje wprowadzaniem przy każdej okazji środków magicznych, ale i tak postępowanie bohaterów często razi brakiem konsekwencji. W dodatku pojawiają się liczne dłużyzny, jak gdyby N. Pierumów nie potrafił poradzić sobie z poprowadzeniem akcji. W powieści otrzymujemy mnóstwo magii, magicznych bitew i pojedynków (sążniście opisywanych),brakuje natomiast uczuć, konfrontacji charakterów, dramatycznych spięć pomiędzy bohaterami. Rozczula wręcz nieśmiało i nieudolnie wprowadzony wątek romantyczny. Czyżby rozpaczliwa próba ożywienia powieści w końcowych rozdziałach? Krótko mówiąc, zbyt wiele magii, zbyt mało ludzi. Jeśli chodzi o samą technikę pisarską, to daje się odczuć niedostatek dialogów. Autor zamieszcza ich niewiele, a jeżeli już, to wypadają sztucznie i blado. W tekście dominują opisy, co rzutuje na dynamikę akcji.
Dochodzę do wniosku, iż N. Pierumow miał niezły pomysł, ale zabrakło niezbędnych do jego rozwinięcia talentów czysto literackich. W sumie, to samo powiedzieć można o wszystkich utworach fantasy tegoż Autora. O tyle to dziwne, że N. Pierumow pisze również klasyczne powieści militarnego podgatunku SF i wypadają one o niebo lepiej: ciekawa kreacja świata, dynamiczna akcja, żywe, jędrne dialogi w „żołnierskim” stylu. Trudno oprzeć się wrażeniu, iż Autorowi fantasy po prostu „nie leży” i powinien skupić się na militarnej SF.

To kolejna już powieść fantasy N. Pierumowa, która nie zdołała mnie do siebie przekonać. Autor przedstawia wprawdzie rozbudowaną i przemyślaną wizję świata (wzbogaconą odwróceniem tradycyjnych schematów światła i ciemności czy też nietypową oceną elfów) ale czegoś jednak w tym utworze brakuje. Właściwie, to brakuje wielu elementów. Fabuła pełna nielogiczności, które Autor...

W porównaniu do Księgi Hagena czyta się tą książkę zdecydowanie lepiej, już pierwsze strony wciągają w tajemniczą fabułę. Nie ma tu też tylu magicznych pojedynków, które tak dłużyły mi się w w czasie czytania Księgi Hagena. I choć momentami fabuła niepotrzebnie się dłużyła to polecam tą książkę.

W porównaniu do Księgi Hagena czyta się tą książkę zdecydowanie lepiej, już pierwsze strony wciągają w tajemniczą fabułę. Nie ma tu też tylu magicznych pojedynków, które tak dłużyły mi się w w czasie czytania Księgi Hagena. I choć momentami fabuła niepotrzebnie się dłużyła to polecam tą książkę.

Do tej książki zabrakło mi gwiazdek

Do tej książki zabrakło mi gwiazdek

Opowieść dużo lepsza od poprzedniego tomu.
Bardzo epicka.

Opowieść dużo lepsza od poprzedniego tomu.
Bardzo epicka.

Niezła. Dobrze się czyta. Wprawdzie dosyć schematyczna konstrukcja fabuły, łatwo przewidzieć akcję, ale mimo to przeczytałem z przyjemnością. Bardzo fajny pomysł na świat - nietypowy.

Niezła. Dobrze się czyta. Wprawdzie dosyć schematyczna konstrukcja fabuły, łatwo przewidzieć akcję, ale mimo to przeczytałem z przyjemnością. Bardzo fajny pomysł na świat - nietypowy.