Co za urocza książka! Język w jakim została napisana oscyluje wprawdzie pomiędzy dwudziestoleciem w wydaniu Słonimsko-Tuwimowskim, a PRL-owską nowomową (zwłaszcza we fragmentach dotyczących spółdzielni mieszkaniowych i tego typu ustrojstw),jednak szczęśliwie z przewagą tego pierwszego. Budrewicz opowiada ze swadą, lekko a zaczepnie, wydobywając na światło dzienne elementy i postaci charakterystyczne, dziwactwa, przywary, zalety oraz wszelki koloryt lokalny Warszawy. Kogóż on nie opisał? Znajdzie się i jedna sporych gabarytów Wanda, i pewien Miron, nic, tylko Lec i czytać. Wydanie ma miły, nieduży format, nieco wydłużony, jest lekkie, poręczne, w sam raz do kieszeni czy do zatłoczonego autobusu. A nawet i do jednego, i do drugiego naraz.

(Trochę kłamię, że już przeczytałam, bo zostało mi z 10-20 stron, ale nie mogłam się powstrzymać przed jak najszybszym naskrobaniem rekomendacji. Sama zaś w najbliższym czasie polecę do takiej jednej księgarni z tanią książką, by zaopatrzyć się w część pierwszą Bedekera - za całe dwanaście złotych!)

Co za urocza książka! Język w jakim została napisana oscyluje wprawdzie pomiędzy dwudziestoleciem w wydaniu Słonimsko-Tuwimowskim, a PRL-owską nowomową (zwłaszcza we fragmentach dotyczących spółdzielni mieszkaniowych i tego typu ustrojstw),jednak szczęśliwie z przewagą tego pierwszego. Budrewicz opowiada ze swadą, lekko a zaczepnie, wydobywając na światło dzienne elementy...