Na początku mnie ta książka zauroczyła, później stawałam się coraz bardziej znużona opowieścią, by w pewnym momencie ocknąć się z chwilowego uśpienia i czytać do końca z wypiekami na twarzy.

"Plaża muszli" przyciąga i odpycha. Marie Hermanson zaprasza nas do magicznego, nieco odległego miejsca, które pachnie słońcem i wiatrem. Plaża muszli pełna jest zakamarków, szczelin, tajemnic. Historie głównych bohaterów wplatają się między te szczeliny, by zafascynować czytelnika i powoli odkrywać swe drugie dno. Tytułowa plaża łączy losy kilku kobiet i staje się świadkiem różnych, mniej lub bardziej, tragicznych i dziwnych wydarzeń.

Autorka stworzyła miejsce, które urzeka skandynawskim krajobrazem, a jednocześnie ma w sobie coś złowrogiego. Mewy krążące nad plażą niepokoją, jakby chciały zawłaszczyć to miejsce dla siebie. Ja jako czytelnik czuję przed nimi strach, co bardzo dobrze świadczy o pisarstwie Hermanson.

Bardzo ładnie opowiedziana historia, w której przeszłość mocno osadza się w teraźniejszości. Niezwykła w swej prostocie.

Na początku mnie ta książka zauroczyła, później stawałam się coraz bardziej znużona opowieścią, by w pewnym momencie ocknąć się z chwilowego uśpienia i czytać do końca z wypiekami na twarzy.

"Plaża muszli" przyciąga i odpycha. Marie Hermanson zaprasza nas do magicznego, nieco odległego miejsca, które pachnie słońcem i wiatrem. Plaża muszli pełna jest zakamarków, szczelin,...

Wymęczyłam ponad 100 str. Książka bez ładu i składu. Na początku opis jak Ulrika zabiera swoje dzieci nad morze, zostawia ich potem u ojca i potem nic na temat, tylko jakby same wspomnienia.

Wymęczyłam ponad 100 str. Książka bez ładu i składu. Na początku opis jak Ulrika zabiera swoje dzieci nad morze, zostawia ich potem u ojca i potem nic na temat, tylko jakby same wspomnienia.

Wybrałem na tę książkę na chybił trafił, bo zaintrygował mnie tytuł. Ostatnio czytam wszystko ze słowem "plaża" w tytule. I nieoczekiwanie dostałem kolejną do kolekcji historię zaginionego dziecka.
Dużo się ostatnio mówi o nowym tłumaczeniu Ani z Zielonego Wzgórza (Anne z Zielonych Szczytów). Tutaj mamy do czynienia z czymś równie sielskim, bardziej poważnym, ale podobnie nastrojowym. Z tajemnicą. Z historiami życia zwykłych ludzi żyjących w okolicach roku 1972 i później, i w okolicach Göteborga. Pod wpływem tej książki zapragnąłem znowu odwiedzić zachodnie wybrzeże Szwecji - kto wie, gdzie spędzę najbliższe wakacje.
PS. Jeżeli dopiero zamierzasz zacząć czytać Plażę muszli, to możesz policzyć, ile razy w książce przewija się motyw białego puchu, pierza, płatków śniegu, siwizny itp. A potem do mnie napisz ;)

Wybrałem na tę książkę na chybił trafił, bo zaintrygował mnie tytuł. Ostatnio czytam wszystko ze słowem "plaża" w tytule. I nieoczekiwanie dostałem kolejną do kolekcji historię zaginionego dziecka.
Dużo się ostatnio mówi o nowym tłumaczeniu Ani z Zielonego Wzgórza (Anne z Zielonych Szczytów). Tutaj mamy do czynienia z czymś równie sielskim, bardziej poważnym, ale podobnie...

Powiedzieć, że historia opisana w tej powieści jest niezwykła, to nie powiedzieć nic. Tajemnicze zaginięcie, jeszcze bardziej tajemnicze odnalezienie, a na koniec zupełnie zaskakujące wyjaśnienie całej zagadki.
Plus bardzo wyrazisty obraz rozwijającej się latami przyjaźni dwóch dziewczynek. Chociaż czy można nazwać przyjaźnią relację, gdzie jedna strona przeżywa nieodwzajemnioną fascynację drugą osobą?
Mnie ta książka pozostawiła z refleksją dotyczącą dzieci cierpiących na zaburzenia psychiczne lub neurologiczne. Czasami próbujemy poprzez terapię i leczenie dostosować je do naszego świata. A gdyby nagle takie dziecko spotkało kogoś, kto potrafi zrobić coś odwrotnego? Z absolutną łatwością dostosować się do jego świata?

Powiedzieć, że historia opisana w tej powieści jest niezwykła, to nie powiedzieć nic. Tajemnicze zaginięcie, jeszcze bardziej tajemnicze odnalezienie, a na koniec zupełnie zaskakujące wyjaśnienie całej zagadki.
Plus bardzo wyrazisty obraz rozwijającej się latami przyjaźni dwóch dziewczynek. Chociaż czy można nazwać przyjaźnią relację, gdzie jedna strona przeżywa...

Książkę czytałam dawno temu, a do dziś został mi sentyment do niej. Wzruszająca, dającą się przenieść w jej klimat i zdecydowanie wciągająca.

Książkę czytałam dawno temu, a do dziś został mi sentyment do niej. Wzruszająca, dającą się przenieść w jej klimat i zdecydowanie wciągająca.

Niepokojąca, momentami wzruszająca i melancholijna opowieść poruszająca tematy krępujące dla wypieszczonej wizji społeczeństwa bez nadmiernej poprawności politycznej i wybielania ludzkich ułomności, ale jednocześnie w sposób liryczne piękny. O tęsknocie do normalności i ucieczce od codzienności, pragnieniu samotności i dążeniu do bliskości, przyjaźni i poczuciu wyobcowania, w dodatku w misternej prozatorskiej oprawie od pierwszej stronie wciągającej wprost na tajemniczo dziką plażę strzeżoną przez mewy, w sielskie zakamarki dziecięcych wspomnień jak i odarty ze złudzeń świat dorosłych.

Niepokojąca, momentami wzruszająca i melancholijna opowieść poruszająca tematy krępujące dla wypieszczonej wizji społeczeństwa bez nadmiernej poprawności politycznej i wybielania ludzkich ułomności, ale jednocześnie w sposób liryczne piękny. O tęsknocie do normalności i ucieczce od codzienności, pragnieniu samotności i dążeniu do bliskości, przyjaźni i poczuciu...

Tajemnica z przeszłości, nadmorskie klimaty, aura tajemniczości i sentyment do minionych czasów młodości. Przyjemna, lekko się czyta choć czegoś jakby zabrakło...

Tajemnica z przeszłości, nadmorskie klimaty, aura tajemniczości i sentyment do minionych czasów młodości. Przyjemna, lekko się czyta choć czegoś jakby zabrakło...

niesamowicie klimatyczna i nastrojowa powieść, która do samego końca trzyma w napięciu. dawno nie czytałam tak wciągającej ksiązki, pomimo braku nieoczekiwanych zwrotów akcji. piękne opisy szwedzkiej przyrody stanowią dopełnienie całości, a portrety psychologiczne głównych bohaterek są na swój sposób czymś całkiem innym. nie spotkałam się do tej pory z taką historią.

niesamowicie klimatyczna i nastrojowa powieść, która do samego końca trzyma w napięciu. dawno nie czytałam tak wciągającej ksiązki, pomimo braku nieoczekiwanych zwrotów akcji. piękne opisy szwedzkiej przyrody stanowią dopełnienie całości, a portrety psychologiczne głównych bohaterek są na swój sposób czymś całkiem innym. nie spotkałam się do tej pory z taką historią.

Ta książka zawsze już będzie kojarzyć mi się z klimatem wakacji, morza i dorastaniem. Młoda dziewczyna spędza wakacje z liczną rodziną przyjaciółki. Wyprawy na Ptasią Wyspę, opalanie i kąpiele, noc spędzona na plaży pod gołym niebem dają obraz spokojnego, beztroskiego życia nastolatków. Podczas tej beztroskiej zabawy ginie mała dziewczynka. Wydarzenie to zmienia życie rodziny. Nie powiem, że przyspiesza dorastanie, ale z pewnością zmusza do głębszych refleksji. Wątek zaginięcia Mai splata obie części opowieści: tę pierwszą wakacyjną i tę drugą po latach. Zgodnie z moimi oczekiwaniami otrzymałam ciekawą historię opowiedzianą barwnie, ciepło i intrygująco. Nie przeszkadzało mi wcale, że pewnych spraw można było domyślić się wcześniej, bo i tak delektowałam się nimi, kiedy przyszła na nie pora.
Polecam nie tylko na wakacyjne dni.

Ta książka zawsze już będzie kojarzyć mi się z klimatem wakacji, morza i dorastaniem. Młoda dziewczyna spędza wakacje z liczną rodziną przyjaciółki. Wyprawy na Ptasią Wyspę, opalanie i kąpiele, noc spędzona na plaży pod gołym niebem dają obraz spokojnego, beztroskiego życia nastolatków. Podczas tej beztroskiej zabawy ginie mała dziewczynka. Wydarzenie to zmienia życie...

Zaczyna się nudno... Kilka stron opisów spotkań autorskich pewnej pani doktor od Trolli :)
Potem równie nieciekawa relacja z wycieczki do miejsc dzieciństwa, na którą autorka książek o Trollach zabiera swoich dwóch synów. Nawet kiedy starszy chłopiec znajduje w jaskini przy plaży ludzką czaszkę, opis tego wydarzenia nie wydaje się być szczególnie ekscytujący.
Dopiero kiedy Ulrika porzuca swoje opowieści o Trollach, odwozi synów na weekend do ich ojca i we wspomnieniach przenosi się do miejsca, w którym rokrocznie spędzała wakacje jako mała dziewczynka a potem nastolatka, książka okazuje się opowieścią pełną magii i emocji.
Urlika wychowana w skromnym i raczej konserwatywnym domu poznaje na wakacjach rówieśniczkę, Anne-Marie Gattman. Uważa, że Anna jest piękna, w myślach nazywa ją " miodowozłotą ". Tak zaczyna się fascynacja Urliki Anną, chęć wkupienia się w jej łaski i wtopienia się w jej świat. Do pewnego stopnia to się udaje, ale niesie ze sobą wiele rozczarowań. Ulrika obserwuje też, jak traumatyczne wydarzenia i poczucie winy zmieniają i dzielą rodzinę.
Dzięki wspomnieniom Urliki i próbach zrekonstruowania przeszłości, dotykamy problemu adopcji, bardzo szczególnej adopcji, dziecka wyrwanego z egzotycznego kraju a także problemu choroby psychicznej i próby odnalezienia swojego miejsca.

Jeżeli uda Wam się przebrnąć przez kilkanaście pierwszych kartek, będziecie oczarowani.

Polecam nie tylko na wakacje powieść Marie Hermanson " Plaża muszli "

Recenzja napisana w związku z wyzwaniem " Czytamy literaturę skandynawską "

zapraszam również do przeczytania recenzji innych książek na moim blogu http://marynistka.blogspot.com/

Zaczyna się nudno... Kilka stron opisów spotkań autorskich pewnej pani doktor od Trolli :)
Potem równie nieciekawa relacja z wycieczki do miejsc dzieciństwa, na którą autorka książek o Trollach zabiera swoich dwóch synów. Nawet kiedy starszy chłopiec znajduje w jaskini przy plaży ludzką czaszkę, opis tego wydarzenia nie wydaje się być szczególnie ekscytujący.
Dopiero kiedy...