Bardzo dobre opowieści starych czasów jednak nie przebije nic . Kiedyś to jakoś lepiej pisali je ciekawsze i fajniejsze były niż teraz .

Bardzo dobre opowieści starych czasów jednak nie przebije nic . Kiedyś to jakoś lepiej pisali je ciekawsze i fajniejsze były niż teraz .

Uwielbiam czytać książki pisane przez zapaleńców i fachowców. Ta właśnie taka jest. Chociaż są to dosyć proste opowiadania to przebija z nich ogromny zapał i miłość do Arktyki ich twórców. Opowiadanie o Anaruku znane mi było ze szkoły podstawowej, innych natomiast nie znałem. Autorzy piszą w szczególny sposób, ponieważ podczas lektury byłem w stanie bardzo łatwo wyobrazić sobie te wydarzenia i towarzyszące im emocje. To niezbicie świadczy o ich kunszcie. Gdybym miał wskazać na najlepsze z tych opowiadań to zdecydowałbym się na opowieść o białym niedźwiadku przemyconym przez młodego polarnika oraz na ostatnie z opowiadań, które opisuje uratowanie od zakażenia zranionego towarzysza na stacji polarnej. Z lat dzieciństwa pamiętam to, że Centkiewiczowie rozbudzali moją dziecięcą ciekawość Arktyką i kręgiem polarnym. Dzisiaj, niewiele się zmieniło. Ta książka jest bez wątpienia ciekawa i interesująca. Opieram to stwierdzenie na fakcie, że jej tematyka jest dosyć egzotyczna, a o życiu Eskimosów przecież niewiele się mówi.
Reasumując - polecam tę książkę osobom ciekawym życia i świata. Chociaż pisana wiele lat temu, nie utraciła swojego smaku. Wiem, że autorzy byli za życia związani z ustrojem komunistycznym, jednak nie powinno to moim zdaniem rzutować na ich twórczość jako taką. W tych opowiadaniach przebija wrażliwość, fachowość i zapał jej twórców. Dlatego warto po nią sięgnąć. Egzotyka - to nie tylko ciepłe i dalekie kraje. Egzotyka to też oblodzone połacie ziemi, w których codziennie toczy się walka człowieka z naturą o przetrwanie. Być może realiów opisywanych przez autorów już nie ma - tym bardziej warto po nią sięgnąć by zobaczyć na własne oczy to z czym musieli zmierzyć się ludzie w zapomnianej, lodowej głuszy w XX wieku.

Uwielbiam czytać książki pisane przez zapaleńców i fachowców. Ta właśnie taka jest. Chociaż są to dosyć proste opowiadania to przebija z nich ogromny zapał i miłość do Arktyki ich twórców. Opowiadanie o Anaruku znane mi było ze szkoły podstawowej, innych natomiast nie znałem. Autorzy piszą w szczególny sposób, ponieważ podczas lektury byłem w stanie bardzo łatwo wyobrazić...