Świetnie napisana biografia, która opisuje życie Hannibala niczym dobra powieść. Podążamy za bohaterem w chronologicznym toku wydarzeń, a autor serwuje nam szczegółowe informacje, które jednak w żadnym momencie nie nudzą.

Świetnie napisana biografia, która opisuje życie Hannibala niczym dobra powieść. Podążamy za bohaterem w chronologicznym toku wydarzeń, a autor serwuje nam szczegółowe informacje, które jednak w żadnym momencie nie nudzą.

Świetna lektura, zaczynająca się od życia ojca Hannibala, Hamilkara, a kończąca się na recepcji postaci bohatera książki od jego śmierci aż po czasy współczesne. Dla mnie szczególnie ciekawy jest wątek napoleoński pojawiajacy się przy tym ostatnim temacie.

Autor ma własną koncepcję przejścia Hannibala przez Alpy i nie boi się jej przedstawić. Jako Francuz naturalnie skupia wiele uwagi na galijskim etapie wyprawy Barkidy. Swoje wywody opiera głównie na pismach Polibiusza, rzadko przyznając rację Liwiuszowi. Osoby zainteresowane polityką, w tym geopolityką, mają szansę na prawdziwą ucztę realpolitik. Osoby refleksyjne westchną nad rozdźwiękiem między Fides a rzymskimi zagrywkami po ośmiomiesięcznym oblężeniu Saguntu, mamieniem Greków mrzonkami o wolności i okolicznościami wypowiedzenia wojny Seleukidom.

Co do zdania autora, że II wojna punicka to była pierwsza prawdziwie wojna światowa (a nie jak w recenzji poniżej WWI),to spektakularny upadek późnej epoki brązu i związane z nim zmiecenie z powierzchni ziemi wielu państw, przetasowania układu sił i załamanie handlu międzynarodowego był dobre 1000 lat wcześniej. Jest to więc teza tyleż efektowna, co naciągana.

Poza rzetelnym opisem biegu rzeczy Lancel przytacza wiele anegdot, które ubarwiają lekturę i tchną życie w ludzi, którzy dawno temu obrócili się w proch. Przykładów jest wiele, jak np.
- o nieszczęsnym Fabiuszu, którego opieszałość na froncie przypomniała rzymskiej opinii publicznej jego dziecięce przezwisko "ovicula", czyli owieczka;
- tragiczna historia pięknej Sofonisbaal i jej jednodniowego małżeństwa z królem Massinissą, która rozegrała się we wstrząsająco malowniczej scenerii Konstantyny w dzisiejszej Algierii;
- horror bitwy pod Kannami z siejącymi śmierć Numidami;
- piękne mieszkanki Krotony uwiecznione w anegdocie o Zeuksisie;
- przebrania i fortele Hannibala, które czynią z niego archetypowego herosa-trickstera;
- numinotyczna śmierć w jednym roku trzech wielkich wodzów zmierzchającej epoki, czyli Hannibala, Scypiona Afrykańskiego i Filopojmena;
- przysłowiowo rzymskie cnoty Scypiona, małoduszność Katona i epitafium na grobie tego pierwszego...

I wiele, wiele innych. Polecam!

Świetna lektura, zaczynająca się od życia ojca Hannibala, Hamilkara, a kończąca się na recepcji postaci bohatera książki od jego śmierci aż po czasy współczesne. Dla mnie szczególnie ciekawy jest wątek napoleoński pojawiajacy się przy tym ostatnim temacie.

Autor ma własną koncepcję przejścia Hannibala przez Alpy i nie boi się jej przedstawić. Jako Francuz naturalnie...

Bardzo dobrze opracowana źródłowo biografia kartagińskiego boga wojny. II wojna punicka, jako "wojna hannibalijska", będąca największym tytułem do chwały afrykańskiego wodza, została określona przez autora jako "I wojna światowa w dziejach ludzkości". Wielkie imperium, jakim już wtedy była Republika Rzymska, zachwiało się u swych podstaw, o mały włos nie zostało zmiecione przez międzynarodówkę dowodzoną przez jednookiego, szalenie odważnego i brutalnego awanturnika. Bo czyż nie było szalone przejść poprzez Alpy (do dzisiaj nie zostało w zupełności rozwikłane przez którą z przełęczy przedzierały się wojska kartagińskie, chociaż Lancel ma swojego "pewniaka") z całą armią oraz z towarzyszącymi jej słoniami? Wydaje się, że próżno szukać w całej bogatej historii starożytnej równie śmiałych osiągnięć. Potomek rodu Barkidów stanowi o tyleż fascynującą, co nieodgadnioną postać. Niby tyle o jego czynach wiadomo, każdy słyszał chyba jego imię (a może niektórzy skojarzyliby je raczej z innym Hannibalem, bohaterem książek Thomasa Harrisa),ale czy aż tak dużo wiemy o nim samym? O tym jaki naprawdę był? Co chciał osiągnąć? Niestety historia nie potrafi odpowiedzieć na wiele pytań, które chcielibyśmy jej zadać. Mimo wszystko, to co otrzymujemy w tym przypadku jest zadowalające. Chociaż, jak to często bywa w odniesieniu do biografii ludzi starożytnych, więcej tu "opisu przyrody", niż właściwych wiadomości o zaprezentowanym bohaterze. To musi chyba wystarczyć. Wszakże Hannibal to jego czyny. A tych było niemało, i to największego z możliwych kalibru. O tym jakiego stracha (a to już wielkie coś) napędził Rzymianom, wystarczy wspomnieć, że po bitwie pod Kannami zaciągnęli oni do swej armii 8 tyś. niewolników (po uprzednim wykupie ich przez państwo, które nie posunęło się aż do wywłaszczenia posiadaczy z ich rzeczy). Hannibal ante portas - to hasło na długie lata potrafiło mobilizować Republikę.
Książka Serge'a Lancela to kawał ciekawej lektury. Poza historią wielkiej wojny i wielkich dowódców możemy się z niej również dowiedzieć wielu smakowitych szczegółów. Są tam wiadomości zarówno o tym, iż Rzymianie w trakcie składania tradycyjnych przysiąg kładli końcówkę miecza na... świni, a także o tym, że na wyposażeniu każdej rzymskiej armii musiał być... ocet. Konserwowano nim broń, a także spożywano. Warto sięgnąć po tę biografię. To prawdziwa gratka wśród BSL.

Bardzo dobrze opracowana źródłowo biografia kartagińskiego boga wojny. II wojna punicka, jako "wojna hannibalijska", będąca największym tytułem do chwały afrykańskiego wodza, została określona przez autora jako "I wojna światowa w dziejach ludzkości". Wielkie imperium, jakim już wtedy była Republika Rzymska, zachwiało się u swych podstaw, o mały włos nie zostało zmiecione...

Książka ta w ciekawy sposób ukazuje karierę Hannibala jako wodza i polityka. Dzieło to nie jest jednak wolne od pewnych słabości wynikających z bazy źródłowej. Po pierwsze z twórczości historyków starożytnych do naszych czasów dotrwały tylko znikome resztki ale przed wszystkim praktycznie zupełnej zagładzie uległy dzieła przedstawiające propunicki punkt widzenia choć w Antyku byli pisarze którzy ukazywali historię z kartagińskiej perspektywy (Np grecki historyk Silenos z Kaleakte który przebywał w otoczeniu Hannibala czy też sekretarz kartagińskiego wodza Spartanin Sosylos) Obraz Hannibala widzimy więc głównie oczami Greka Polibiusza z Megalopolis i Rzymianina Tytusa Liwiusza a obaj historycy reprezentują rzymskie spojrzenie na rywalizację obu potęg. Historyk musi zaś wykorzystywać takie źródła jakie dla danej epoki istnieją.

Książka ta w ciekawy sposób ukazuje karierę Hannibala jako wodza i polityka. Dzieło to nie jest jednak wolne od pewnych słabości wynikających z bazy źródłowej. Po pierwsze z twórczości historyków starożytnych do naszych czasów dotrwały tylko znikome resztki ale przed wszystkim praktycznie zupełnej zagładzie uległy dzieła przedstawiające propunicki punkt widzenia choć w...

Lektura ze wszech miar godna polecenia, zwłaszcza że dzisiaj imię Hannibal większości się kojarzy raczej z Hannibalem Lectorem, głównym bohaterem głośnego niegdyś filmu "Milczenie owiec". Wybitny francuski archeolog i znawca literatury klasycznej Serge Lancel napisał poprawną, łatwą w czytaniu powieść biograficzną o władcy starożytnej Kartaginy. Odniosłem jednak wrażenie, że autor miał problemy z tym, co z bogatego w wydarzenia życia władcy i z jego epoki wybrać do opowiadania. Otrzymaliśmy w rezultacie rzecz, która się skupia na militarnych aspektach działalności Hannibala Barkasa z ewidentną szkodą dla wymiaru kulturowego i politycznego. Imponuje rozległa, wielopłaszczyznowa wiedza autora i bogactwo źródeł. Książka jest opatrzona indeksem osób, tablicą chronologiczną i licznymi mapami, co czyni z niej nie tylko fascynującą lekturę, lecz także przyczynia się do pogłębienia wiedzy historycznej osób, zainteresowanych epoką wielkich zmagań między Rzymem a Kartaginą o panowaniem nad Śródziemiem.

Lektura ze wszech miar godna polecenia, zwłaszcza że dzisiaj imię Hannibal większości się kojarzy raczej z Hannibalem Lectorem, głównym bohaterem głośnego niegdyś filmu "Milczenie owiec". Wybitny francuski archeolog i znawca literatury klasycznej Serge Lancel napisał poprawną, łatwą w czytaniu powieść biograficzną o władcy starożytnej Kartaginy. Odniosłem jednak wrażenie,...

Zgrabnie napisana książka historyczna z dużą ilością ciekawych faktów i źródeł. Autor przedstawia nam świat śródziemnomorski na przełomie III i II wieku p.n.e., który niedługo potem zmieni się o 180 stopni.Niektóre opisane tam sytuacje, ludy, państwa, znikną w mrokach dziejów. Dzieło przedstawia nam ziemie gdzie po zalesionych wówczas stokach gór Atlas biegały dziko słonie leśne. Dużą częścią ówczesnego basenu Morza Śródziemnego niepodzielnie rządziła jeszcze kultura grecko-hellenistyczna, dobrze trzymała się kultura fenicko-punijska (a więc nasza Kartagina). Dopiero zaczynała rodzić się potęga Rzymu, który był wówczas raczej federacją państw-miast (w tym kolonii greckich),z hegemonią jednego. Do tego wszystkiego siejący po całej Europie postrach Celtowie.
Książka jest bardzo szczegółowym opisem wojen, próbujących powyższy porządek zachwiać, a więc i II punickiej. Konfliktów, które w końcu tak naprawdę położyły podwaliny pod częściową, bądź całkowitą romanizację ówczesnego świata.
Bardzo to wszystko ciekawe, tytuł jest jednak mocno mylący. Mało, zdecydowanie za mało, w tym wszystkim Hannibala jako osoby, postaci. Autor cały czas tłumaczy się z małej i nieprecyzyjnej ilości źródeł. Może trzeba więc było zatytułować książkę inaczej? Jeśli miałbym streścić co dowiedziałem się o tym człowieku, a nie o jego dokonaniach, to nie sądzę aby padło więcej niż kilka zdań (no może kilkanaście max.).
Ocena może więc trochę na wyrost, bo czytało się miło.

Zgrabnie napisana książka historyczna z dużą ilością ciekawych faktów i źródeł. Autor przedstawia nam świat śródziemnomorski na przełomie III i II wieku p.n.e., który niedługo potem zmieni się o 180 stopni.Niektóre opisane tam sytuacje, ludy, państwa, znikną w mrokach dziejów. Dzieło przedstawia nam ziemie gdzie po zalesionych wówczas stokach gór Atlas biegały dziko słonie...

Interesująca i dość obszerna biografia Hannibala skupiona na zagadnieniach stricte polityczno-militarnych. Właściwie można by ją nazwać historią konfliktu rzymsko-kartagińskiego (w końcowej fazie rzymsko-seleukidziego) i nikt by się nie obruszał co do nieadekwatności tytułu. Dużo miejsca na temat przemarszu wojsk Hannibala przez Rodan i - zwłaszcza! - przez Alpy. Autor poświęcił miejsce każdej z bitew II wojny punickiej, zdecydowanie na pochwałę zasługuje duża ilość dość dokładnych map i planów pól bitewnych. Z pewnością dobrze jest lekturę biografii Lancela uzupełnić książką Picarda, która skupia się bardziej na środowisku, z którego Hannibal wyszedł. Z pewnością warto przeczytać Lancela, choć mi bardziej podobał się Picard.

Tomasz Babnis

Interesująca i dość obszerna biografia Hannibala skupiona na zagadnieniach stricte polityczno-militarnych. Właściwie można by ją nazwać historią konfliktu rzymsko-kartagińskiego (w końcowej fazie rzymsko-seleukidziego) i nikt by się nie obruszał co do nieadekwatności tytułu. Dużo miejsca na temat przemarszu wojsk Hannibala przez Rodan i - zwłaszcza! - przez Alpy. Autor...

Na początku byłem sceptycznie nastawiony do książek, które musiałem przeczytać na olimpiadę historyczna, ale dzięki niej sam zakupiłem biografie Lutra, Aleksandra i Kaliguli od Państwowego Instytutu Wydawniczego. Krytyczne podejście, podawanie źródeł, próby wytłumaczenia wszelakich faktów i motywów postępowania, doskonale przybliża sylwetkę Hannibala, jego decyzje i geniusz taktyczny bitew, polecam fanom historii!

Na początku byłem sceptycznie nastawiony do książek, które musiałem przeczytać na olimpiadę historyczna, ale dzięki niej sam zakupiłem biografie Lutra, Aleksandra i Kaliguli od Państwowego Instytutu Wydawniczego. Krytyczne podejście, podawanie źródeł, próby wytłumaczenia wszelakich faktów i motywów postępowania, doskonale przybliża sylwetkę Hannibala, jego decyzje i geniusz...

Książka mnie zawiodła. Nie znam się na historii, ale lubię czytać biografie i właśnie na biografie Hannibala tutaj liczyłem. Niestety książka bardziej przypominała opis konfliktu kartagińsko-rzymskiego, aniżeli analizę sylwetki Hannibala.

Książka mnie zawiodła. Nie znam się na historii, ale lubię czytać biografie i właśnie na biografie Hannibala tutaj liczyłem. Niestety książka bardziej przypominała opis konfliktu kartagińsko-rzymskiego, aniżeli analizę sylwetki Hannibala.