Bardzo ciekawa pozycja- nie jest to typowy trójkąt miłosny, którego można by się spodziewać po opisie.

Główna bohaterką jest Gemma- dziennikarka, która przybywa do Francji, na zaproszenie artysty malarza Phillipe, którego romans, a w zasadzie jego zakończenie, z niewidomą skrzypaczką stał się "gorącym, bulwersującym tematem". Gemma ma opisać historię tragicznej miłości tych dwojga z ich perspektywy.

Generalnie książka jest bardzo ciekawa, świetnie napisana, z interesująco naszkicowanymi postaciami. Jedyne co mi przeszkadzało, to niemożność nawiązania tej nici relacji, pewnego połączenia z bohaterką. Nie wiedziałam komu kibicować, z kim się utożsamić, bo obydwie bohaterki są bardzo "pociągające" i przez to czułam pewien dyskomfort uczuciowy. Końcówka też mnie z tego właśnie powodu nieco rozczarowała.

Bardzo ciekawa pozycja- nie jest to typowy trójkąt miłosny, którego można by się spodziewać po opisie.

Główna bohaterką jest Gemma- dziennikarka, która przybywa do Francji, na zaproszenie artysty malarza Phillipe, którego romans, a w zasadzie jego zakończenie, z niewidomą skrzypaczką stał się "gorącym, bulwersującym tematem". Gemma ma opisać historię tragicznej miłości...

Tragiczne wydarzenia, mężczyzna ze złamaną duszą i miłość tak wielka, że zakrawa na obsesję...
Dziennikarka Gemma dostaje niepowtarzalną szansę – ma opisać historię, o której mówią wszyscy i która zdobi nagłówki gazet. Ma zamieszkać w domu mężczyzny, którego okrzyknięto „pięknym potworem” i poznać jego wersję wydarzeń. Najlepszym sposobem na to, by opisać tę historię, jest wczucie się w nią, przeżycie jej. Gemma pozna ją z trzech perspektyw – Phillipe, Chantel i swojej własnej… i nigdy nie będzie już taka sama.


Po pierwsze, nie mam pojęcia, dlaczego tak długo omijałam tą książkę. Autorka nie rozczarowała mnie jeszcze żadną swoją pozycją i nie wiem, czemu miałam wrażenie, że z tą tak będzie. Z przyjemnością stwierdzam, że bardzo się myliłam. Po drugie, muszę porządnie odetchnąć po skończeniu, bo nadal jestem trochę tym wszystkim przytłoczona. Jedno wielkie WOW.
Cała książka jest owiana taką specyficzną atmosferą i uwielbiam ten klimat. Od początku wiemy, że coś się wydarzyło, ale nie wiemy co i powoli to odkrywamy, a wszystkie elementy układają się w całość. Doskonale trzyma w napięciu. Po raz kolejny, autorce mieszanie przeszłości z teraźniejszością wyszło idealnie.
Sam Phillipe jest osobliwą postacią, jest w nim coś takiego… innego. Nawet nie wiem, jak go opisać. Jest po prostu tak owładnięty swoją obsesją i zagubiony w niej, jest tak złamanym człowiekiem… taki umęczony. Serce mi się łamało. Żaden z niego potwór.
Ta książka to właściwie miłosny trójkąt – jakkolwiek to się dziwne nie będzie wydawać, to właśnie tak jest. Choć Chantel jest przeszłością, to mimo to cały czas jest obecna między nimi. I zawsze będzie.
No i ta cała obecna sztuka obecna w historii – i muzyka, i obrazy. Muzyka klasyczna nie jest dla mnie, ale dzięki utworom podanym w książce można bardziej wczuć się w tę opowieść. A obrazy… tak, to kolejna rzecz nie dla mnie, ale te mnie urzekły. Jak cała historia.
I ten tytuł... i okładka... idealne.


“Jedyny prawdziwy raj to ten, który utraciliśmy.”

Tragiczne wydarzenia, mężczyzna ze złamaną duszą i miłość tak wielka, że zakrawa na obsesję...
Dziennikarka Gemma dostaje niepowtarzalną szansę – ma opisać historię, o której mówią wszyscy i która zdobi nagłówki gazet. Ma zamieszkać w domu mężczyzny, którego okrzyknięto „pięknym potworem” i poznać jego wersję wydarzeń. Najlepszym sposobem na to, by opisać tę historię, jest...