Name: Z górki na pazurki
Rating: 7,2 (13 reviews)
Author: Zofia Beszczyńska
ISBN: 8372781575

Question 1

O czym jest Z górki na pazurki?

Accepted Answer

Wybór wierszy dla dzieci uznanej, tłumaczonej na wiele języków (m.in. angielski, czeski, francuski, hiszpański, litewski, macedoński, niderlandzki, serbsko-chorwacki) i nagradzanej autorki. Zawiera utwory pełne lekkości, finezji i wdzięku. Ich świat jest jak nasłoneczniona łąka, na której wszystko może się zdarzyć. Jeśli tylko ktoś jest obdarzony wyobraźnią, może usłyszeć Kruche dzwonki ciszy, popłynąć na chmurze i odkryć dziwy w łupinie orzecha. Warto spróbować!

Książka Lata 2005: wyróżnienie Biblioteki Raczyńskich; wyróżnienie dla najlepszej książki poetyckiej w konkursie Polskiej Sekcji IBBY na „Książkę Roku”;
wyróżnienie „Białego Kruka 2006” Internationale Jugendbibliotek w Monachium

Książka Lata 2005: wyróżnienie Biblioteki Raczyńskich; wyróżnie­nie dla najlepszej książki poetyckiej w konkursie Polskiej Sekcji IBBY na „Książkę Roku”;
wyróżnienie „Białego Kruka 2006” Internationale Jugendbibliotek w Monachium

Question 2

Kim jest Zofia Beszczyńska?

Accepted Answer

Poetka, autorka utworów fantastycznych, krytyk literacki, tłumaczka z francuskiego.
Publikacje wierszy i bajki dla dzieci.
Członkini IBBY, stypendystka Internationale Jugendbibliotek w Monachium. Urodzona i zamieszkała w Warszawie. Studia: filologia polska, specjalizacja: teatr współczesny.
Laureatka (2013) Medalu Polskiej Sekcji IBBY za twórczość dla dzieci.

Zofia Beszczyńska o sobie: Piszę od tak dawna, że sama nie pamiętam, kiedy zaczęłam. Wymyślam historyjki i wiersze. O kocie, który pija herbatę. O dziewczynce, która staje się motylem. O swetrze, który woli być włóczką. O tupiącym nogą ślimaku-zawadiaku. I o tym, co się zdarzyło na drugiej stronie księżyca... Sama mam kota, a nawet kilka swetrów, więc wiem, jak to jest. Mam też córeczkę imieniem Weronika, już dorosłą, ale nie tak dawno całkiem małą. Lubię książki, kino i jazdę na rowerze, podobnie jak lody, ale tylko czekoladowe. A pisać lubię najbardziej dla dzieci: o wszystkim, czego nie ma, ale co może się urodzić, gdy to wymyślimy. Od czasu do czasu pisuję do różnych pism, dla dzieci i dla dorosłych, czasem do książek, ale najmilej mi się wędruje po krainach, gdzie wszystko jest możliwe. Wystarczy znaleźć ścieżkę w lesie, parku, ogrodzie, zapukać do drzewa, posłuchać, o czym mruczy księżyc. I potem, chociaż na chwilę, zmienić się w co się tylko chce: bo przecież każdy może być wszystkim!