Labirynt Lukrecji

Niezmiennie zachwyca mnie pisarstwo Chylińskiej ❤

Niezmiennie zachwyca mnie pisarstwo Chylińskiej ❤

Myślę, że dziecko może być dość zagubione co jest snem, a co rzeczywistością w życiu Lukrecji. Zwłaszcza przy końcu książki, gdzie ja sama myślę czy aby na pewno ją rozumiem, będąc dorosłym czytelnikiem. Niemniej jest to pozycja warta uwagi.

Myślę, że dziecko może być dość zagubione co jest snem, a co rzeczywistością w życiu Lukrecji. Zwłaszcza przy końcu książki, gdzie ja sama myślę czy aby na pewno ją rozumiem, będąc dorosłym czytelnikiem. Niemniej jest to pozycja warta uwagi.

Nie rozumiem słów innych recenzentów - ich niskich ocen. Absurd, według mnie. To jest książka dla dzieci i dla dorosłych i chyba ci ostatni winni z niej wyciągnąć ważną lekcję. Na tą ksiązkę jest moment, jest czas, bo ona... mówi...


Oto poznajemy Lukrecję. Chodzi do szkoły, czasem nawet bardzo to lubi i wolałaby w tej szkole być dłużej, aniżeli trzeba, wolałaby pewnie czas po lekcjach spędzać w bibliotece lub gdziekolwiek tam, gdzie jest miło, spokojnie i ludzie ze sobą potrafią rozmawiać. Dlaczego? Bo w jej domu jest inaczej. Rodzice ciągle się kłócą, obrzucają obelgami, poniżają się i nie mają wobec siebie za "grosz" szacunku. Lukrecja jest jedynaczką. Nigdy nic nie mówi rodzicom, nie zwraca im uwagi, chowa się w sobie. Zdania mamy i taty fruwają nad jej głową obijając się od siebie, obijając się od ścian. Złe słowa mieszkają wraz z nimi, są prawie stałym czwartym lokatorem. Dlatego Lukrecja pewnego dnia postanawia przestać mówić cokolwiek. Tak się dzieje po pewnym śnie. Oto dziewczynka stoi przed... labiryntem, lecz zanim zrobi pierwszy krok, znajduje tajemniczą kopertę, a w niej równie zagadkową kartkę z notatką.
I tak od tego poranka przestaje mówić.
Lukrecja to specyficzne dziecko, nieco inne od innych. To dziecko, które ma bogate wnętrze, kolorowy świat i słoneczną duszę lecz nikt o tym nie wie. Mało mówiła i tak, a teraz całkiem milczy. Słowa. Słowa są zbyteczne. Boi się swoich rodziców, krzyków i zmian. Jest grzeczna, acz przyszło jej żyć w złej rodzinie. "Labirynt Lukrecji" to powieść o takim właśnie dziecku - specjalnym, bo innym choć takim, jak my. To obraz tego, co przeżywa w sobie podczas zawieruchy zwanej życiem. To mądrość patrzenia na otaczający ją świat - notabene nasz - bez słów komentarzy. Dorośli żyją w swoim wymiarze, ona w swoim. Inne rozumienia, inne słowa, inne potrzeby - a przecież to jej rodzice. To jej dom. Co oni tu zrobili - pytam? Chylińska pisze o tym, co zna i co przeżywa. Jej dzieci tak postrzegają dziecięcy świat. Są inne, wymagają opieki, troski rodziców. Czy są chore? Nie. Według mnie żyją o krok z tyłu od nas i tyle. Dlatego ich świat wolniejszy, ale piękniejszy chyba od naszego.
Ta ksiązka jest niebywała. Zarówno pod względem treści, jak i rysunków. Lukrecja na ilustracjach Surena Vardianana jest wycofaną, piękną dziewczynką. Rysunki są niesamowite, zmuszają do bliższego przyjrzenia się, dostrzeżenia piękna, do kontemplacji, która wraz z przeczytanym tekstem - tworzy spójną jedność.
Ta ksiązka jest piękna.
Aga Chylińska odsłania swoje wnętrze, wnętrze dziecka we własnej duszy.

Nie rozumiem słów innych recenzentów - ich niskich ocen. Absurd, według mnie. To jest książka dla dzieci i dla dorosłych i chyba ci ostatni winni z niej wyciągnąć ważną lekcję. Na tą ksiązkę jest moment, jest czas, bo ona... mówi...


Oto poznajemy Lukrecję. Chodzi do szkoły, czasem nawet bardzo to lubi i wolałaby w tej szkole być dłużej, aniżeli trzeba, wolałaby pewnie...

Książka bardzo średnia:/
Momentami ciekawa, ale głównie nudna.
Mimo, że trochę zawiodłam się na treści ilustracje są absolutnie przepiękne!
Zakończenia totalnie nie rozumiem...

Książka bardzo średnia:/
Momentami ciekawa, ale głównie nudna.
Mimo, że trochę zawiodłam się na treści ilustracje są absolutnie przepiękne!
Zakończenia totalnie nie rozumiem...

Fajnie, że autorka wprowadziła oryginalne imiona, niestety moim dzieciom książka nie przypadła do gustu. Po przeczytaniu połowy zażądały zmiany repertuaru 🤷‍♀️

Fajnie, że autorka wprowadziła oryginalne imiona, niestety moim dzieciom książka nie przypadła do gustu. Po przeczytaniu połowy zażądały zmiany repertuaru 🤷‍♀️

Czytałam z moim 5 latkiem średnio go wciągła.

Czytałam z moim 5 latkiem średnio go wciągła.

Bardzo przeciętna książka. Dużo błędów, które w zasadzie powinny zostać poprawione w fazie edycji. Sama historia nawet ciekawa, ale strasznie dużo opisów, które nudzą dziecko. Praktycznie pierwszą połowę można streścić na 2 stronach. Zakończenie zaskakujące, ale nie mogę zdecydować czy w pozytywny sposób. Dziwne i nieoczywiste. No cóż... czytaliśmy lepsze książki pani Chylinskiej. Plusem na pewno jest ładne wydanie z ilustracjami i oryginalny pomysł.

Bardzo przeciętna książka. Dużo błędów, które w zasadzie powinny zostać poprawione w fazie edycji. Sama historia nawet ciekawa, ale strasznie dużo opisów, które nudzą dziecko. Praktycznie pierwszą połowę można streścić na 2 stronach. Zakończenie zaskakujące, ale nie mogę zdecydować czy w pozytywny sposób. Dziwne i nieoczywiste. No cóż... czytaliśmy lepsze książki pani...

Niezbyt. Czytałam dużo lepsze książki. Nie rozumiałam końcówki. Czy to był sen. Jak tak to dlaczego kiedy się obudziła, była w piwnicy?

Niezbyt. Czytałam dużo lepsze książki. Nie rozumiałam końcówki. Czy to był sen. Jak tak to dlaczego kiedy się obudziła, była w piwnicy?

Recenzja ,,Zezia: Świat według dzieci oczami Agnieszki Chylińskiej"

,,Agnieszka pokazuje w tej książce świat dziecka, które jest bardziej zamknięte w sobie. Dziewczynki wracającej po szkole do domu, próbującej zwrócić uwagę ojca. To nieco mroczniejsza lektura, w której dom głównej bohaterki, kojarzy się ze strasznym pałacem.

Bohaterka udowadnia, że dzieci chcą być słuchane i liczyć się w świecie dorosłych. Gdy zostaje przewrócona przez bandytę, oczekuje od dorosłych uwagi i potraktowania poważnie. Niestety nikogo nie obchodzi, co widziała mała Lukrecja.

Wtedy postanawia przestać mówić i nagle wszyscy się zaczynają nią interesować, więc Lukrecja zaczyna znaczyć więcej. W snach trafia do labiryntu prowadzącego ją przez szereg zagadek.

Jeżeli chodzi o sam pomysł na książkę, potencjał nie został wykorzystany. Dlatego Zezia stała się przebojem, ponieważ nie brakuje zaskoczeń i zwrotów akcji. W porównaniu do ,,Labiryntu Lukrecji”, Zezię czyta się inaczej, ze względu na bardziej rzeczywiste i poważniej przedstawione sytuacje."

Więcej: https://patryktarachon.pl/zezia-ksiazki-dla-dzieci-agnieszka-chylinska/

Recenzja ,,Zezia: Świat według dzieci oczami Agnieszki Chylińskiej"

,,Agnieszka pokazuje w tej książce świat dziecka, które jest bardziej zamknięte w sobie. Dziewczynki wracającej po szkole do domu, próbującej zwrócić uwagę ojca. To nieco mroczniejsza lektura, w której dom głównej bohaterki, kojarzy się ze strasznym pałacem.

Bohaterka udowadnia, że dzieci chcą być...

Brawa za wyobraźnię autorki. Jednak seria z Zezią podobała mi się dużo bardziej. :)

Brawa za wyobraźnię autorki. Jednak seria z Zezią podobała mi się dużo bardziej. :)