Banał za banałem. Nudy.

Banał za banałem. Nudy.

Nie wiem czy poleciałbym tą książkę komuś pogrążonemu w depresji, ale dla mnie osoby, która przeczytała ją mocno z ciekawości była to bardzo przyjemna pozycja. Znalazłem tu dużo różnych przemyśleń, które sam miałem, ale nigdy nie próbowałem ich określić i nazwać. Życiowa książka, wzbudzająca we mnie wiarę w... wszechświat? Dodatkowo język, którym pisze Parkin, zdecydowanie mi odpowiada, jest luźny żartobliwy, nie nudzi. Na początku przytłoczył mnie ogólny kolokwializm, ale po pierwszym rozdziale zdecydowanie był już dodawany z wyczuciem i tak jak mówiłem, sprawiał, że książka momentami bawiła - urozmaicał ją. Lekka duchowa podróż, nie budzi wielkich emocji, ale zostawia nas z miłym uczuciem jak po porannej przejażdżce.

Na wyluzowanie - jak najbardziej polecam!

Nie wiem czy poleciałbym tą książkę komuś pogrążonemu w depresji, ale dla mnie osoby, która przeczytała ją mocno z ciekawości była to bardzo przyjemna pozycja. Znalazłem tu dużo różnych przemyśleń, które sam miałem, ale nigdy nie próbowałem ich określić i nazwać. Życiowa książka, wzbudzająca we mnie wiarę w... wszechświat? Dodatkowo język, którym pisze Parkin, zdecydowanie...

Będę szczera, książka nie spodobała mi się w ogóle. Możliwe, że po prostu jej nie zrozumiałam. W każdym rozdziale miałam wrażenie, że chodzi o to samo, tylko, że napisane innymi słowami. Przebrnelam przez nią ledwo. Sądzę, że jeżeli ktoś już czytał książki tego autora na pewno nie bedzie nią zawiedziony ;)

Będę szczera, książka nie spodobała mi się w ogóle. Możliwe, że po prostu jej nie zrozumiałam. W każdym rozdziale miałam wrażenie, że chodzi o to samo, tylko, że napisane innymi słowami. Przebrnelam przez nią ledwo. Sądzę, że jeżeli ktoś już czytał książki tego autora na pewno nie bedzie nią zawiedziony ;)

Czy autorowi udało się wyzwolić mnie z okowów więzienia własnego umysłu? Raczej nie do końca.

Parkin uważa, że każdy z nas tkwi w swojego rodzaju więzieniu. Nie takim dosłownym, z kratami, klawiszami i spacerniakiem, ale w więzieniu, w którym zamyka nas nasz umysł. Pierwsza część książki poświęcona jest właśnie uświadomieniu czytelnikowi tego faktu oraz metaforyczne opisanie poszczególnych rodzajów niewoli, której jesteśmy ofiarami. Parkin podaje przyczyny takiego stanu rzeczy oraz przytacza sytuacje, w których nieświadomie możemy się znajdować. Ta, według mnie, najciekawsza część książki przedstawia i dzieli więzienie na bloki, w których odsiadują swoje wyroki skazańcy. Oczywiście wyroki te są jedynie alegorią prawdziwych przestępstw.

Kolejne rozdziały, traktujące o sposobach wydostania się z metaforycznej niewoli umysłu, stanowią, w moim odczuciu, jeden wielki chaos. Autor próbuje pokazać nam metody radzenia sobie z wcześniej przedstawionymi sytuacjami, jednak są to dosyć nieudolne rady, z których niestety, niewiele można wynieść. Większość przedstawionych metod opisana jest bardzo ogólnikowo. Brakuje w nich często nawiązania do filozofii autora. Parkin bezustannie przytacza przykłady ze swojego życia, które w jego przypadku doskonale się sprawdziły, ale nie do końca wpisują się w filozofię f**k it. Rekomenduje je często w sposób niezachęcający do dalszego ich zgłębienia.

Parkin również dosyć często odsyła czytelników na swoją stronę internetową, poświęconą zagadnieniom poruszanym w jego książkach lub odnosi się do prowadzonych przez siebie terapii. Ta powtarzająca się czynność bardzo szybko staje się irytująca. Równie męcząca jest usilna próba żartowania, szczególnie widoczna w w przypisach,w których niejednokrotnie zamieszcza opisy dobrze znanych kolokwializmów i wulgaryzmów.

Książka napisana jest bardzo swobodnym stylem, przez co znacznie zniwelowana zostaje bariera pomiędzy czytelnikiem a autorem. Dużym plusem jest także podział treści na liczne akapity oraz obecność ilustracji. Zastosowanie tych zabiegów znacznie umila i ułatwia czytanie.

Po zapoznaniu się z całością książki, czuję pewien niedosyt. Odnoszę wrażenie, że autor nie do końca potrafi przekazać założenia swojej filozofii lub nie do końca sam je rozumie. Być może odważne tytuły jego książek, mają jedynie wyróżnić się, wzbudzić ciekawość i zaintrygować czytelnika, aby po tę właśnie pozycję sięgnął. Z reguły dosyć sceptycznie podchodzę do wszelkiego typu poradników. Myślę, że w tym przypadku moje zastrzeżenia są całkowicie uzasadnione.

Czy autorowi udało się wyzwolić mnie z okowów więzienia własnego umysłu? Raczej nie do końca.

Parkin uważa, że każdy z nas tkwi w swojego rodzaju więzieniu. Nie takim dosłownym, z kratami, klawiszami i spacerniakiem, ale w więzieniu, w którym zamyka nas nasz umysł. Pierwsza część książki poświęcona jest właśnie uświadomieniu czytelnikowi tego faktu oraz metaforyczne...

Książka napisana jest w formie poradnika, którego celem jest uświadomienie czytelnikowi pewnych błędnych schematów myślenia i zachęcenie go do tego, że można żyć inaczej – lepiej. Klasyka 😉 A jednak – co widać już po samym bezpardonowym tytule – jest to pozycja dość nietypowa, ze względu na bardzo swobodny, bezpośredni styl oraz dużą dawkę humoru, co jest dla mnie niewątpliwym atutem, gwarantującym przyjemność czytania.

Ciąg dalszy recenzji: https://mayasmindgarden.wordpress.com/polecane-ksiazki/

Książka napisana jest w formie poradnika, którego celem jest uświadomienie czytelnikowi pewnych błędnych schematów myślenia i zachęcenie go do tego, że można żyć inaczej – lepiej. Klasyka 😉 A jednak – co widać już po samym bezpardonowym tytule – jest to pozycja dość nietypowa, ze względu na bardzo swobodny, bezpośredni styl oraz dużą dawkę humoru, co jest dla mnie...

Moim zdaniem świetną recenzję tej książki znajdziecie poniżej w filmie.
https://www.youtube.com/watch?v=9mB__xG1DTE

Moim zdaniem świetną recenzję tej książki znajdziecie poniżej w filmie.
https://www.youtube.com/watch?v=9mB__xG1DTE

"Filozofia" zawarta w tej książce całościowo mnie nie przekonuje. Za dużo mambo-jumbo. Jednak pewne techniki można sobie z niej pożyczyć i stosować jeśli komuś pasują. Wydaje się być napisana dla przeciętnego Amerykanina - język, podejście.
Nie podobało mi się "pieprzenie" wszelkich wartości i sytuacyjna wybiórczość.
Przeczytać można.

"Filozofia" zawarta w tej książce całościowo mnie nie przekonuje. Za dużo mambo-jumbo. Jednak pewne techniki można sobie z niej pożyczyć i stosować jeśli komuś pasują. Wydaje się być napisana dla przeciętnego Amerykanina - język, podejście.
Nie podobało mi się "pieprzenie" wszelkich wartości i sytuacyjna wybiórczość.
Przeczytać można.

Ja pierniczę, jaki bełkot. Mogłam lepiej wydać te cztery dychy.

Ja pierniczę, jaki bełkot. Mogłam lepiej wydać te cztery dychy.

Doskonały przykład nabijania ludzie w butelkę. Poradnik "jak być szczęśliwym" dla znudzonych amerykańskich korpoludków. Można streścić go tak: "rzuć swoją beznadziejną robotę, zacznij zarabiać na tym co kochasz, poćwicz trochę tai-chi i pier... wszystko". Bzdurna mieszanka prawa przyciągania z tao - marketingowy produkt służący zarobieniu jeszcze większej kasy przez autora, z czym ten się nawet nie kryje. Za pieniądze naiwniaków siedzą z żoną we Włoszech i prowadzą nieźle płatne warsztaty robienia z ludzi durniów. Całość napisana do tego irytującym językiem - niby dowcipnym i wyluzowanym, ale w gruncie rzeczy męczącym, z mnóstwem dygresji. Omijać szerokim łukiem! Kupując, wspieracie zakup nowego Porshe dla autora :P

Doskonały przykład nabijania ludzie w butelkę. Poradnik "jak być szczęśliwym" dla znudzonych amerykańskich korpoludków. Można streścić go tak: "rzuć swoją beznadziejną robotę, zacznij zarabiać na tym co kochasz, poćwicz trochę tai-chi i pier... wszystko". Bzdurna mieszanka prawa przyciągania z tao - marketingowy produkt służący zarobieniu jeszcze większej kasy przez autora,...

Jest trochę pozytywna ale nie zmieniła mojego życia, dużo powtórzeń.

Jest trochę pozytywna ale nie zmieniła mojego życia, dużo powtórzeń.