O elegancji i obciachu Polek i Polaków

O Panu Jacykowie można myśleć różnie.
Aby książka nie zniechęciła i nie poirytowała, najlepiej nie myśleć o nim wcale i nie czytać jej przez pryzmat osoby znanej z plotkarskich portali.
Zawiedzie się ten kto liczy tylko na konśliwe opisy bezguścia polaków pisane ciętym językiem ... ok, sporo ich tu, ale ktoś kto czyta uważnie i bez obrażania się, znajdzie też dużo dobrej chęci, a przedewszystkim szczerości o naszych nawykach, kompleksach i błędnych aspiracjach.
Tak, autor nas w tej książce, delikatnie mówiąc, szczypie i szturcha, ale głównie po to by czutelnikom zainteresowanym swoim wyglądem powiedzieć: Tu nie trzeba magii, nawet pieniędzy, tu się trzeba chwilę nad sobą zastanowić!

O Panu Jacykowie można myśleć różnie.
Aby książka nie zniechęciła i nie poirytowała, najlepiej nie myśleć o nim wcale i nie czytać jej przez pryzmat osoby znanej z plotkarskich portali.
Zawiedzie się ten kto liczy tylko na konśliwe opisy bezguścia polaków pisane ciętym językiem ... ok, sporo ich tu, ale ktoś kto czyta uważnie i bez obrażania się, znajdzie też dużo dobrej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna :-)
Naprawdę ubawiłam się czytając tą książkę. Jacykow podsumowuje wady Polaków, nie wyłączając siebie.
To faktycznie nie jest poradnik, ale można coś z niego wyciągnąć.
Mam podobne poglądy dotyczące ubierania się, za to całkiem inny gust i budżet ;-)
Ale bardzo przyjemnie mi się tą pozycję czytało.
No i będę zbierać na torebkę od chanel ;-)

Świetna :-)
Naprawdę ubawiłam się czytając tą książkę. Jacykow podsumowuje wady Polaków, nie wyłączając siebie.
To faktycznie nie jest poradnik, ale można coś z niego wyciągnąć.
Mam podobne poglądy dotyczące ubierania się, za to całkiem inny gust i budżet ;-)
Ale bardzo przyjemnie mi się tą pozycję czytało.
No i będę zbierać na torebkę od chanel ;-)

Pokaż mimo to

Lubię Jacykowa. Nie patyczkuje się, pisze co myśli i to sobie cenię.
Nie interesuję się w zasadzie modą, ale książkę chciałam przeczytać z ciekawości. Zachwyciło mnie to, że autor ma do siebie spory dystans, jest świadom swoich wad i słabości. Kupuję to - polubiłam go! Bezczelny, bezpruderyjny, wali prosto z mostu, nie licząc się z uczuciami innych. Co do tego ostatniego, wydaje mi się jednak, że to trochę taka poza, bo wielokrotnie, wśród tej jadowitej krytyki, powtarza, że on rozumie, że ktoś nie ma czasu, nie musi się czymś przejmować, itp. Bardzo mi się podoba to, że Jacyków zaleca "grubym paniom", żeby dbały o skórę, balsamowały, kremowały, nawilżały, bo to jest najważniejsze, o wiele ważniejsze od kilogramów.
Rzecz jasna porusza kwestie takie jak skarpetki do sandałów, niestarte pięty, czy makijaż a la Kleczkowska ze Złotopolskich. Poza tym trochę interesujących ciekawostek, jakieś tam opinie o spotykanych ludziach, trafne komentarze i ogromna doza inteligencji, ironii i sarkazmu. Język i styl wspaniałe, aż żal, że powieści ten pan nie pisze!
Nie byłam w stanie przeczytać całości, w sensie, że od deski do deski, bo jak już wspomniałam, modą się za bardzo nie interesuję, ale była to ciekawa i jak na modę, ambitna przygoda.

Lubię Jacykowa. Nie patyczkuje się, pisze co myśli i to sobie cenię.
Nie interesuję się w zasadzie modą, ale książkę chciałam przeczytać z ciekawości. Zachwyciło mnie to, że autor ma do siebie spory dystans, jest świadom swoich wad i słabości. Kupuję to - polubiłam go! Bezczelny, bezpruderyjny, wali prosto z mostu, nie licząc się z uczuciami innych. Co do tego ostatniego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Widać, że autor ma spora wiedzę o modzie tylko nie potrafi, a może nie chce się nią z czytelnikami podzielić. Liczyłam na coś więcej, sporo kręcenia się wokół tych samych tematów. A humor tak chwalony przez innych niestety jak dla mnie dość mizerny.

Widać, że autor ma spora wiedzę o modzie tylko nie potrafi, a może nie chce się nią z czytelnikami podzielić. Liczyłam na coś więcej, sporo kręcenia się wokół tych samych tematów. A humor tak chwalony przez innych niestety jak dla mnie dość mizerny.

Pokaż mimo to

Miejscami bardzo błyskotliwe, ale przegadane, a redaktorce od połowy już nie chciało się czytać, bo przepuszcza po 2-3 razy powtarzane opinie. Co chwilę miałam deja vu przy czytaniu.

Miejscami bardzo błyskotliwe, ale przegadane, a redaktorce od połowy już nie chciało się czytać, bo przepuszcza po 2-3 razy powtarzane opinie. Co chwilę miałam deja vu przy czytaniu.

Pokaż mimo to

Spodziewałam się, że będzie o modzie i stylu (a raczej braku stylu) Polaków, a dostałam coś w rodzaju przemyśleń Jacykowa na tematy wszelakie, głównie związane z tym, jak on postrzega świat mody, swoją rolę w nim, jak pracuje, etc. Jest tego niestety o wiele więcej, niż uwag stricte modowych, tak gdzieś w stosunku 3:1. I niestety Tomasz Jacyków się powtarza, i to bardzo. Autor w co drugim rozdziale pisze o tym samym, i to nawet w tych samych słowach.
Mało jest w książce Jacykowa takich konkretów nt. tego jak się ubierać lub jak się nie ubierać, np. że białe spodnie to tylko dla szczupłych ludzi, a spodnie do łydki są złe, bo skracają nogę. O wiele więcej jest po prostu wyśmiewania się z ludzi z pozycji takiego, co to wie lepiej. I to mi się nie podobało. Jak napisałam wcześniej - jaki jest Jacyków każdy widzi, ale jeśli ktoś ma aspiracje do tego, by być wyrocznią stylu i pisać o obciachu, to sam powinien mieć klasę. A Jacyków klasy nie ma - ten jego wulgarny, obcesowy język - a wielokrotnie to, co pisze zakrawa właśnie na obciach. Elegancji w tym nie ma za grosz. Myślę sobie, że jak ktoś pracuje z ludźmi i dla ludzi, jak wykonuje zawód polegający na tym, że tym ludziom się doradza, żeby im było lepiej - co sam Jacyków przyznaje - to trzeba tych ludzi lubić, a nie jechać po nich (choćby i anonimowo), jak po łysej kobyle. Trzeba do nich z wyczuciem, delikatnie, no chyba, że raz, drugi nie dociera, to wtedy trzeba ostrzej. Ale nie tak jak Jacyków, walić z grubej rury, etykietując i obrażając.

Spodziewałam się, że będzie o modzie i stylu (a raczej braku stylu) Polaków, a dostałam coś w rodzaju przemyśleń Jacykowa na tematy wszelakie, głównie związane z tym, jak on postrzega świat mody, swoją rolę w nim, jak pracuje, etc. Jest tego niestety o wiele więcej, niż uwag stricte modowych, tak gdzieś w stosunku 3:1. I niestety Tomasz Jacyków się powtarza, i to bardzo....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Naprawdę świetna książka,ubawiłam się jak mało kiedy,ale myślę,że nie dla wszystkich byłaby ona zabawna, wręcz powiedziałabym brutalna i chamska.
Ja swój egzemplarz wzięłam z małej miejskiej biblioteki na Śląsku i myślę,że czytelniczki 30+ z pewnością odłożyły książkę za raz po tym jak wyczytały,że botki, rybaczki i hienie pasemka są okropne a one wyglądają w tym jak orki i Panie których życie już się skończyło, bo mają męża i urodziły i wychowały dzieci i zwyczajnie popuściły pasa.
Mi się książka podobała, wiele opinii moich pokrywało się ze zdaniem Tomka, dowiedziałam się czegoś nowego i przyjemnie spędziłam czas :)

Naprawdę świetna książka,ubawiłam się jak mało kiedy,ale myślę,że nie dla wszystkich byłaby ona zabawna, wręcz powiedziałabym brutalna i chamska.
Ja swój egzemplarz wzięłam z małej miejskiej biblioteki na Śląsku i myślę,że czytelniczki 30+ z pewnością odłożyły książkę za raz po tym jak wyczytały,że botki, rybaczki i hienie pasemka są okropne a one wyglądają w tym jak orki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy już przebrnie się przez istny słowotok Pana Jacykowa (bo książka ta to po prostu jego monolog z przemyśleniami i spostrzeżeniami) i uda się wyłowić istotę - to można powiedzieć, że autor w wielu kwestiach dotyczących mody, sposobu ubierania się Polaków, a także kilku pozamodowych spraw ma po prostu rację (w dodatku mówi wprost, to o czym niektórzy tylko myślą, ale czego głośno nigdy nie powiedzą).

Kiedy już przebrnie się przez istny słowotok Pana Jacykowa (bo książka ta to po prostu jego monolog z przemyśleniami i spostrzeżeniami) i uda się wyłowić istotę - to można powiedzieć, że autor w wielu kwestiach dotyczących mody, sposobu ubierania się Polaków, a także kilku pozamodowych spraw ma po prostu rację (w dodatku mówi wprost, to o czym niektórzy tylko myślą, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest przefantastyczna w swojej kategorii! Gawęda o modzie, dreskodzie, o tym, jak się (nie) ubierać jest zabawna i co najważniejsze - merytoryczna. Przeczytałam już trochę książek o modzie, ponieważ interesuję się tym tematem (głębiej niż podstawowe zasady ubioru). W swojej książce pan Jacyków porusza tyyyle tematów związanych z obciachem i elegancją, że nie uwierzę, jeśli ktoś powie, że nie dowiedział się chociaż jednej nowej rzeczy o modzie z tej książki. Książka jest interesująca wizualnie, dobrze się ją czyta, podzielona jest na fajne rozdziały - do każdego rozdziału mamy przenikliwy opis co można, a czego nie można. Poza tym - te wstawki, komentarze. Ja pana Jacykowa uwielbiam. Uwielbiam jego język, metafory i nawet wulgaryzmy. Absolutnie nie obraziłabym się, gdyby we mnie wycelował jednym z barwnych komentarzy. Jest to absolutnie moja ulubiona książka o modzie, jaką do tej pory przeczytałam.
Jeśli ktoś chce się dowiedzieć, jak się (nie) ubierać, niech nie bawi się w półśrodki z różnymi poradnikami, tylko sięgnie po ten, gdyż w nim jest wszystko.

Książka jest przefantastyczna w swojej kategorii! Gawęda o modzie, dreskodzie, o tym, jak się (nie) ubierać jest zabawna i co najważniejsze - merytoryczna. Przeczytałam już trochę książek o modzie, ponieważ interesuję się tym tematem (głębiej niż podstawowe zasady ubioru). W swojej książce pan Jacyków porusza tyyyle tematów związanych z obciachem i elegancją, że nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając tę książkę niemal przez cały czas miałam uśmiech na twarzy. Trafne anegdoty, komizm języka, humor. Nie sądziłam, że przeczytam ją jednym tchem. Postanowiłam po nią sięgnąć nie dla porad, jakie są w niej zawarte, ale dla przekonania się do Tomasza Jacykowa. Bardzo dobrze zrobiłam. Natomiast jeżeli chodzi o warstwę merytoryczną, to na pewno znajduje się w niej wiedza o trendach oraz trafne porady dotyczące mody. Cenię sobie fakt, niezależnie od nastawienia do twórcy, że książka jest 'jego', ma swoistą formę, charakterystyczny styl.

Czytając tę książkę niemal przez cały czas miałam uśmiech na twarzy. Trafne anegdoty, komizm języka, humor. Nie sądziłam, że przeczytam ją jednym tchem. Postanowiłam po nią sięgnąć nie dla porad, jakie są w niej zawarte, ale dla przekonania się do Tomasza Jacykowa. Bardzo dobrze zrobiłam. Natomiast jeżeli chodzi o warstwę merytoryczną, to na pewno znajduje się w niej wiedza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to