Agatha Raisin i nawiedzony dom

Ot tak, żeby nie umknęło, melduję, że w swoim nałogu doszłam już do tomu 14
Po kilku poprzednich dosyć miałkich, ten okazał się nawet ciekawy. Agatha coraz bardziej próbuje uciec przed nadciągającą starością, a ta niestety nie ustępuje - ciekawe studium kobiety, która chorobliwie boi się samotności, starości, opuszczenia i nie może się pogodzić z upływem czasu.
Rozśmieszył mnie natomiast "cyjanek wodoru" (jeśli dobrze zapamiętałam, bo książkę już dawno oddałam do biblioteki).
Chodzi oczywiście o cyjanowodór, tłumacz naprawdę mógłby się wysilić choćby tyle, by zajrzeć do wikipedii i sprawdzić, jak to jest po polsku.

Ot tak, żeby nie umknęło, melduję, że w swoim nałogu doszłam już do tomu 14
Po kilku poprzednich dosyć miałkich, ten okazał się nawet ciekawy. Agatha coraz bardziej próbuje uciec przed nadciągającą starością, a ta niestety nie ustępuje - ciekawe studium kobiety, która chorobliwie boi się samotności, starości, opuszczenia i nie może się pogodzić z upływem czasu.
Rozśmieszył...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety, jeden ze słabszych tomów z tej serii. Trochę nużący wątek kryminalny. Ożywienie w akcji wprowadza pod koniec powrót sir Charlesa Fraitha z jego sceptycznym angielskim humorem. Ogólnie - można przeczytać.

Niestety, jeden ze słabszych tomów z tej serii. Trochę nużący wątek kryminalny. Ożywienie w akcji wprowadza pod koniec powrót sir Charlesa Fraitha z jego sceptycznym angielskim humorem. Ogólnie - można przeczytać.

Pokaż mimo to

Jak zwykle bez rozczarowania! Lekkie, przyjemne i dowcipne. W sam raz na dwa popołudnia:)

Jak zwykle bez rozczarowania! Lekkie, przyjemne i dowcipne. W sam raz na dwa popołudnia:)

Pokaż mimo to

Tym razem obok wprowadził się informatyk, a potem były duchy i nie tylko

Tym razem obok wprowadził się informatyk, a potem były duchy i nie tylko

Pokaż mimo to

Miałam do cyklu o Agacie raczej pozytywny stosunek - taka sobie lekturka,na odprężenie, którą trudno brać serio - za dużo tam nierealnych sytuacji. Agatha wiecznie natyka się na zbrodnie w zapyziałych wsiach, mimo tego, w ogóle nie rozwija się, ciągle popełnia te same błędy, detektyw Wong ciągle dzieli się z nią szczegółami śledztw, chociaż ostrzega przed wściubianiem nosa w nie swoje sprawy, itp. Ten tom jednak mnie zwyczajnie wkurzył. Jak można nie pamiętać, co dwa tomy wcześniej pisało się o jednej z głównych postaci cyklu??? Tam sir Charles rozwiódł się ze swoją francuską żoną, bo oszukała go, że jest w bliźniaczej ciąży, w tym tomie, nagle dzieci, których nie było - są!!! Do tego wróciły z matką do Francji...
Dobrze, że mam tylko jeszcze jeden tom, bo takich błędów autorki nie jestem w stanie znieść.

Miałam do cyklu o Agacie raczej pozytywny stosunek - taka sobie lekturka,na odprężenie, którą trudno brać serio - za dużo tam nierealnych sytuacji. Agatha wiecznie natyka się na zbrodnie w zapyziałych wsiach, mimo tego, w ogóle nie rozwija się, ciągle popełnia te same błędy, detektyw Wong ciągle dzieli się z nią szczegółami śledztw, chociaż ostrzega przed wściubianiem nosa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tygodniowe Wyzwania Książkowe: 155 - Słowo “dom” w tytule

Tygodniowe Wyzwania Książkowe: 155 - Słowo “dom” w tytule

Pokaż mimo to

Zupełnie, jakby autorka przeczytała moją recenzję poprzedniej książeczki tej serii i przejęła się moją oceną w kwestii braku rozwoju wewnętrznego głównej bohaterki.
Rzecz jasna - tak nie było - ale widocznie ktoś inny musiał jej zwrócić uwagę na ten aspekt przed napisaniem niniejszej książeczki kontynuującej serię. Trochę jak lokomotywa z wiersza Tuwima - coś jakby drgnęło i powoli u naszej pani detektyw można dostrzec pewne procesy myślowe sygnalizujące jakieś symptomy ewolucji. Już tak chętnie nie nadstawia głowy - bez głowy - już zaczyna racjonalizować coś w kwestii powołania własnej agencji detektywistycznej.. Już tak chętnie nie wskakuje do łóżka z kimkolwiek, kto tylko nosi spodnie i na drzewo nie ucieka...
Czy w następnej książce ten wątek zostanie pociągnięty i czy nasza Agatha ulegnie procesom rozwoju i ewolucji - jeszcze nie wiem, ale póki co drgnęło coś.
Dlatego dołożyłem gwiazdkę więcej.
Miło się przy tych książeczkach odpoczywa i w tej akurat poziom irytacji wobec zachowań Agathy nie jest u mnie zbyt duży.
Natomiast - co chyba jest kwestią tłumaczenia - pojawił się w książce „cyjanek wodoru”. To nieco żałosne, że panuje takie nieuctwo w dziedzinie chemii - przecież to tłumaczenie musiało przechodzić przez korekty, więc skąd takie nieprzebrane połacie nieuctwa?
Oczywiście nie ma żadnego cyjanku wodoru, jest cyjanowodór, czyli kwas pruski, o wzorze chemicznym HCN. Tłumacz czy tłumaczka powinna tłumaczyć „cyjanowodór”, a nie „cyjanek wodoru”. Osobnym zagadnieniem jest użycie go w książce poprzez rozpuszczenie cyjanku w wodzie znajdującej się w wazonie z kwiatami. Tym razem nieuctwo dotyczy samej autorki książki. Można domniemywać, że zbrodniarz użył cyjanku potasu (KCN), który po wrzuceniu do wody rozpuszcza się, a jako że jest on solą bardzo słabego kwasu HCN, to w tej wodzie w pewnym stopniu hydrolizuje uwalniając zapach gorzkich migdałów, niemniej w stopniu niewystarczającym, by ofiara zginęła. Należałoby w tym wazonie rozpuścić wcześniej jakiś kwas, choćby kwas cytrynowy (bez zapachu, więc niewykrywalny) i dopiero wówczas po wrzuceniu KCN dość gwałtownie uwalniałby się kwas pruski. Nie byłaby do tego potrzebna maska przeciwgazowa, gdyby wstrzymać oddech i oddalić się tuż po wrzuceniu pigułek i wręczeniu kwiatów...
To taka moja dygresja i czepialstwo, bo lubię dopracowane szczegóły, a nie ściemkę dla ubogich... duchem i rozumem...

Zupełnie, jakby autorka przeczytała moją recenzję poprzedniej książeczki tej serii i przejęła się moją oceną w kwestii braku rozwoju wewnętrznego głównej bohaterki.
Rzecz jasna - tak nie było - ale widocznie ktoś inny musiał jej zwrócić uwagę na ten aspekt przed napisaniem niniejszej książeczki kontynuującej serię. Trochę jak lokomotywa z wiersza Tuwima - coś jakby drgnęło...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

I znowu mamy morderstwo, znowu Agatha Raisin rusza z pomocą. Pomysł na morderstwo i nawiedzony dom udany, dlatego sześć gwiazdek.

I znowu mamy morderstwo, znowu Agatha Raisin rusza z pomocą. Pomysł na morderstwo i nawiedzony dom udany, dlatego sześć gwiazdek.

Pokaż mimo to

Kolejna książka z cyklu Agatha Raisin to pewna dawka humoru. Niekończące się perypetie z kolejnymi mężczyznami no i oczywiście musi być śledztwo. A sama bohaterka, taka jak zawsze:wybuchowa o ciętym języku i nieznosząca nudy. Słowem, warto przeczytać!

Kolejna książka z cyklu Agatha Raisin to pewna dawka humoru. Niekończące się perypetie z kolejnymi mężczyznami no i oczywiście musi być śledztwo. A sama bohaterka, taka jak zawsze:wybuchowa o ciętym języku i nieznosząca nudy. Słowem, warto przeczytać!

Pokaż mimo to

Zabawna

Zabawna

Pokaż mimo to