Opowiadania historyczne o mało znanych postaciach, z niepowtarzalną, melancholijną atmosferą. Najprzyjemniej czytało się ostatnie, o prawdziwie świętej, choć nie w pełni ortodoksyjnej Brygidzie. Opowiadanie tytułowe, najdłuższe i najmocniej trącące stylem germańskiej sagi, było najtrudniejsze w odbiorze, głównie przez mnogość postaci (wśród których Hervor wcale nie odgrywa wiodącej roli),ale wspaniale oddaje nastrój przemijania ziemskiej chwały. Dwa pozostałe teksty - o idealistycznej królowej Zweibrucken, przedstawicielce teologii wyzwolenia avant la lettre, oraz o angielskiej arystokratce-czarownicy - mają zacięcie bardziej romansowe. Szczególnie podobało mi się to drugie, z którego dowiedziałam się o fascynujących średniowiecznych malowidłach w Longthorpe Tower oraz o rzekomym pochodzeniu posępnej ballady Three Ravens/Twa Corbies. Jednym słowem - pouczająco i przyjemnie.

Opowiadania historyczne o mało znanych postaciach, z niepowtarzalną, melancholijną atmosferą. Najprzyjemniej czytało się ostatnie, o prawdziwie świętej, choć nie w pełni ortodoksyjnej Brygidzie. Opowiadanie tytułowe, najdłuższe i najmocniej trącące stylem germańskiej sagi, było najtrudniejsze w odbiorze, głównie przez mnogość postaci (wśród których Hervor wcale nie odgrywa...