Taki bryk z najbardziej podstawowymi informacjami o Toskanii, głównie o jedzeniu. Napisany prościutkim językiem.

Taki bryk z najbardziej podstawowymi informacjami o Toskanii, głównie o jedzeniu. Napisany prościutkim językiem.

"W przeciwieństwie do klasycznych przewodników w tej książce znajdziesz barwne opowieści z życia autorki, jej obserwacje i doświadczenia, o tym jak wygląda codzienność w tym regionie, jak obchodzi się różne święta i uroczystości i co się wtedy jadą. A do tego wiele przepisów na ulubione potrawy..."
Dokładnie taka jest ta książka. Rzeczywiście może służyć jako przewodnik bo ze szczegółami (nawet podane są nazwy ulic) opisane są ciekawe miejsca, zabytki, sklepy itp. Jeżeli ktoś lubi poznawać historię jedzenia to książka jest dla niego. Dla mnie zdjęcia są średniej jakości. Książka zachęca do odwiedzenia Włoch i wypróbowania podanych przepisów.

"W przeciwieństwie do klasycznych przewodników w tej książce znajdziesz barwne opowieści z życia autorki, jej obserwacje i doświadczenia, o tym jak wygląda codzienność w tym regionie, jak obchodzi się różne święta i uroczystości i co się wtedy jadą. A do tego wiele przepisów na ulubione potrawy..."
Dokładnie taka jest ta książka. Rzeczywiście może służyć jako przewodnik bo...

Po więcej recenzji --> https://czytalaelzbieta.blogspot.com/
Polub mnie na Facebooku --> https://www.facebook.com/CzytalaElzbieta/

A jednak da się... Da się wykorzystać ograny w literaturze motyw tak, aby nie napisać jeszcze raz tego samego, tak samo uroczo i słodko do mdłości!

Po Słodkie pieczone kasztany Aleksandry Seghi sięgnęłam, szukając kulinarnych włoskich inspiracji. Jednocześnie czyniłam to z pewną obawą, ponieważ Toskania i zachwyt nad jej klimatem jest motywem tak wypranym i przemielonym w książkach i filmach, że - chcąc po raz kolejny z niego czerpać - trudno jest nie popaść w schemat i sztampę.

Bardzo dobrze więc stało się, że książka Aleksandry Seghi jest zupełnie inna i specyficzna. Autorka to Polka, która do Włoch wyjeżdżała często od lat 90. Ostatecznie wyszła za mąż za Włocha, przeniosła swoje życie do jego ojczyzny, znakomicie zaaklimatyzowała i zaraziła klimatem tego kraju i regionu. Dzięki temu postanowiła przedstawić nam Toskanię „od kuchni” - w sensie dosłownym.

Lwią część tej książki stanowią kulinarne receptury oraz opisy obyczajów przetestowane przez pokolenia Włoszek. Przede wszystkim jednak poznajemy tradycje, obrzędy oraz włoską codzienność z perspektywy osoby, która z jednej strony jest jednostką przybyłą „z zewnątrz”, z drugiej jednak strony do tej kultury przynależy i wychowuje w niej swoje dziecko.

Ogromna pochwała dla autorki, że nie przenosi nas po raz kolejny w, już tak mocno oklepany, świat winnic, zielonych wzgórz i oliwek. Aleksandra Seghi mieszka w bloku, ma pracę na pełen etat, maszynkę do makaronu i teściową, która uwielbia karczochy. Codzienność zestawiona jest z karnawałem, uroczymi restauracjami oraz uliczkami wijącymi się pomiędzy zabytkową architekturą.

Szczerze polecam wszystkim, których pociąga obyczajowość i kultura pokazana przez pryzmat codziennego życia, bez lukrowania i perfumowania.

Po więcej recenzji --> https://czytalaelzbieta.blogspot.com/
Polub mnie na Facebooku --> https://www.facebook.com/CzytalaElzbieta/

A jednak da się... Da się wykorzystać ograny w literaturze motyw tak, aby nie napisać jeszcze raz tego samego, tak samo uroczo i słodko do mdłości!

Po Słodkie pieczone kasztany Aleksandry Seghi sięgnęłam, szukając kulinarnych włoskich...

Podtytuł "Toskańskie opowieści ze smakiem" idealnie oddaje charakter książki. Aleksandra Seghi z wielkim zaangażowaniem i sympatią do regionu opowiada o tym wszystkim, czego doświadcza żyjąc w Pistoia i w każdej wolnej chwili eksplorując toskańskie okolice, by doświadczać jego klimatu i zyskiwać nowe informacje.
Na początek opowiada odrobinę o sobie. "Odrobinę", bo w porównaniu do tego typu książek Aleksandra woli skupiać się na kulturze, ludziach, ich gościnności i przyjemnościach stołu, niż dokładnie opisywać, jakie ścieżki zawiodły ją do Włoch.
Oczywiście najwięcej miejsca zajmuje kuchnia regionalna i na bazie tego organizuje się cała reszta. Wiele rozdziałów jest poświęcona wyszczególnionym produktom, tradycji ich spożywania oraz świąt i festynów na ich cześć (np święto kasztana). Zresztą we Włoszech przez cały rok organizowane są imprezy związanych z żywnością. Podobno kulturę każdego kraju najlepiej poznawać od strony kulinarnej, ale mam wrażenie, iż pod samą nazwą Italia kryje się jej ukryte znaczenie - jedzenie. Z Włochem jest podobnie jak z Grekiem, żadnego z nich nie zrozumiesz, jeśli nie masz okazji razem biesiadować.

Muszę się za to doczepić do pewnych faktów, o których się tylko wzmiankuje, bez podania konkretów, jak choćby przywołuje się jakaś potrawę, która jest istotna w danym regionie, ale nie podaje się jej charakterystyki. I niby skąd, ja niewtajemniczona, mam wiedzieć, że to jest istotny smak np południa? Wiele innych interesujących informacji jest niestety potraktowana w ten sposób. A przecież codzienność włoska jest odmienna od naszej i chciałoby się wiedzieć trochę więcej niż wprowadzono w treści. Dlatego nie wiem czy nie wystarczy skupic się na blogach autorki: http://turystawtoskanii.blogspot.com/ oraz bardziej osobisty: http://aleksandraseghi.com/

Książka nie jest poradnikiem kulinarnym w tradycyjnym pojęciu, choć poświęcona kuchni i okolicznym zdarzeniom spod znaku żywności. Praktycznie w każdym rozdziale są umieszczone 2-4 przepisy, dość proste, z których każdy może skorzystać. Do tego wydana przyzwoicie na dobrej jakości papierze, który wytrzyma palcowanie podczas przygotowania tego czy innego dania.Smacznego!

Podtytuł "Toskańskie opowieści ze smakiem" idealnie oddaje charakter książki. Aleksandra Seghi z wielkim zaangażowaniem i sympatią do regionu opowiada o tym wszystkim, czego doświadcza żyjąc w Pistoia i w każdej wolnej chwili eksplorując toskańskie okolice, by doświadczać jego klimatu i zyskiwać nowe informacje.
Na początek opowiada odrobinę o sobie. "Odrobinę", bo w...

Jak sam tytuł wskazuje będzie tu głównie o kuchni toskańskiej. W kilkunastu rozdziałach poznamy proste i smaczne potrawy typowe dla tego regionu Włoch. Ale nie będzie to tylko coś na kształt książki kucharskiej. Dowiemy się także od autorki (Polki żony Włocha) jak mieszka się jej w tym kraju. Co warto zobaczyć, zjeść, jakie festyny czy koncerty warto odwiedzić będąc w Toskanii. Zobaczymy też dlaczego Włosi uwielbiają kasztany jadalne, wino, oliwę, sery i jak obchodzą Wielkanoc czy Dzień Kobiet.

Pozycja wydrukowana na dobrej jakości papierze, z dużą czcionką, dodatkowo wzbogacona o ładne ilustracje nie tylko samych potraw, których przepisy zostały w niej przedstawione, ale i również zdjęcia prywatne wykonane przez autorkę panią Aleksandrę i dodane do tegoż tytułu.

Dla mnie była to bardzo przyjemna książka, napisana dobrym niemęczącym oka ani ducha stylem. Czytało mi się ją wyjątkowo szybko, gdyż lubię Toskanię i uwielbiam gotować. ;)A kuchnia toskańska to prostota i raj dla podniebienia warta spróbowania.

Polecam nie tylko osobom znającym już ten region Włoch, ale również tym, którzy mają ochotą go poznać. Z pewnością nie będziecie zawiedzeni. Myślę, że sięgnę jeszcze po inne tytuły, gdyż polubiłam uśmiechającą się do mnie z okładki autorkę i zajrzę również na jej bloga. A sama chyba spróbuje niektórych przepisów, ponieważ składniki w nich zawarte są tanie i raczej ogólnodostępne w naszym kraju, a potrawy wyglądają na smakowite i łatwe do wykonania. Mniam. ;)

Jak sam tytuł wskazuje będzie tu głównie o kuchni toskańskiej. W kilkunastu rozdziałach poznamy proste i smaczne potrawy typowe dla tego regionu Włoch. Ale nie będzie to tylko coś na kształt książki kucharskiej. Dowiemy się także od autorki (Polki żony Włocha) jak mieszka się jej w tym kraju. Co warto zobaczyć, zjeść, jakie festyny czy koncerty warto odwiedzić będąc w...

Książkę czyta się błyskawicznie, napisana jest przystępnym, ale bardzo ładnym językiem. Widać od razu, że autorka od wielu lat prowadzi bloga, bo tekst jest wyjątkowo wciągający, zabawny i "życiowy". W końcu nie jest to opis romansu we włoskiej scenerii, ale relacja z życia w Italii. Poznajemy przepisy, a wraz z nimi historię regionu, który zamieszkuje autorka. "Słodkie pieczone kasztany" są dla mnie dodatkowo bardzo wartościowe, bo sama znam te tereny i byłam w odwiedzanych przez autorkę miejscach. Żałuję tylko, że nie trafiłam na tę pozycję wcześniej, ale cieszę się, że w końcu miałam ją w swoich rękach i mogłam znowu przenieść się w cudownie pachnące zakątki Italii, takiej jaką ją zapamiętałam :-)

Książkę czyta się błyskawicznie, napisana jest przystępnym, ale bardzo ładnym językiem. Widać od razu, że autorka od wielu lat prowadzi bloga, bo tekst jest wyjątkowo wciągający, zabawny i "życiowy". W końcu nie jest to opis romansu we włoskiej scenerii, ale relacja z życia w Italii. Poznajemy przepisy, a wraz z nimi historię regionu, który zamieszkuje autorka....

mniam, mniam, mniam:) aż ślinka cieknie:)piekna pachnaca chlebem, suszonymi pomidorami i oliwa Toskania:) rozmarzylam sie na kilka godzin - szkoda że tak krótko - polecam:)

mniam, mniam, mniam:) aż ślinka cieknie:)piekna pachnaca chlebem, suszonymi pomidorami i oliwa Toskania:) rozmarzylam sie na kilka godzin - szkoda że tak krótko - polecam:)

Książka jest bardzo ładnie wydana - dużo barwnych zdjęć, ikonografia, liczne przepisy kulinarne...
Trochę gorzej jest z treścią. Może ona zachwycić kogoś, kto niewiele wie o Toskanii. Ja nie dowiedziałam się niczego nowego, jednak z przyjemnością czytałam o perypetiach Polki we Włoszech, o jej odkryciach, sympatiach i wielkiej miłości do jednego z najpiękniejszych regionów Europy.

Autorka stara się obalać różne mity i stereotypy, jakie narosły wokół Toskanii, jednak problem ten został potraktowany marginalnie.
Dużo tu ciekawostek historycznych i obyczajowych, które ubarwiają lekturę.

Polecam jako odskocznię od codzienności. Miło było zanurzyć się w pełen aromatów i kolorów świat toskańskiej kuchni i kultury.

Książka jest bardzo ładnie wydana - dużo barwnych zdjęć, ikonografia, liczne przepisy kulinarne...
Trochę gorzej jest z treścią. Może ona zachwycić kogoś, kto niewiele wie o Toskanii. Ja nie dowiedziałam się niczego nowego, jednak z przyjemnością czytałam o perypetiach Polki we Włoszech, o jej odkryciach, sympatiach i wielkiej miłości do jednego z najpiękniejszych regionów...

Fantastyczna podróż do Toskańskich miejsc. Książka jest po części przewodnikiem ale także historiami z życia autorki. Bardzo miło i przyjemnie się czyta oraz ogląda zdjęcia, które są własnością autorki.

Fantastyczna podróż do Toskańskich miejsc. Książka jest po części przewodnikiem ale także historiami z życia autorki. Bardzo miło i przyjemnie się czyta oraz ogląda zdjęcia, które są własnością autorki.

"Słodkie pieczone kasztany"... Oglądam okładkę, otwieram książkę i przenoszę się z autorką do słonecznej, pełnej smaków Toskanii. Podróż tę odbywam z wielką przyjemnością:-) Wiem, że za chwilę nie będzie mnie dla nikogo. Aleksandra Seghi dzieli się ze mną miłością do tego niezwykłego miejsca, a przede wszystkim miłością do pysznego włoskiego jedzenia. Mmm aż mi ślinka cieknie, a kubki smakowe wręcz domagają tych delicji. Prosty przepis na makaron wydaje się mistrzostwem świata, bakłażany, karczochy... poezja na talerzu:-)
Książka ma mnóstwo opowieści o Toskanii, zaraz też okazuje się, że to świetnie miejsce rozrywki - mnóstwo przeróżnych targów oraz świąt na cześć jedzenia.
Co tu dużo mówić - po prostu dałam się uwieść Toskanii, jej smakom i atmosferze. Dobrze, że jest w książce tak dużo przepisów, kto wie, może w długie zimowe wieczory dzięki nim Toskania zawita do mojej kuchni... :-)

"Słodkie pieczone kasztany"... Oglądam okładkę, otwieram książkę i przenoszę się z autorką do słonecznej, pełnej smaków Toskanii. Podróż tę odbywam z wielką przyjemnością:-) Wiem, że za chwilę nie będzie mnie dla nikogo. Aleksandra Seghi dzieli się ze mną miłością do tego niezwykłego miejsca, a przede wszystkim miłością do pysznego włoskiego jedzenia. Mmm aż mi ślinka...