Przyznam, że znowu się troszkę rozczarowałam, bo uważam, że jeden wątek, który się ciągnie od poprzedniego tomu, był według mnie całkowicie zbędny. Sama fabuła książki była przyjemna, wątki erotycznie nieco miałam wrażenie brutalniejsze, co nie odejmuje im smaku i wpasowania w całą fabułę. Cieszę się, że historia potoczyła się w taki a nie inny sposób.

Przyznam, że znowu się troszkę rozczarowałam, bo uważam, że jeden wątek, który się ciągnie od poprzedniego tomu, był według mnie całkowicie zbędny. Sama fabuła książki była przyjemna, wątki erotycznie nieco miałam wrażenie brutalniejsze, co nie odejmuje im smaku i wpasowania w całą fabułę. Cieszę się, że historia potoczyła się w taki a nie inny sposób.

Księżycowa przysięga” jest kolejnym tomem cyklu „Bractwo Czarnego Sztyletu”, który skupia się na losach Johna i Xhex.

Xhex udaje się uwolnić z niewoli u Lahsera i ciężko ranna trafia do siedziby Bractwa. John opiekuje się nią troskliwie i oboje bardzo się do siebie zbliżają. Zgwałconą przez porywacza dziewczynę prześladują koszmary, ale znajduje wsparcie ukochanego. Czuje jednak, że Johna coś dręczy i postanawia dowiedzieć się czegoś o jego przeszłości. Przy tej okazji przekonuje się, że są sobie przeznaczeni. Oboje postanawiają ostatecznie zniszczyć Lahsera i zmusić go, by zapłacił za swoje czyny.

Zamykając książkę miałam dziwne uczucie, że coś już się kończy. Wprawdzie są kolejne tomy ale to już chyba nie to. Jakby zamknięto pewną epokę. John przeszedł pełną przemianę. I nie chodzi tu o przemianę w wampira. Dojrzał psychicznie. Pogodził się sam ze sobą i swoją przeszłością. Ma obok siebie kochających i dbających o niego bliskich. No i swoją ukochaną. John stał się szlachetnym samcem.

Jaki ja miałam problem, żeby skończyć tą książkę. Ale nie dlatego, że była zła. Dlatego, że nie chciałam rozstawać się z przyjaciółmi. Wszystkie postacie są wielobarwne ze swoimi emocjami. Odbieram wszystkich bohaterów, nawet czarne charaktery, niemal jak żywe osoby. Budzą we mnie pełen pakiet emocji. I dlatego mam chęć delektować się każdym tomem.

„Księżycowa przysięga” utrzymuje poziom poprzednich części. Wciąga do ostatniej strony a do tego obiecuje rozwiązanie kolejnych niewyjaśnionych spraw. A szybkie tempo i zwroty akcji nie pozwalają się nudzić. Intryga, tajemnice, ciekawi bohaterowie, bijatyki - to wszystko składa si na to, co lubię.

Księżycowa przysięga” jest kolejnym tomem cyklu „Bractwo Czarnego Sztyletu”, który skupia się na losach Johna i Xhex.

Xhex udaje się uwolnić z niewoli u Lahsera i ciężko ranna trafia do siedziby Bractwa. John opiekuje się nią troskliwie i oboje bardzo się do siebie zbliżają. Zgwałconą przez porywacza dziewczynę prześladują koszmary, ale...

w tej części jest bardzo mało akcji, dużo seksu i całkowicie zmieniona osobowość Xene.

w tej części jest bardzo mało akcji, dużo seksu i całkowicie zmieniona osobowość Xene.

Jestem bardzo zadowolona z kontynuacji "Drogi przeznaczenia."
Wędruję pomiędzy światami, raz czytam książki bardziej życiowe, a raz zupełnie oderwane od rzeczywistości i być może dlatego nie mogłam się wczuć w poprzednią część, a ta już bardziej do mnie przemówiła?
Czytało się szybko i przyjemnie. Denerwowała mnie Xhex. Tak, tak, ona sama musi pomścić swoje krzywdy - Lahser mnie gwałcił, ale ja sama, najwyżej mnie znowu porwie i zrobi to samo, ale ja nie potrzebuję niczyjej pomocy. Albo sex co pięć stron z Johnem, ale nie, nie, my nie będziemy razem. Odejdziemy od siebie. Nie, nie.
Mimo wszystko było wiele rzeczy, które mi się podobały. Bardzo mnie wzruszyło, gdy John pisał na jej ręce "Kocham Cię na zawsze" lub gdy powiedział Tohrowi "Mój ojciec jest tutaj ze mną"... Generalnie bardzo polubiłam Johna.
Było ciekawie. Działo się. Nowy nadreduktor i masowa indukcja były bardzo ciekawe.
A teraz... Nie posiadam już kolejnych części tej serii, a tak chętnie przeczytałabym co dalej z Khillem i Blasthem??? Co z Panikhą? Co z programem o łowcach duchów??? Całe mnóstwo ciekawych wątków. Jeśli będę miała okazję (a postaram się sobie ją stworzyć) to chętnie sięgnę po kolejne tomy!

Na koniec:
"Czasem dobry związek wcale nie jest łatwym związkiem." (str.216)

"U podstaw istnienia leżała trudna, brutalna prawda: nieszczęścia się zdarzają. Rzecz w tym, że podnosisz się z nich i idziesz dalej. Robiłeś, co mogłeś, żeby zapewnić bezpieczeństwo przyjaciołom, rodzinie, partnerce. I choć dostałeś w pysk, dalej będziesz się starać." (str.217)

"Była jego dziewczyną. Miłością jego życia. Jego pyrokantem. Naturalnie, nie miał złudzeń. Życie z Xhex będzie popierdolone pod każdym względem." (str.260)

Jestem bardzo zadowolona z kontynuacji "Drogi przeznaczenia."
Wędruję pomiędzy światami, raz czytam książki bardziej życiowe, a raz zupełnie oderwane od rzeczywistości i być może dlatego nie mogłam się wczuć w poprzednią część, a ta już bardziej do mnie przemówiła?
Czytało się szybko i przyjemnie. Denerwowała mnie Xhex. Tak, tak, ona sama musi pomścić swoje krzywdy - Lahser...

Księżycowa przysięga to kolejny tom składający się na sagę opowiadającą o losach członków Bractwa Czarnego Sztyletu i ich walce z Zakonem Reduktorów...
Po uwolnieniu Xhex z rąk Lashera wszystko powinno być już dobrze... no prawie...
Tom skupia się na dalszym ciągu losów związku Johna z Xhex i powiedzmy sobie szczerze - ze względu na przeszłość obydwojga - ten związek nie należy do najłatwiejszych...
Szczególnie że obydwoje mają jeden cel - zlikwidowanie pewnego Nadreduktora... choć nie jest on już nim do końca... zaczyna coraz bardziej przypominać swego tatę...
A poza tym poznajemy dalszą historię Hardhy'ego i Tohrtura... oraz ich związek z Xhexanią...
A na bliższy plan zaczyna wysuwać się Phanika której głównym celem w życiu jest przeciwstawianie się Pani Kronik...

Księżycowa przysięga to kolejny tom składający się na sagę opowiadającą o losach członków Bractwa Czarnego Sztyletu i ich walce z Zakonem Reduktorów...
Po uwolnieniu Xhex z rąk Lashera wszystko powinno być już dobrze... no prawie...
Tom skupia się na dalszym ciągu losów związku Johna z Xhex i powiedzmy sobie szczerze - ze względu na przeszłość obydwojga - ten związek nie...

Jak dla mnie cykl słabnie, ale to może dlatego że czytam wszystkie części po kolei.

Jak dla mnie cykl słabnie, ale to może dlatego że czytam wszystkie części po kolei.

Najlepsza część z wszystkich dotychczasowych na równi z tomem 3 - Wieczna Miłość.
Strasznie kibicowałam Xhex i Johnowi, cieszę się, że im się udało. Pomimo wielu trudności w końcu znaleźli szczęście :)
Polecam!

Najlepsza część z wszystkich dotychczasowych na równi z tomem 3 - Wieczna Miłość.
Strasznie kibicowałam Xhex i Johnowi, cieszę się, że im się udało. Pomimo wielu trudności w końcu znaleźli szczęście :)
Polecam!

Szybko się czyta, wciąga, trochę czytadło, dobrze rozbudowany pomysł świata wampirów i reduktorów oraz ich wojny. Kolejne tomy trochę gorsze niż te początkowe, ale nadal trzyma klasę.

Szybko się czyta, wciąga, trochę czytadło, dobrze rozbudowany pomysł świata wampirów i reduktorów oraz ich wojny. Kolejne tomy trochę gorsze niż te początkowe, ale nadal trzyma klasę.

Książka z cyklu "co za dużo to niezdrowo" - kolejny raz pojawiają się bohaterowie z poprzednich części w głównych rolach (a nie należą do moich ulubionych). Ale przeczytałam, bo jak się już wszystko czyta...;)

Książka z cyklu "co za dużo to niezdrowo" - kolejny raz pojawiają się bohaterowie z poprzednich części w głównych rolach (a nie należą do moich ulubionych). Ale przeczytałam, bo jak się już wszystko czyta...;)

Daję 10, choć pod koniec książki wszystko szybko się dzieje. Szkoda, że pewne wątki są tak skąpo opisane.
Ale - Bractwo to Bractwo :)

Daję 10, choć pod koniec książki wszystko szybko się dzieje. Szkoda, że pewne wątki są tak skąpo opisane.
Ale - Bractwo to Bractwo :)