Czytać lubiłam od dziecka. Kiedyś na 1maja były Dni Książki i Prasy, chyba jakoś tak to się nazywało. Zawsze mama kupowała mi książkę. Później biegałam do osiedlowej biblioteki i pod pierzyną, z latarką (aby nie widzieli rodzice) czytałam do późna. Mam w domu sporą bibliotekę, kilka regałów w jednym pokoju bibliotecznym, bo nie ma nic przyjemniejszego jak zapach nowej książki. Uwielbiam to. Teraz i kupuję i z biblioteki i wymieniamy się z koleżankami w pracy. Dzień bez książki to dzień stracony, chociaż kilka kartek przed snem jak w ciągu dnia nie mam czasu. Zdaża się, że czytam gotując obiad. I zawsze czytam w kolejce do lekarza.

Czytać lubiłam od dziecka. Kiedyś na 1maja były Dni Książki i Prasy, chyba jakoś tak to się nazywało. Zawsze mama kupowała mi książkę. Później biegałam do osiedlowej biblioteki i pod pierzyną, z latarką (aby nie widzieli rodzice) czytałam do późna. Mam w domu sporą bibliotekę, kilka regałów w jednym pokoju bibliotecznym, bo nie ma nic przyjemniejszego jak zapach nowej...

Moja przygoda z czytaniem zaczęła się od serii ,,Wybrani'' Christi Daugherty, tak więc w pewnym sensie ons zaszczepiła u mnie smykałkę do czytania  z drugiej strony prabababcia zaszczepiła we mnie miłość do czytania,  zawsze jak byliśmy w galerii naciągałem ją na książki komiksy i magazyny o psach nigdy mi nie żałowała 😍 tak właśnie wspominam dzieciństwo,na ogrodzie wśród książek i komiksów❤

Moja przygoda z czytaniem zaczęła się od serii ,,Wybrani'' Christi Daugherty, tak więc w pewnym sensie ons zaszczepiła u mnie smykałkę do czytania  z drugiej strony prabababcia zaszczepiła we mnie miłość do czytania,  zawsze jak byliśmy w galerii naciągałem ją na książki komiksy i magazyny o psach nigdy mi nie żałowała 😍 tak właśnie wspominam dzieciństwo,na ogrodzie wśród...

Miłość do książek zaszczepili mi Rodzice i matka chrzestna - polonistka, od niej na prezent zawsze dostawałam książkę. Tak zaczął się tworzyć mój księgozbiór, z którym bawiłam się w bibliotekę🙂 do dziś najlepsze prezenty wg mnie to książki, lubię dawać i dostawać, i dumna jestem, że udało się mi zaszczepić tę miłość w moich córkach. 

Miłość do książek zaszczepili mi Rodzice i matka chrzestna - polonistka, od niej na prezent zawsze dostawałam książkę. Tak zaczął się tworzyć mój księgozbiór, z którym bawiłam się w bibliotekę🙂 do dziś najlepsze prezenty wg mnie to książki, lubię dawać i dostawać, i dumna jestem, że udało się mi zaszczepić tę miłość w moich córkach. 

- Co chcesz na prezent?
- Książeczkę....
- Co przywieźć ci z miasta?
- Książeczkę!
Rodzice opowiadali mi, że to była moja standardowa odpowiedź na każde pytanie o prezent. Mieli już dość 7 raz w ciągu dnia czytać mi o królewnie śnieżce, Jasiu i złotej gąsce czy malutkiej czarownicy, a kiedy przekręcali zdania poprawiałam ich. Byłam małym terrorystą książkowym i to w wieku 2-3 lat (to raczej ich wina, co nie?).
W moim pierwszym roku nauki w przedszkolu (3,5 latka) mieliśmy dopasować zwierzątka do ich domków. Jako podpowiedź na dole każdego obrazka był opis zwierzątka i jego domku. Strasznie się dziwiłam, że koleżanka długo się nad tym zastanawiała i powiedziałam to mojej wychowawczyni "proszę pani, ale przecież tu pisze...." Pamiętam wyraz jej twarzy i to jak złapała mnie za rękę i zaprowadziła do starszaków pokazać, że maluszek już umie czytać. Kazała mi przeczytać jakieś pojedyncze słowa banały "smok, dom, ul" a ja przecież już umiałam zdaniami i dziwiłam się, czemu daje mi takie proste zadania i robi z tego taką aferę...
Chyba muszę podziękować rodzicom za te tony bajeczek i czas spędzony na wieczornym czytaniu. 

- Co chcesz na prezent?
- Książeczkę....
- Co przywieźć ci z miasta?
- Książeczkę!
Rodzice opowiadali mi, że to była moja standardowa odpowiedź na każde pytanie o prezent. Mieli już dość 7 raz w ciągu dnia czytać mi o królewnie śnieżce, Jasiu i złotej gąsce czy malutkiej czarownicy, a kiedy przekręcali zdania poprawiałam ich. Byłam małym terrorystą książkowym i to w wieku...

W podstawówce czytałam tylko lektury, miałam dobre oceny ze wszystkich przedmiotów. W gimnazjum oceny się pogorszyły, szczególnie z matematyki. Nie rozumiałam niczego, dlatego postanowiłam czytać 3 książki w miesiącu w celu dowartościowania się brakiem wiedzy z matematyki. Z czasem stało się to dla mnie normalne i sięgałam po książki z wielką przyjemnością.

W podstawówce czytałam tylko lektury, miałam dobre oceny ze wszystkich przedmiotów. W gimnazjum oceny się pogorszyły, szczególnie z matematyki. Nie rozumiałam niczego, dlatego postanowiłam czytać 3 książki w miesiącu w celu dowartościowania się brakiem wiedzy z matematyki. Z czasem stało się to dla mnie normalne i sięgałam po książki z wielką przyjemnością.

Rodzice często wspominają- jako mała dziewczynka bardzo pragnęłam dostać keyboard. Ale nie chciałam wcale uczyć się czytać, a wiek mój już tego wymagał. Prosta sprawa, Rodzice obiecali, że jak tylko opanuję czytanie, to spełnią moje marzenie. Podobno wszystko pojęłam w jeden dzień :) 
 

Rodzice często wspominają- jako mała dziewczynka bardzo pragnęłam dostać keyboard. Ale nie chciałam wcale uczyć się czytać, a wiek mój już tego wymagał. Prosta sprawa, Rodzice obiecali, że jak tylko opanuję czytanie, to spełnią moje marzenie. Podobno wszystko pojęłam w jeden dzień :) 
 

Sama nauczyłam się czytać, czytałam wszędzie gdzie się tylko dało i ostatnie słowa ojca jakie pamiętam to te: Jesteś nienormalna, nikt już teraz nie czyta książek". A mimo to nauczyłam syna czytać i roznieciłam w nim miłość do książek. Młodszy naukę czytania ma przed sobą ale nie ma nic piękniejszego kiedy bierze książkę i patrząc mi w oczy pyta: "Poczytasz mamo skarpetki?" 
W dzisiejszych czasach najłatwiej włączyć dziecku TV czy dać smartfona ale zachęcić ośmiolatka do przeczytania na głos Dzieci z Bullerbyn i słuchać z zainteresowaniem czego ciekawego się dowiedział czytając nową książkę, słuchać dziecka to jest sztuka.

Sama nauczyłam się czytać, czytałam wszędzie gdzie się tylko dało i ostatnie słowa ojca jakie pamiętam to te: Jesteś nienormalna, nikt już teraz nie czyta książek". A mimo to nauczyłam syna czytać i roznieciłam w nim miłość do książek. Młodszy naukę czytania ma przed sobą ale nie ma nic piękniejszego kiedy bierze książkę i patrząc mi w oczy pyta: "Poczytasz mamo...

Pierwsze próby pisania to był szczyt nieudolności. Tak zwane "lustrzanki" i inne zniekształcenia liter i cyfr.
W czytanie wprowadzała mnie mama, która kazała mi odczytywać między innymi nazwy sklepów.
Kiedy w pierwszej klasie nauczycielka powiedziała "Poznaliście już wszystkie literki i teraz możecie sami czytać. Idźcie do biblioteki", natychmiast wykonałem polecenie i znalazłem się w tłumie górujących nade mną uczniów.
Może bym stchórzył, ale wyłuskała mnie bibliotekarka i zaproponowała cienką książeczkę.
Pamiętam, że była to historia chłopca w zrujnowanym po wojnie mieście.
Czytałem ją systematycznie, chyba przez cały miesiąc.
Oddałem ją by wziąć następną i tak się zaczęło.
W drugiej klasie byłem już znany z czytelniczego nałogu, czytając wszystko co tylko mi wpadło w ręce.
Zapisałem się również do biblioteki publicznej, gdzie zacząłem chyba od serii "Tomków".
Przełomem był znaleziony w domu, gdy byłem w trzeciej klasie, przedwojenny podręcznik fizyki.
Zadanie zaprojektowania peryskopu do łodzi podwodnej totalnie oblałem, ale prawidłowe rozwiązanie mnie zachwyciło i skłoniło do przestudiowania całego podręcznika.
Kiedy po trzech latach zaczęły się lekcje fizyki byłem w tym orłem.
Rok wcześniej kupiony przed wakacjami podręcznik historii zachwycił mnie zwłaszcza Starożytnym Egiptem, więc później skusiłem się na "Faraona" Bolesława Prusa.
Wtedy też skończyły się moje problemy z matematyką, a rozczytywałem się w licznych matematycznych anegdotach i opowieściach.

Pierwsze próby pisania to był szczyt nieudolności. Tak zwane "lustrzanki" i inne zniekształcenia liter i cyfr.
W czytanie wprowadzała mnie mama, która kazała mi odczytywać między innymi nazwy sklepów.
Kiedy w pierwszej klasie nauczycielka powiedziała "Poznaliście już wszystkie literki i teraz możecie sami czytać. Idźcie do biblioteki", natychmiast wykonałem polecenie i...

Z książkami mam styczność od najmłodszych lat. Pamiętam, że mama mi dużo czytała do snu. A w okresie kiedy miałam bardzo dużo badań, dostawałam książkę za każde pobranie krwi. Wtedy uwielbiałam Franklina czy cykl książek Martynka. Pierwszą noc na czytanie książki zarwałam w trzeciej klasie podstawówki, czytając „Dzieci z Bullerbyn”. Dokładnie nie pamiętam, co się stało, że później jedynymi książkami, z jakimi miałam styczność, były lektury szkolne. Pod koniec podstawówki znajoma zapytała się mnie, co bym chciała dostać na urodziny. Spontanicznie podałam jej tytuł, który mnie zaciekawił, kiedy usłyszałam go w jednym z filmów na YouTube. Równocześnie zaczynał się u mnie etap Wattpada, więc to jeszcze bardziej skłoniło mnie do wersji papierowej. Jednak po przeczytaniu „Naznaczeni śmiercią” dalej nie zaiskrzyło. Poczułam miłość do książek dopiero kiedy wypożyczyłam z biblioteki twórczość Jennifer L. Armentrout. Dokładniej serię „LUX” i „Obsesję”. Tak bardzo to uniwersum przypadło mi do gustu, że stwierdziłam iż spróbuję z inną fantastyką. I zaczęłam wypożyczać tych książek coraz więcej i więcej. Im byłam starsza. Tym bardziej przekonywałam się do romansów. Podawałam rodzinie tytuły, z list, które robiłam z dużym wyprzedzeniem przed urodzinami czy świętami. Tak zaczęłam zbierać, a może bardziej kolekcjonować książki. W momencie, w którym zaczęłam kupować je sama, straciłam kontrolę. Jedyne co mnie ogranicza to puste konto. Aktualnie jestem czytelniczką z zamiłowaniem do romansów i fantasy a ich połączenie? Uwielbiam jeszcze bardziej. Tylko dlaczego to u mnie poszło aż na taką skalę? Prawdopodobnie przez to, iż pragnęłam odciąć się od otaczającego mnie świata. Nie potrafiłam znaleźć swojego miejsca w otoczeniu. Lubiłam siedzieć w domu, jednak ciągle mi czegoś brakowało. A w momencie, w którym sięgałam po książkę, nie istniało nic innego. Zapomniałam o szkole, o złych sytuacjach czy obowiązkach. Książki były i nadal są moim ratunkiem, moją odskocznią od życia codziennego.

Z książkami mam styczność od najmłodszych lat. Pamiętam, że mama mi dużo czytała do snu. A w okresie kiedy miałam bardzo dużo badań, dostawałam książkę za każde pobranie krwi. Wtedy uwielbiałam Franklina czy cykl książek Martynka. Pierwszą noc na czytanie książki zarwałam w trzeciej klasie podstawówki, czytając „Dzieci z Bullerbyn”. Dokładnie nie pamiętam, co się stało, że...

Miłość do czytania zaszczepił we mnie Hans  Christian Andersen, i mój TATA! Bo z najpiękniejszymi latami mojego dzieciństwa kojarzą mi się "BAŚNIE" Hansa  Christiana Andersena. Najpiękniejsze "Baśnie" czytane przez mojego TATĘ, dla mnie i mojego rodzeństwa. Nasze rozdziawione usta i wytrzeszczone oczy…Przez zaczarowany świat kwiatów i zwierząt, wróżek, dobrych i złych duchów poznawaliśmy ludzkie charaktery i problemy. Teraz w zakamarki mojej duszy zakrada się sentymentalizm, i jakaś nostalgia, to miłe, ciepłe wspomnienia...Wspominam czasy, kiedy były Baśnie , i MY -cała rodzina! Pamiętam magiczne książki swojego dzieciństwa, swojej młodości, i wieku bardziej dojrzałego. Wciąż czuję porowatość i aromat starych kartek, tak wiele razy przewracanych. Dla mnie autorzy książek, to wielcy czarodzieje, z charakterystyczną dla siebie wrażliwością i wnikliwą znajomością ludzkiej natury pozwalają dać się porwać opowieści.

Miłość do czytania zaszczepił we mnie Hans  Christian Andersen, i mój TATA! Bo z najpiękniejszymi latami mojego dzieciństwa kojarzą mi się "BAŚNIE" Hansa  Christiana Andersena. Najpiękniejsze "Baśnie" czytane przez mojego TATĘ, dla mnie i mojego rodzeństwa. Nasze rozdziawione usta i wytrzeszczone oczy…Przez zaczarowany świat kwiatów i zwierząt, wróżek, dobrych i złych...