Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto dużo mówi, ten przeważnie ma niewiele do powiedzenia.

- Miłość jest pożarem, którego nikt ugasić nie chce, a i nie może wcale - stwierdził, przyglądając się, jak wirujące płatki popiołu powoli osypują się na żwir.

Na skałach kobiecości roztrzaskują się nawet najlepsi z nas!

A może to właśnie o to chodzi, pomyślał, po prostu tak stać i się nie ruszać. Wtedy czas przepływałby obok człowieka i nie trzeba by już było ani płynąć z prądem, ani wierzgać przeciw niemu.

Dobry traficant sprzedaje przyjemność i pożądanie, a czasem grzeszne namiętności!

Ale w zasadzie naszym przeznaczeniem nie jest wiedzieć, dokąd idziemy. Naszym przeznaczeniem jest raczej nie wiedzieć o tym. Nie przychodzimy na świat po to, by znaleźć odpowiedzi, lecz by stawiać pytania. Można by rzec, że na ślepo wymacujemy drogę w wiecznych ciemnościach i tylko czasem, przy mnóstwie szczęścia , widzimy blask światełka. I tylko dzięki mnóstwu odwagi lub uporu, lub też głupoty, lub najlepiej dzięki temu wszystkiemu naraz udaje się czasami tu i ówdzie zatknąć własny drogowskaz.

Pamięć jest kapitałem trafikanta !

Ale pozwól, że jedną rzecz ci powiem - powody z dzisiejszego poranka jutro będą już powodami z wczoraj, a najpóźniej pojutrze się o nich zapomni .

A może tak po prostu dzieje się w życiu - od chwili narodzin człowiek z każdym kolejnym dniem oddala się od siebie coraz bardziej i bardziej, póki wreszcie sam już nie wie, kim jest.

Żmudnie wymacujemy drogę przez ciemność, żeby przynajmniej tu i ówdzie natrafić na coś przydatnego.

...to, co dla jednego jest istotne, dla drugiego może być zupełnie nieciekawe do nieużytecznego włącznie.

Tak czy owak większość dróg wydaje mi się jakoś znajoma. Ale w zasadzie naszym przeznaczeniem nie jest wiedzieć, dokąd idziemy. Naszym przeznaczeniem jest raczej n i e wiedzieć o tym. Nie przychodzimy na świat po to, by znaleźć odpowiedzi, lecz by stawiać pytania. Można by rzec, że na ślepo wymacujemy drogę w wiecznych ciemnościach i tylko czasem, przy mnóstwie szczęścia, widzimy błysk światełka. I tylko dzięki mnóstwu odwagi lub uporu, lub też głupoty, lub najlepiej dzięki temu wszystkiemu narzaz udaje się czasami tu i ówdzie zatknąć własny drogowskaz!

Z kobietami jest tak jak z cygarami. Jeżeli pociągniesz za mocno, nie dadzą ci przyjemności.

Miłość jest pożarem, którego nikt ugasić nie chce, a i nie może wcale.

Samopoznanie jest akuszerem ozdrowienia.

Znalezienie właściwej kobiety to jedno z najtrudniejszych zadań w naszej cywilizacji.

Nie trzeba znać się na wodzie, żeby skoczyć do niej na główkę !

Prawda gra mniejszą rolę, niż się sądzi.

Właściwie to dziwne, myślał dalej Franz, jak gazety wielkimi, grubymi literami trąbią o tych swoich prawdach tylko po to, by już w następnym wydaniu pisać o nich drobnym drukiem bądź w ogóle wyrzucić na śmietnik. Prawda porannego wydania jest w praktyce kłamstwem wydania wieczornego.

Może miłość jest nie dla mnie. A może ja nie jestem dla miłości. Nie wiem. A może Ty wiesz? Wiesz, czy nadaję się do miłości! Wiesz, czym jest miłość? Wiesz w ogóle cokolwiek o miłości?

- O twoim libido. To siła, która napędza ludzi, poczynając od pewnego wieku. Przysparza tyleż radości, co cierpienia, a u mężczyzn, mówiąc w niejakim uproszczeniu, na swoją siedzibę w spodniach.

Naturalnie ją kochał! Kochał, kochał, kochał!. Bardziej niż cokolwiek na świecie! Bardziej nawet niż własne serce i własną krew, i własne życie.

Wstyd i przyjemność są niczym rodzeństwo kroczące pod rękę przez życie ,jeśli tylko im na to pozwolić.

Czasami właśnie trzeba przeszkodzić ludziom,jeśli chce się do nich dotrzeć.

Kochał siebie samego, swoją ojczyznę, dobre jedzenie, mocne napitki i piękne kobiety. Kwestia tego piękna była przy tym raczej subiektywna i stąd też względna. Zasadniczo kochał wszystkie kobiety, bo po prostu uważał, że wszystkie kobiety są piękne.

Miłość przychodzi i odchodzi, pojęcia o nie nie masz wcześniej, pojęcia o niej nie masz później, a już najmniejsze pojęcie masz, kiedy trwa.
I dlatego powiem ci jedno: nikt się nie nadaje do miłości, a mimo to, a może właśnie dlatego prawie każdego z nas porwie w którymś momencie!

Ale w zasadzie naszym przeznaczeniem nie jest wiedzieć, dokąd idziemy. Naszym przeznaczeniem jest raczej nie wiedzieć o tym.
Nie przychodzimy na świat po to, by znaleźć odpowiedzi, lecz by stawiać pytania.

Im dłużej człowiekowi ciągną się dni, tym krótsze wydaje się życie. Niby sprzeczność, ale tak to już jest.