Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek płacze i rozpacza tylko wtedy, kiedy ma jeszcze nadzieję. Kiedy nie ma żadnej nadziei, rozpacz przybiera postać straszliwego spokoju.

serce człowieka najbardziej ciosem ogłuszone, bez wiedzy naszej przędzie nic, która je z życiem na nowo zwiąże, a nieszczęście tak sobą omota, że ono umiejscowione cicho spoczywa w jednej tylko, jemu samemu poświęconej skrytce duszy.

niczego może nie kocha się tak, jak nieznanego jutra.

człowiek nigdy siebie do tego stopnia nie zatraca, by się nie miał odnaleźć, choćby w ostatniej chwili, choćby to już na nic nie było przydatne, tylko dla samej radości odnalezienia siebie.

9 V 1928 "W niedzielę umarł muzyk Wertheim,dyrygując koncertem.Słyszałam jak umarł-przez radio".

Szczęście jest na tej cienkiej krawędzi między posiadaniem i utratą i na tej krawędzi jest twórczość.

Według Einsteina godzina, którą stwierdzamy na zegarku, nie jest już "tą" godziną. Przeżycie zapisane nie jest już tym przeżyciem, któregośmy doznali przed paru zaledwie godzinami. Niemniej - oba są chyba w jakimś sensie prawdziwe. Przy czym powiedzieć "oba" to jeszcze za mało. Gdyż jest się tak rozmaitym człowiekiem, a każde nasze przeżycie ma w sobie zadatki na tyle innych przeżyć. I nie raz, nie dwa, lecz wiele razy i na wiele sposobów doświadczamy go zarówno w czasie jego trwania, jak potem w naszych wspomnieniach. Które z tych przeżyć jest najprawdziwsze ? Co kieruje nami, kiedy bezwiednie czynimy wybór, aby zanotować nie tę, lecz ową postać tych wielu aspektów tego samego zdarzenia czy uczucia ? Tajemnica, tajemnica w którą spowite są, mimo ciągłych "odcyfrowań", wszystkie nasze kroki, gesty, uczucia i mysli na tej ziemi. "Piece d'identite" ( dowód tożsamości ), stwierdzająca tożsamość naszej osobowości wśród różnych i sprzecznych ze sobą jej przejawów, jest nam zazwyczaj - tak jak paszport i równie mało zabawnie - wystawiana przez innych.

Dziś rano prześladował mnie refren taki:- " Na cóż ty czekasz ? Nic już nie przyjdzie. Masz wyżyć się w dzisiejszej chwili ".

Życie emocjonalne doprowadza do trudnych sytuacji życiowych, dlatego ludzie wolą wegetować. Intensywne przeżycie emocjonalne może być pobudzone przez najdrobniejszą rzecz - widok słońca na ulicy, latarń zapalonych przed zmierzchem, cokolwiek. Wtenczas stosunek do świata staje się jakiś erotyczny i człowiek jest szczęśliwy.