Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Albert Lichanow (ur. 1935 ) prozaik rosyjski, jest autorem wielu powieści i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Jego utwory przetłumaczono na 34 języki, m.in na polski (np. powieść Kłamstwo wydały Iskry w roku 1978).Proza tego pisarza weszła do kanonu dziecięcej oraz młodzieżowej klasyki rosyjskiej – jest często ekranizowana i wznawiana w Rosji w wysokich nakładach. Twórczość literacką, zawsze opatrzoną humanistycznym przesłaniem, łączy Lichanow z działalnością w obronie praw dziecka. W roku 1991 z jego inicjatywy powstała Rosyjska Fundacja Dziecięca, której jest wieloletnim Prezesem, założył też Instytut do spraw Dzieci, gdzie pełni funkcję dyrektora. Nazywają Lichanowa „adwokatem najmłodszych”, gdyż nieustannie i autentycznie troszczy się o los tych, którym sieroctwo, bieda, choroba, alkoholizm rodziców, chaos czasów transformacji ustrojowej, w tym przestępczość, nierzadko wojna, odebrały dzieciństwo, skazały na poniewierkę, wyrządziły krzywdę, której często niepodobna zrekompensować.
Debiutował Albert Lichanow w roku 1962. W swej twórczości, od tych odległych lat po dziś dzień, opisuje wszystko, co wiąże się z losem dziecka i nastolatka: wrażliwą, kruchą psychikę, kształtowanie się młodych charakterów, konflikty okresu dojrzewania w środowisku szkolnym bądź rodzinnym, relacje ze światem ludzi dorosłych, rodzące się uczucia. Problemy moralne i społeczne, zdeterminowane zanikiem norm etycznych w czasach, gdy wrócił drapieżny kapitalizm – wszystko to Lichanow nie tylko bada: znacznie więcej, pochyla się nad swymi młodocianymi bohaterami, skrzywdzonymi przez los, zaszczepia czytelnikom najlepsze odruchy serca i chęć niesienia dzieciom pomocy. Czyni to sugestywnie, wykazując empatię i świetną znajomość problematyki dziecięcej. Widać to zwłaszcza w jego utworach z ostatniej dekady, czyli tych, które powstały już w XXI wieku, w dobie transformacji ustrojowej. Należy do nich Nikt - powieść o tragicznym losie wychowanka domu dziecka, który schodzi na złą drogę, gdyż zainteresowanie sobą, którego pragnie i gorliwie szuka, znajduje tylko w środowisku przestępczym, lub powieściowa dylogia Chłopiec, którego nie boli i Dziewczynka, której jest wszystko jedno. Lichanow bije na alarm, diagnozuje chorobę obojętności. I swym pisarstwem tę chorobę leczy.