Nie do wybaczenia

Po “Nie do opisania” uważałam, że w sumie to dobrze, że mam do przeczytania tylko jeszcze jeden tom. Mój entuzjazm do tej serii trochę opadł po poprzednim tomie, ale chciałam już skończyć całą serię dostępną w Polsce. Na szczęście “Nie do wybaczenia” ma zdecydowanie lepiej skonstruowaną fabułę niż “Nie do opisania”.
Mia Voss pracuje w prestiżowym Centrum Delty. jest specjalistką od DNA. Gdy pewnego dnia zostaje napadnięta i okradziona z samochodu uważa, że miała po prostu zły dzień. jednak, gdy życie jej siostrzeńca staje się zagrożone podejrzewam, że ktoś się na nią uwziął. Do tej pory nikt nie wiedział, co spotkało siostrę Mii. Rick Santos próbuje dowiedzieć się dlaczego Mia kłamie i postawiła na szali całą swoją karierę zawodową. Sprawy nie ułatwiają mu jego uczucia, a także to, że wcześniej zawiódł panią doktor Voss. Czy sprawa sprzed lat, którą Mia rozpamiętuje ma jakieś znaczenie?
W “Nie do wybaczenia” wątek kryminalny był bardzo wciągający. Powiązanie przeszłości Mii z seryjnym mordercą było moim zdaniem strzałem w dziesiątkę. Cała historia była dużo lepiej zorganizowana niż poprzednia. Nie domyśliłam się od razu kto jest mordercą, co jest bardzo na plus. W poprzednim tomie bardzo zepsuło mi to radość czytania. Tutaj czułam napięcie podczas lektury. Może trochę zaczął mi przeszkadzać szablon dany na wątek miłosny. Było to kopiuj-wklej z poprzednich części. Oczywiście nie wymagam mega nowości, ale drobne zróżnicowanie byłoby dobre, ponieważ czytanie tego samego schematu na dłuższą metę jest męczące i irytujące.
“Nie do wybaczenia” czytałam z dużo większym zainteresowaniem niż “Nie do opisania”. Pewnie z powodu sprawy kryminalnej i tego jak została poprowadzona przez autorkę. Polubiłam też głównych bohaterów, którzy byli mi najbliżsi z całego cyklu. Mia mocno związana z rodziną i nie pogodzona z przeszłością, która zdefiniowała jej drogę zawodową pragnie sama w końcu założyć swoją rodzinę. Pech chce, że Rick Santos nie jest mężczyzną skłonnym do ustatkowania się. Na dodatek ma swoją własną przeszłość, z którą niechętnie się dzieli. Mimo wszystko zależy mu na Mii i chce ją chronić. Nie rozumie jej uporu, aby pomagać w sprawie, co może grozić jej życiu.
Mimo ogromnej przewidywalności i powieleniu schematu z poprzednich tomów to ten czytało mi się dobrze i płynnie. Z jednej strony cieszę się, że nie mam kolejnych części do przeczytania, bo przewidywalność doprowadziłaby mnie do szału, a z drugiej strony trochę szkoda, bo to takie przyjemne czytadło.

Po “Nie do opisania” uważałam, że w sumie to dobrze, że mam do przeczytania tylko jeszcze jeden tom. Mój entuzjazm do tej serii trochę opadł po poprzednim tomie, ale chciałam już skończyć całą serię dostępną w Polsce. Na szczęście “Nie do wybaczenia” ma zdecydowanie lepiej skonstruowaną fabułę niż “Nie do opisania”.
Mia Voss pracuje w prestiżowym Centrum Delty. jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odebrałam tę powieść, jako romans z elementami kryminału. Dużo tutaj przemyśleń głównych bohaterów na temat ich wzajemnej relacji. Mam wrażenie, że książki Laury Griffin są o życiu uczuciowym detektywów, policjantów, funkcjonariuszy FBI i innych osób związanych z wykrywaniem przestępstw. Targają nimi uczucia i wątpliwości, a gdzieś obok toczy się ich życie zawodowe. Powieści Laury Griffin polecałabym bardziej zwolennikom romansów, aniżeli kryminałów.

Odebrałam tę powieść, jako romans z elementami kryminału. Dużo tutaj przemyśleń głównych bohaterów na temat ich wzajemnej relacji. Mam wrażenie, że książki Laury Griffin są o życiu uczuciowym detektywów, policjantów, funkcjonariuszy FBI i innych osób związanych z wykrywaniem przestępstw. Targają nimi uczucia i wątpliwości, a gdzieś obok toczy się ich życie zawodowe....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tej części poznajemy szerzej Mię Voss, specjalistkę od DNA, którą poznaliśmy w poprzedniej części. Dalsze losy jej i detektywa Rica Santosa, które się krzyżują i szczęśliwie zakochani kończą historię. Nie obywa się bez przeszkód i strasznych morderstw w tle, jak i pościgów, bliskich spotkać z wrogiem i unikanie o włos śmierci.
Książkę dobrze się czyta, wciąga i gdybym nie kochała spać czytałabym pewnie cała noc żeby skończyć wcześniej ;)
W pewnym momencie wiemy już kogo szukają, kto popełnił tak okrutne zbrodnie i tylko myślałam kiedy w końcu wpadną na to bohaterowie ;)

Książka ciekawie napisana, trzymająca w napięciu, choć wiadomo było ja się skończy ;)

Na upartego mogłaby powstać i czwarta część, bo zaczątek kolejnego romansu mamy ;) no, ale może to byłaby już przesada....

W tej części poznajemy szerzej Mię Voss, specjalistkę od DNA, którą poznaliśmy w poprzedniej części. Dalsze losy jej i detektywa Rica Santosa, które się krzyżują i szczęśliwie zakochani kończą historię. Nie obywa się bez przeszkód i strasznych morderstw w tle, jak i pościgów, bliskich spotkać z wrogiem i unikanie o włos śmierci.
Książkę dobrze się czyta, wciąga i gdybym nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Widząc okładkę wiedziałam że prędzej czy później i tak się skuszę i po nią sięgnę. Autorka idealnie odnalazła równowagę pomiędzy wątkiem kryminalnym a tym miłosnym, dzięki czemu żaden z nich nas nie przytłacza.

Widząc okładkę wiedziałam że prędzej czy później i tak się skuszę i po nią sięgnę. Autorka idealnie odnalazła równowagę pomiędzy wątkiem kryminalnym a tym miłosnym, dzięki czemu żaden z nich nas nie przytłacza.

Pokaż mimo to

Idealne połączenie intrygi, zbrodni i wątki miłosnego. W trakcie lektury szare komórki pracują nieustannie nad znalezieniem rozwiązania całej sprawy, oczy przebiegają po stronach czekając w niecierpliwości, co wydarzy się za chwilę. Laura Griffin potrafi trzymać czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Jednocześnie książka napisana jest tak lekko, że kartki same się przewracają. Zdecydowanie polecam! :D

Idealne połączenie intrygi, zbrodni i wątki miłosnego. W trakcie lektury szare komórki pracują nieustannie nad znalezieniem rozwiązania całej sprawy, oczy przebiegają po stronach czekając w niecierpliwości, co wydarzy się za chwilę. Laura Griffin potrafi trzymać czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Jednocześnie książka napisana jest tak lekko, że kartki same się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Są grzechy zbyt straszne, aby je wybaczyć… i zbyt zapadające w pamięć, by o nich zapomnieć.

Mia Voss to specjalistka od DNA, która całe swoje życie poświęca pracy. Wierzy w sprawiedliwość, a posyłanie kryminalistów za kratki traktuje jako swoją życiową misje. Pewien incydent obróci jej życie o 180 stopni i nic nie będzie już takie jak przedtem. Niespodziewanie na jej drodze staje Ric Santos. Detektyw wie, że kluczem do złapania mordercy jest Mia. Tylko ona może odkryć prawdę, która jest zawarta w dawno porzuconym śledztwie. Najpierw jednak Ric musi zdobyć jej zaufanie...

"Nie do wybaczenia" to pierwsza powieść Laury Griffin, po która sięgnęłam i od razu mi się spodobała. Leżała sobie niewinnie na półce w bibliotece z taka piękną okładka i zagadkowym tytułem... i bądź tu mądry i jej nie weź.
Akcji (jak przystało na kryminał) jest pod dostatkiem, a idealnie wpleciony wątek romantyczny jest wisienką na torcie.

Są grzechy zbyt straszne, aby je wybaczyć… i zbyt zapadające w pamięć, by o nich zapomnieć.

Mia Voss to specjalistka od DNA, która całe swoje życie poświęca pracy. Wierzy w sprawiedliwość, a posyłanie kryminalistów za kratki traktuje jako swoją życiową misje. Pewien incydent obróci jej życie o 180 stopni i nic nie będzie już takie jak przedtem. Niespodziewanie na jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od tygodnia wybieram lektury w bardzo nietypowy sposób, mianowicie czytam tylko te z odpowiednio dużą czcionką. „Nie do wybaczenia” może się taką pochwalić. A ponadto lektura tej pozycji sprawia naprawdę wiele przyjemności i odpręża.

Główną bohaterką powieści jest specjalistką od DNA w centrum Delfy. Jej praca polega na dostarczaniu policji dowodów winy, które mordercy nieopatrznie pozostawili na miejscu zbrodni. Jest bardzo oddana swojej pracy, bo ma ona dla niej charakter osobisty – wiele lat wcześniej ktoś bestialsko zamordował jej ukochaną siostrę. Doktor Voss ma w środowisku nieposzlakowaną opinię, a jej zeznania w sądzie bardzo często przyczyniają się do wydania wyroków skazujących.

Jeden wieczór rozpoczyna serię przerażających wydarzeń, które mogą nie tylko pogrzebać jej karierę zawodową i reputację, ale przede wszystkim zagrażają życiu kobiety oraz członkom jej rodziny. Kim jest tajemniczy i groźny morderca? Dlaczego tak bardzo mu zależy na pozbyciu się Mii? Jak daleko się posunie, by zrealizować swój zamiar?

W życiu Mii pojawia się detektyw Ric Santos. Prowadzi śledztwo w sprawie morderstw popełnianych przez wyjątkowo sadystycznego mordercę. Szybko zdaje sobie sprawę, że doktor Voss jest w jakiś sposób z tym tajemniczym kimś związana, a jej życiu grozi ogromne niebezpieczeństwo. Ric bardzo angażuje się w śledztwo, jak i w relację z Mią. Czy uda mu się rozwiązać sprawę, zanim dojdzie do najgorszego?

Zdecydowanie lepiej oceniłabym tę książkę, gdyby nie dwa mankamenty. Jeden dla mnie niewybaczalny – podczas lektury wciąż natykałam się na powtórzenia i drobne błędy stylistyczne. Odniosłam wrażenie, że korekta lekko przysnęła w godzinach pracy. Bardzo tego nie lubię, według mnie taka sytuacja pokazuje brak szacunku dla czytelnika.

Drugi zarzut to zakończenie. Powieść rozwija się w równym tempie, wszystko dzieje się po kolei, aż tu nagle… się kończy. Zupełnie nagle, zupełnie bez pomysłu. Odniosłam wrażenie, że autorkę gonił termin i nie miała już czasu dopracować ostatnich rozdziałów. Ogromne rozczarowanie. Kilkanaście stron więcej i byłoby o wiele lepiej. A tak czuję ogromny niedosyt. Szkoda.

Reasumując, książkę czyta się łatwo, lekko i przyjemnie, szczególnie, gdy przymknie się oko na niedociągnięcia korekty. Jednak zakończenie powinno zostać poprawione, bo sprawia wrażenie wymuszonego i napisanego mocno „na siłę’.

Od tygodnia wybieram lektury w bardzo nietypowy sposób, mianowicie czytam tylko te z odpowiednio dużą czcionką. „Nie do wybaczenia” może się taką pochwalić. A ponadto lektura tej pozycji sprawia naprawdę wiele przyjemności i odpręża.

Główną bohaterką powieści jest specjalistką od DNA w centrum Delfy. Jej praca polega na dostarczaniu policji dowodów winy, które mordercy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Część o wiele gorsza od dwóch pozostałych, jednak na tyle wciągająca że czyta się do ostatniej strony kartki.
Mimo wszystko polecam

Część o wiele gorsza od dwóch pozostałych, jednak na tyle wciągająca że czyta się do ostatniej strony kartki.
Mimo wszystko polecam

Pokaż mimo to

Jeśli kryminał to właśnie taki...z wątkiem romansowym,ale nie tylko.
Do tego szczypta humoru,ale humoru wysublimowanego i wystarczy.
"Nie do wybaczenia" jest właśnie taką powieścią kryminalną.
Czyta się ją z przyjemnością.Nie sposób odłożyć,wciąga,zaskakuje,a jednocześnie relaksuje i sprawia,że czytelnik uśmiecha się sam do siebie.
GORĄCO POLECAM!

Jeśli kryminał to właśnie taki...z wątkiem romansowym,ale nie tylko.
Do tego szczypta humoru,ale humoru wysublimowanego i wystarczy.
"Nie do wybaczenia" jest właśnie taką powieścią kryminalną.
Czyta się ją z przyjemnością.Nie sposób odłożyć,wciąga,zaskakuje,a jednocześnie relaksuje i sprawia,że czytelnik uśmiecha się sam do siebie.
GORĄCO POLECAM!

Pokaż mimo to

Jeśli kryminał to właśnie taki. Z wątkiem romansowym, ale nie tylko.
Do tego szczypta humoru, ale humoru wysublimowanego i wystarczy.
"Nie do wybaczenia" jest właśnie taką powieścią kryminalną.
Czyta się ją z przyjemnością. Nie sposób odłożyć, wciąga, zaskakuje, a jednocześnie relaksuje i sprawia, że czytelnik uśmiecha się sam do siebie.
GORĄCO POLECAM!

Jeśli kryminał to właśnie taki. Z wątkiem romansowym, ale nie tylko.
Do tego szczypta humoru, ale humoru wysublimowanego i wystarczy.
"Nie do wybaczenia" jest właśnie taką powieścią kryminalną.
Czyta się ją z przyjemnością. Nie sposób odłożyć, wciąga, zaskakuje, a jednocześnie relaksuje i sprawia, że czytelnik uśmiecha się sam do siebie.
GORĄCO POLECAM!

Pokaż mimo to