Henri Fauconnier

To jest kawał naprawdę dobrej literatury (Nagroda Goncourtów 1930),w tłumaczeniu niezastąpionego Roberta Stillera. Wbrew tytułowi, nie spodziewajcie się jednak przygody. To bardziej refleksje i zachwyt nad Malajami ubrane w formę powieści. W skrócie: młody Lescale zaraz po zakończeniu I wojny światowej wybiera się na Malaje (dzisiejsza Malezja) i zatrudnia się tam na plantacji. Niebawem jego towarzysz z okopów, Rolain, proponuje mu posadę na swojej plantacji kauczukowca. Rolain jest mentorem i mistrzem dla niego. Poznajemy również wielu malajskich bohaterów. Malajowie do mistrzostwa opanowali sztukę pantunów (coś pomiędzy poezją haiku a przysłowiem czy powiedzeniem). Posługują się nimi z niesamowitą sprawnością zarówno w codziennych rozmowach, jak i w pojedynkach poetyckich. Europejczycy u Fauconniera stoją zdecydowanie po praktycznej i racjonalnej stronie życia. Najlepsze jednak w tej powieści są opisy samej Malezji, krainy pokrytej wiecznie zieloną dżunglą i opływanej ciepłymi morzami. Czytanie tej książki jest jak powolna podróż, podczas której podziwianie cudowności krajobrazu jest ważniejsze niż pogoń za atrakcjami.