Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po pierwszej, jakże nieprzychylnie ocenionej przeze mnie części tej historii, na pewno nie sięgnęłabym po następną, gdybym wcześniej jej nie dostała. Mocno wierzę w to, że aby wypowiadać się nieprzychylnie na temat jakiejś książki, trzeba ją najpierw przeczytać w całości, tak więc zrobiłam to i nie czuję żadnych hamulców. Tak jak wcześniej - styl autora w ogóle się nie poprawił, a wysokie oceny rażą mnie przy tylu literówkach, błędnie postawionych (bądź w ogóle niepostawionych) przecinkach, źle zapisanych dialogach i banalnej fabule. Początek zapowiadał się nawet lepiej niż w poprzedniej części, ale potem...? Akcja jest bardzo prosta do przewidzenia, język postaci niewystylizowany nawet za grosz. Cofnijmy się ponad dwa tysiące lat - czy wyobrażacie sobie, by wtedy jakikolwiek władca użył słowa "darmozjad"? Oczywiście na końcu ten brak zgłębienia tematu wyjaśniamy sobie tym, że nasi bohaterowie nauczyli się języka podczas całej tej przygody i nie możemy się tego doczepiać. Jakże wygodne! Plusem historii jest rzeczywiście odwołanie do Biblii i dość ciekawy pomysł, ale to nie ratuje całej reszty. Z radością żegnam się z tą lekturą i nie polecam żadnej z dwóch części, chyba że ktoś chce się zabawić w surowego krytyka. :)