Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapomniałam już, jak cudowny potrafi być świat z dala od miejskiego zgiełku. Z dala od ciągłej gonitwy zatłoczonymi ulicami. Od presji, by nie pozostawać w tyle, gdy inni odnoszą sukces.

Podnoszę głowę i przez chwilę patrzymy na siebie, jakbyśmy po raz pierwszy widzieli się w pełnym świetle. Bez masek i udawania. Bez myślenia o tym, co będzie jutro.

Ze ściśniętym żołądkiem jeszcze raz spoglądam w kierunku szczytu stołu. Mój nowy szef wpatruje się we mnie z ledwie widocznym uśmieszkiem.