Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agata
Johel
Brzoza
Mihu
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agata
Johel
Brzoza
Mihu
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Sobota, dzień targowy. Tłok, z każdej strony słychać
- Dzień dobry, poproszę kilo ziemniaków.
lub
- Dobrý den, kilo bramborů, prosím.
Tak, Cieszyn to miasto graniczne, w którym mieszają się wpływy polskie i czeskie. Idźmy dalej, poznajmy najciekawsze miejsca tego miasta. Gdy wyjdziemy z placu targowego, zobaczymy przed sobą cmentarz, może przy odrobinie szczęścia jego bramę obleczą promienie słońca, wiele ważnych osób dla tej społeczności spoczęło w tym miejscu. Po chwili zadumy udajemy się w dalszą podróż aż na Rynek, gdzie stoi sławna fontanna z posągiem św. Floriana, która niczym warszawska Rotunda jest miejscem spotkań młodych cieszyniaków. Zmęczeni udajemy się do Cafe Muzeum w Parku Pokoju, gdzie odpoczniemy od zgiełku przy filiżance aromatycznej kawy i pysznym ciachu. Pokrzepieni udajemy się prosto do Studni Trzech Braci. Z tym miejscem jest związana legenda: trzej bracia Bolko, Leszko i Cieszko rozjechali się w dalekie strony i spotkali się przy źródle, na tym miejscu zbudowali te Studnię, a miejsce to nazwali Cieszynem, od cieszenia się. Po wrzuceniu grosza do studni, pomyśleniu życzenia pora iść dalej na Wzgórze Zamkowe. Tam znajduje się rotunda św. Mikołaja. A teraz niech każdy z was sięgnie do swojego portfela. Czy macie banknot dwudziestozłotowy? Jeśli tak, to patrzycie na naszą Rotundę. Schowajcie swój banknot i popatrzcie przed siebie na panoramę Czech. Za rzeką Olzą jest Republika Czeska. Jeszcze trzydzieści lat temu Czesi byli tak blisko, i zarazem tak daleko.

Sobota, dzień targowy. Tłok, z każdej strony słychać
- Dzień dobry, poproszę kilo ziemniaków.
lub
- Dobrý den, kilo bramborů, prosím.
Tak, Cieszyn to miasto graniczne, w którym mieszają się wpływy polskie i czeskie. Idźmy dalej, poznajmy najciekawsze miejsca tego miasta. Gdy wyjdziemy z placu targowego, zobaczymy przed sobą cmentarz, może przy odrobinie szczęścia jego bramę...

Puławy na Lubelszczyźnie. Trudno znaleźć bardziej nudne i mniej interesujące miasto na mapie Polski. Nie ma tu żadnych zabytków, które można by zwiedzać, a sama architektura jest nijaka. Zimą pada śnieg, a latem świeci słońce, coroczna monotonia przypominająca życie emeryta.
Zło jednak czai się wszędzie, atakując najmniej przygotowane na to miasto.
Przepływająca przez Puławy Wisła wyrzuca na brzeg okręcone czarną folią zwłoki.
Fala przerażenia spada na mieszkańców, w wieczornych wiadomościach we wszystkich stacjach mówią o Puławach. Ranek przynosi jeszcze większą grozę, gdy policja podaje informacje o nocnej masakrze. Sprawca lub sprawcy wykradli znalezione zwłoki dokonując egzekucji na trzech pracownikach miejscowej kostnicy.
Nad Wisłą w Puławach nikt już nie wędkuje w obawie, że mógłby „coś” złowić.

Puławy na Lubelszczyźnie. Trudno znaleźć bardziej nudne i mniej interesujące miasto na mapie Polski. Nie ma tu żadnych zabytków, które można by zwiedzać, a sama architektura jest nijaka. Zimą pada śnieg, a latem świeci słońce, coroczna monotonia przypominająca życie emeryta.
Zło jednak czai się wszędzie, atakując najmniej przygotowane na to miasto.
Przepływająca przez...

Czasem słońce, czasem deszcz. Taki jestem kapryśny. Liczysz na słoneczny wypoczynek nad polskim morzem? Na 90% będzie padać, a temperatura spadnie poniżej 20 stopni. Polecam zamiast stroju kąpielowego zabrać ze sobą płaszcz przeciwdeszczowy.
Czekałeś na spędzenie dwóch tygodni urlopu przez cały rok?
Przykro mi nie pozwolę Ci spędzić czternastu dni na leżeniu „plackiem” na gorącym piasku, ja dbam o twoje zdrowie i zalecam zamiast tego spacery brzegiem morza i pokonanie przynajmniej raz dziennie całej długości mola. Rynek też mam bardzo piękny! Musisz koniecznie go odwiedzić. Zezwalam na koniec tej zdrowotnej przebieżki na odpoczynek w porcie na skosztowaniu świeżej rybki :) Tak wiem, że masz mi za złe pogodę, ale ja muszę Ci pokazać piękno całego miasta, a nie tylko plażę i twój hotel.
Przepraszam zapomniałem się przedstawić, na imię mi... Kołobrzeg.

PS. Mam nadzieję, że za rok znowu się zobaczymy.

Czasem słońce, czasem deszcz. Taki jestem kapryśny. Liczysz na słoneczny wypoczynek nad polskim morzem? Na 90% będzie padać, a temperatura spadnie poniżej 20 stopni. Polecam zamiast stroju kąpielowego zabrać ze sobą płaszcz przeciwdeszczowy.
Czekałeś na spędzenie dwóch tygodni urlopu przez cały rok?
Przykro mi nie pozwolę Ci spędzić czternastu dni na leżeniu „plackiem” na...

Pleszew ponownie stał się dla niej ponurym, nieprzyjaznym miasteczkiem. Jeszcze kilka dni temu przechadzając się alejkami pobliskiego parku odczuwała wielką radość z możliwości przebywania właśnie w tym miejscu. Teraz miasto nie było już dla niej azylem, lecz razem z nim spadała w przepaść. Wszystko zmieniło się 13 grudnia. Wówczas na tradycyjnym pleszewskim targu ujrzała swojego kata – osobę, która piętnaście lat temu zamieniła jej życie w piekło. Do Pleszewa wrócił Marek–pedofil ukrywający się pod maską szarmanckiego mężczyzny. Dochodziły do niej słuchy, że jego kara wkrótce dobiegnie końca, ale mimo wszystko nie przyjmowała tego do wiadomości. Początkowo obudziły się w niej najgorsze wspomnienia, ale przecież nie była już tą słabą Ewą, która pozwoliła mu splamić swoją niewinność. Nie zamierzała czekać na jego atak. Wiedziała, że prędzej czy później Marek będzie chciał dokończyć dzieła. Pleszew, mimo bolesnych wspomnień, był jej małą ojczyzną i w żadnym wypadku nie myślała o ucieczce. Szybkim krokiem przemierzała ciemne ulice miasta i układała w głowie plan zemsty. Tylko jedna osoba może wygrać tę bitwę! W końcu zdecydowała się podjąć radykalne kroki i udała się do swojego dawnego mieszkania. Z kufra, który znajdował się na strychu, wyciągnęła dawny pistolet swojego ojca. Zamierzała raz na zawsze zakończyć prześladujący ją codziennie koszmar. Ciemne zaułki miasta w połączeniu z mroźną pogodą były jej sprzymierzeńcem… Pleszew pomoże jej zatrzeć ślady. W końcu będzie wolna.

Pleszew ponownie stał się dla niej ponurym, nieprzyjaznym miasteczkiem. Jeszcze kilka dni temu przechadzając się alejkami pobliskiego parku odczuwała wielką radość z możliwości przebywania właśnie w tym miejscu. Teraz miasto nie było już dla niej azylem, lecz razem z nim spadała w przepaść. Wszystko zmieniło się 13 grudnia. Wówczas na tradycyjnym pleszewskim targu ujrzała...

Gdy słońce zachodzi za horyzont, a centrum miasta ogarniają cienie wieżowców Katowic cała okolica budzi się do życia. Szyldy sklepów i latarnie świecą się jak w efekcie domina. Mrok, w którym prze chwilę trwało to miasto zostaje przegnany na obrzeża, gdzie karmi się strachem przed ciemnością małych dzieci. Pośród tych tłumów, które nigdy się nie zatrzymują siedzi na ławce stary człowiek. Na jego jedynego nie działa pędzący czas,zawsze znajdzie chwilę by przyglądać się innym ludziom. Patrząc na tych wszystkich ludzi pracy, artystów, piekarzy zaczyna rozumieć, słowa innych poetów. Tacy sami, a jednak tacy różni, ta myśl zawsze przechodzi mu przez głowę czując żywe serce miasta. Od pewnego czasu zauważył, że nie pasuje do nowoczesności. Ten hałas, krzyki, niezrozumiałe ruchy wyglądały jak z innego świata. Wszystko się kończy, czasem trzeba ustąpić miejsca postępowi, mruknął do siebie wstając z ławki, gdzie już siadał grupa młodzieży. Starzec ostatni raz spojrzał na nowe pokolenie świata i ruszył w ciemność. Światła zgasły, a on schodził ze sceny gdzie skończył swój ostatni akt.

Gdy słońce zachodzi za horyzont, a centrum miasta ogarniają cienie wieżowców Katowic cała okolica budzi się do życia. Szyldy sklepów i latarnie świecą się jak w efekcie domina. Mrok, w którym prze chwilę trwało to miasto zostaje przegnany na obrzeża, gdzie karmi się strachem przed ciemnością małych dzieci. Pośród tych tłumów, które nigdy się nie zatrzymują siedzi na ławce...

Pamiętam doskonale jak mi pisała, że Sieradz to przyjazne miasto. Może nie tak piękne jak Zamość, nie tak rozwinięte jak Warszawa i nie tak spokojne jak Międzyzdroje po sezonie, ale jednak ma swój urok i blask. Jechałem tam po dwóch miesiącach wirtualnej znajomości w nadziei, że to będzie kiedyś mój nowy dom. Już początek nie był jednak optymistyczny, na obskurnym dworcu sprzedano mi zapiekankę, która pamiętała chyba rządy Wałęsy. Później było już tylko gorzej. Najpierw idąc wzdłuż torów dorwał mnie jakiś bezpański pies i poharatał nogawkę. Później pod wiaduktem nieopodal cmentarza, jakiś pijaczek zaczął mnie podrywać, nie widząc, że mimo iż mam długie włosy, to jestem jednak mężczyzną. Później chwila spokoju, możliwość podziwiania uroków miasta, gdzie na pierwszy plan wybijały się liczne biedronki, plac wojewódzki będący niczym innym jak olbrzymim parkingiem i wreszcie kościół, podobno cenny, wtedy jednak zakryty rusztowaniem. Dalej na Krakowskim Przedmieściu miałem pecha natknąć się na miejscową żulię okupującą schody sklepu, która nie mogła przepuścić okazji by dokopać obcemu. Wreszcie obity i nieźle wystraszony dotarłem na opłotki, ciągnące się w nieskończoność. Urzekł mnie na tej ulicy widok człowieka jadącego w samych majtkach na rowerze w masce niedźwiedzia. Zwieńczeniem mojej podróży był dom ukochanej, skąpana w zachodzącym słońcu rudera, bardziej przypominająca szopkę niż dom. Dobrze, że chociaż miłość na mnie czekała i smaczny rosół.

Pamiętam doskonale jak mi pisała, że Sieradz to przyjazne miasto. Może nie tak piękne jak Zamość, nie tak rozwinięte jak Warszawa i nie tak spokojne jak Międzyzdroje po sezonie, ale jednak ma swój urok i blask. Jechałem tam po dwóch miesiącach wirtualnej znajomości w nadziei, że to będzie kiedyś mój nowy dom. Już początek nie był jednak optymistyczny, na obskurnym dworcu...

Czas wolny to czas odpoczynku
każdy powie szczerze.
Kto może wyjeżdża, nawet na rowerze.
Nie wszyscy tak jednak czas wolny spędzają.
Są bowiem tacy co Kraków kochają!
Ja także Kraków kocham i mówię Wam prędzej,
że maniaków Krakowa jest z każdym dniem więcej.
Wszyscy, którzy Kraków bardzo dobrze znają,
W Krakowie wakacje spędzają, bo wiedzą, że
dzięki wakacjom i Krakowowi odpoczynek mają!
Niezapomniane chwile także przeżywają
i z nową energią do pracy wracają.
Poznajcie więc Kraków
najwyższa już pora!
Kraków dla każdego!
dziecka i seniora!
Jak poznacie Kraków przyznacie mi rację.
Wakacje to Kraków!
Kraków TO WAKACJE!

Czas wolny to czas odpoczynku
każdy powie szczerze.
Kto może wyjeżdża, nawet na rowerze.
Nie wszyscy tak jednak czas wolny spędzają.
Są bowiem tacy co Kraków kochają!
Ja także Kraków kocham i mówię Wam prędzej,
że maniaków Krakowa jest z każdym dniem więcej.
Wszyscy, którzy Kraków bardzo dobrze znają,
W Krakowie wakacje spędzają, bo wiedzą, że
dzięki wakacjom i Krakowowi...

Leon jak co dzień o 6.00 otworzył oczy, wyłączył budzik i spojrzał za okno na swoje ukochane miasto-Częstochowę. Uwielbiał patrzeć co poranek na wieżę Jasnej Góry. Gdy kończył pracę zawsze się też tam udawał i kontemplował. Czuł się zżyty z miastem, w którym się wychował, ale z tym sanktuarium jeszcze bardziej. Traktował je jak cząstkę samego siebie, gdy miał jakiś problem albo coś go trapiło zawsze tam odnajdywał rozwiązanie i spokój. Czuł się bezpiecznie.
Dziś wieża była lekko zaśnieżona. Idzie zima -pomyślał i się uśmiechnął. Byłą to jego ulubiona pora roku.

Leon jak co dzień o 6.00 otworzył oczy, wyłączył budzik i spojrzał za okno na swoje ukochane miasto-Częstochowę. Uwielbiał patrzeć co poranek na wieżę Jasnej Góry. Gdy kończył pracę zawsze się też tam udawał i kontemplował. Czuł się zżyty z miastem, w którym się wychował, ale z tym sanktuarium jeszcze bardziej. Traktował je jak cząstkę samego siebie, gdy miał jakiś problem...

O Poznaniu już była Jeżycjada, ale to miasto zasługuje na jeszcze więcej historii. Jedna z nich mogłaby zaczynać się tak:
Słońce wspięło się ponad budynki, Bałtyk odbijał jego promienie i oślepiał turystów wpatrzonych w tę nowatorską budowlę. Kaja siedziała w autobusie linii 68 i patrzyła na swoje miasto z niekrywanym zachwytem. "Jak dobrze tu mieszkać! Szkoda tylko, że te korki nie chcą się skończyć, bo zaraz spóźnię się na zajęcia." - pomyślała. Dziewczyna studiowała na Uniwersytecie Adama Mickiewicza, na wydziale filologii polskiej i klasycznej. W tym roku dopiero zaczęła, ale mimo że od października do maja minęło niewiele czasu, ona się czuła bardzo zadomowiona w pięknym budynku Collegium Maius. Stare wnętrza pięknie odremontowane pomogły przetrwać pierwszą sesję, Kino Pałacowe w pobliskim Zamku stało się jej ulubionym a ulica Taczka zapewniała jej żołądkowi błogie uczucie sytości.
Oho, trzeba wysiadać. Kaja szybkim krokiem pędzi na uczelnię. Zdążyła, dzięki wieczornym biegom ma niezłą kondycję. Po zajęciach widzi grupkę zagubionych studentów. Rozmawiają po angielsku i nie wiedzą dokąd iść. Dziewczyna nie zastanawia się długo, podchodzi i pyta w czym może im pomóc. Chcą iść na zakupy, ale nie wiedzą gdzie, więc proponuje, że ich zaprowadzi. Przystają na to chętnie, a w trakcie spaceru miedzy nią a jednym z chłopaków związuje się nić porozumienia.
"Jakie piękne to miasto!" - mówi. Kaja uśmiecha się.

Chyba wiemy jak skończy się ta historia.

O Poznaniu już była Jeżycjada, ale to miasto zasługuje na jeszcze więcej historii. Jedna z nich mogłaby zaczynać się tak:
Słońce wspięło się ponad budynki, Bałtyk odbijał jego promienie i oślepiał turystów wpatrzonych w tę nowatorską budowlę. Kaja siedziała w autobusie linii 68 i patrzyła na swoje miasto z niekrywanym zachwytem. "Jak dobrze tu mieszkać! Szkoda tylko, że te...