Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydarzenia dzieją się już po urodzeniu trojaczków. Autor próbuje jednak powracać do lekkich i zabawnych problemów, ale chyba już w czasie pisania (1946) czuł trochę przesyt tematu. Trochę brakowało błyskotliwości w dialogach, która potrafiła dawniej rozśmieszyć, a zakradają się schematy. Od czasu do czasu jednak wszystko się udawało, np. w drugiej części książki podczas przygód Maji i Filonka w Lund (można się nauczyć geografii Szwecji; pierwszy mówi Mons): [...] - I ja to pudełko zdobędę albo nie nazywam się Mons Bill i Bull kiwnęli głowami. - Zdobędziemy to pudełko albo nie nazywamy się Mons - potwierdzili chórem. "Ale oni są głupi..." - śmiała się w tym momencie moja córka. W starym klimacie wyszedł też wątek o balu młodych kociaków; ogólnie druga połowa książki jest lepsza. W efekcie oceniam trochę wyżej niż "Filonek ma trojaczki", ale jest to ocena trochę naciągana, uczciwie powinno być 6.5.