Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Jak możesz zasnąć w takiej chwili? - spytała, lecz odpowiedziało jej tylko ciche chrapanie. Zerknęła podejrzliwie na Willa. - Blefujesz - stwierdziła. - Skąd, śpię jak zabity - odpowiedział głos spod kaptura.

- Jak możesz zasnąć w takiej chwili? - spytała, lecz odpowiedziało jej tylko ciche chrapanie. Zerknęła podejrzliwie na Willa. - Blefujesz - ...

Z czasem ból staje się znośniejszy. Nie mija, lecz robi się znośny.

Z czasem ból staje się znośniejszy. Nie mija, lecz robi się znośny.

Od nadmiaru ostrożności nikt jeszcze nie zginął.

Od nadmiaru ostrożności nikt jeszcze nie zginął.

- Cztery na pięć. To chyba nieźle, co? Przez kilka sekund patrzył na nią w milczeniu. - Atakowało cię pięciu temudżeińskich wojowników - powiedział w końcu. - Trafiłaś czterech z nich. Piąty najprawdopodobniej cię dopadł. W tej sytuacji cztery na pięć to niezbyt dobry wynik. Nie żyjesz.

- Cztery na pięć. To chyba nieźle, co? Przez kilka sekund patrzył na nią w milczeniu. - Atakowało cię pięciu temudżeińskich wojowników - pow...

- Sam widzisz... Jaki ma sens uciekanie w świat od własnego życia? - Jeśli uda ci się znaleźć coś innego, to ma sens- odpowiedziałem. - Synu wszystko, od czego uciekasz i czego szukasz, i tak zabierasz ze sobą.

- Sam widzisz... Jaki ma sens uciekanie w świat od własnego życia? - Jeśli uda ci się znaleźć coś innego, to ma sens- odpowiedziałem. - Synu...

- Kawa gotowa. Maddie usiadła i wzięła kubek w dłonie. - Piję teraz kawę - wyjaśniła Gilanowi. Z powagą kiwnął głową. - I bardzo dobrze. To jeden z warunków, które należy spełnić, by zostać zwiadowcą.

- Kawa gotowa. Maddie usiadła i wzięła kubek w dłonie. - Piję teraz kawę - wyjaśniła Gilanowi. Z powagą kiwnął głową. - I bardzo dobrze. To ...

Wczoraj coś mnie tknęło. Co rano poświęcam sporo czasu, żeby się elegancko ubrać, umalować, żeby wyglądać jak najlepiej, jak mogę, gdy wyjdę do pracy. A gdy zostaję w domu, najdłużej jak się da chodzę w piżamie, rozmemłana bez makijażu, bez ułożonych włosów. Arabki obcym ludziom pokazują tylko czarną narzutę i zasłonę na twarz. Cały ten wysiłek, swoje piękno i styl rezerwują dla oczu męża, dla swoich najbliższych. My robimy odwrotnie. Obcym ludziom pokazuję się z jak najbardziej atrakcyjnej strony, a mężowi - z najmniej. Coś jest chyba nie tak...

Wczoraj coś mnie tknęło. Co rano poświęcam sporo czasu, żeby się elegancko ubrać, umalować, żeby wyglądać jak najlepiej, jak mogę, gdy wyjdę...

Mam na półce w domu książki, które tam postawiłem, mając 15, 17, 20 lat. Książki, które do mnie mówiły, kształtowały mnie, zmieniały moje myślenie. To ja jestem na tych półkach. Staję przed nimi, patrzę. Monolit grzbietów. Trwały. Wieczny. Mądrość pokoleń zamknięta w twardych oprawach. Wystarczy sięgnąć, otworzyć i stanąć mocniej na nogach. Wiem, kim jestem. Oto ja. Ale czasem wyciągam którąś z tych książek i czytam jakiś fragment. Ze zgrozą odkrywam, że nic już z nich do mnie nie mówi, że to tylko kolejny zwyczajny ciąg znaków w czarnym druku. Kim więc teraz jestem? Gdzie się podział tamten "ja"? Na tych półkach stoję ja, którym byłem kiedyś, a nie ten z dzisiaj. Ja też straciłem kontakt z samym sobą.

Mam na półce w domu książki, które tam postawiłem, mając 15, 17, 20 lat. Książki, które do mnie mówiły, kształtowały mnie, zmieniały moje my...

Jak mówi adygejskie przysłowie: Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.

Jak mówi adygejskie przysłowie: Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.