Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Coś ci powiem - odezwał się wreszcie. - I nie chcę, byś pomyślałam, że cię oceniam. Masz to odebrać jako przestrogę. - Co znowu? - obrzuciła przyjaciela podejrzliwym spojrzeniem. - Znasz Nezhę zaledwie parę lat - zaczął. - Poznałaś go już w okresie, kiedy miał do perfekcji opanowaną sztukę noszenia masek i udawania kogoś, kim nie jest. Ja jednak znam go od dziecka. Tobie się wydaje, że Nezha jest niepokonany, lecz w rzeczywistości jest bardziej kruchy, niż myślisz. Owszem, jest śmierdzącym dupkiem. Ale wiem również, że skoczył dla ciebie z urwiska. I przestań, proszę, nie próbuj go złamać.

- Coś ci powiem - odezwał się wreszcie. - I nie chcę, byś pomyślałam, że cię oceniam. Masz to odebrać jako przestrogę. - Co znowu? - obrzuc...

- Tam jest Nezha - skinęła podbródkiem w stronę Shayangu. - A ty się o niego boisz? - Bez przerwy się o niego boję - szepnęła bez chwili zastanowienia.

- Tam jest Nezha - skinęła podbródkiem w stronę Shayangu. - A ty się o niego boisz? - Bez przerwy się o niego boję - szepnęła bez chwili za...

W drzwiach koszar stał Nezha, rozczochrany, wymięty, z przekrwionymi oczami. - Co się stało? - spytała ostro Rin - może coś z ... - Miałem sen - wymamrotał. - No i? - Uniosła brew. - Zginęłaś. - Co ci jest? - Rin wygasiła płomienie. - Zginęłaś [...] Patrzyłem jak toniesz, i nie mogłem cię uratować - rozpłakał się.

W drzwiach koszar stał Nezha, rozczochrany, wymięty, z przekrwionymi oczami. - Co się stało? - spytała ostro Rin - może coś z ... - Miałem ...

[...] - Nezha złap ją... - Się robi. - Silne ramiona oplotły Rin w pasie i odciągnęły znad przepaści. Nezha przytrzymał ją mocno, spodziewał się oporu, lecz Rin po prostu zanuciła jakąś radosną melodyjkę i przywarła plecami do jego piersi. - Masz w ogóle pojęcie, ile z tobą kłopotów?

[...] - Nezha złap ją... - Się robi. - Silne ramiona oplotły Rin w pasie i odciągnęły znad przepaści. Nezha przytrzymał ją mocno, spodziewał...

- Mkniemy jak strzała ku nowej, świetlanej epoce - dokończył Nezha. - Zobaczycie, jaka będzie cudowna. - Chodź no tu. - Rin usiadła i rozłożyła ręce. Nachylił się prosto w jej objęcia. Przytuliła głowę chłopaka do swojej piersi, złożyła na niej policzek i bez słowa odliczała jego oddechy. Zrozumiała jak bardzo będzie tęskniła za Nezhą. - Biedactwo - mruknęła. - Co? O czym ty mówisz? Przycisnęła go mocniej do siebie. Naprawdę nie chciała, by ta chwila przeminęła. Nie chciała odchodzić. - O tym, że bardzo nie chcę, by ten świat cię zniszczył.

- Mkniemy jak strzała ku nowej, świetlanej epoce - dokończył Nezha. - Zobaczycie, jaka będzie cudowna. - Chodź no tu. - Rin usiadła i rozło...