Bardzo dobra biografia. Wyważona, przedstawiane fakty są poparte wypowiedziami samego Chandlera, jego przyjaciół i znajomych, cytatami z artykułów prasowych i radiowych wywiadów. Autor przybliża nam życie znakomitego autora kryminałów na tyle, żeby łatwiej było zrozumieć jego twórczość, ale nie aż tak, żeby zrobiła się z tego tania sensacja.
Mnie poruszyło szczególnie jego przywiązanie do żony, to jaką otaczał ją opieką aż do jej śmierci. Piękne uczucie i zupełnie nie rozumiem, jak można było przypisać Chandlerowi mizoginizm.
Uderzyło mnie też to, jak długo i w jaki sposób pracował nad swoim warsztatem. Myślę, że wielu współczesnych pisarzy (nie tylko autorów kryminałów) mogłoby się od niego uczyć.
Są oczywiście minusy, które nie pozwalają przydzielić mi tej książce maksymalnej ilości gwiazdek. Jak zwykle czepiam się przypisów, które tutaj występują w wielkie obfitości i są umieszczane po każdym rozdziale. Wiele z nich jest bardzo rozbudowanych, są nie tylko zwykłe, ale i polemiczne. Szukanie ich po każdym rozdziale jest naprawdę wkurzające. Wiem, że właściwie nie ma dobrego pomysłu na przypisy, ale ja chyba wolę, jak są u dołu strony. Poza tym w przypadku tej książki niektóre z nich mogły być spokojnie wplecione do tekstu i to przytyk do autora, nie do wydawnictwa.
Poza tym jeśli ktoś nie zna twórczości Chandlera i planuje się z nią zapoznać, to biografię powinien przeczytać po lekturze jego powieści, bo są one tutaj dosyć szczegółowo streszczone.

Bardzo dobra biografia. Wyważona, przedstawiane fakty są poparte wypowiedziami samego Chandlera, jego przyjaciół i znajomych, cytatami z artykułów prasowych i radiowych wywiadów. Autor przybliża nam życie znakomitego autora kryminałów na tyle, żeby łatwiej było zrozumieć jego twórczość, ale nie aż tak, żeby zrobiła się z tego tania sensacja.
Mnie poruszyło szczególnie jego...