I tą pozycją zamykam swój rok czytelniczy 2022
Uważam, że akurat ta pozycja idealnie nadaje się na zamknięcie wyzwania ile książek przeczytam w danym roku bo jest bardzo piękną, refleksyjną powieścią.
Opowiada historię trzech kobiet-babci, córki, wnuczki. Każda z nich to indywidualna osobowość. Każda zmaga się ze swoimi problemami i mrocznymi tajemnicami. Niby żadna nie potrzebuje bliskiej osoby a jednak gdy ich drogi się przecinają, okazuje się, że jest inaczej. Zaczynają w końcu ze sobą rozmawiać i słuchać nawzajem. Poznają swoje historie i stwierdzają, że są do siebie w jakimś stopniu podobne.
Bardzo wzruszająca powieść pozwalająca uwierzyć w magię czasu i magię rodziny. Nagle to co było dalekie okazuje się bliskie a to co niemożliwe realne. Trzeba czasami tylko otworzyć się na drugą osobę i dać jej szansę. Czasami zewnętrzny wygląd bądź obcesowe zachowanie jest tylko przykrywką a w środku skrywa się piękne dno i wrażliwa, dobra osoba. I co najważniejsze…. Nauczmy się rozmawiać ze sobą i słuchać drugiego człowieka a wszystko inne stanie się prostsze.

I tą pozycją zamykam swój rok czytelniczy 2022
Uważam, że akurat ta pozycja idealnie nadaje się na zamknięcie wyzwania ile książek przeczytam w danym roku bo jest bardzo piękną, refleksyjną powieścią.
Opowiada historię trzech kobiet-babci, córki, wnuczki. Każda z nich to indywidualna osobowość. Każda zmaga się ze swoimi problemami i mrocznymi tajemnicami. Niby żadna nie...

Książka „Na piaskach pustyni” - Rosie Thomas, to romans obyczajowy przyjemnie napisany. Niby nic takiego się tam nie dzieje a książka wciąga swoim Kairskim klimatem. Czytając przenosimy się na zatłoczone, zakurzone, upalne ulice Kairu oraz rozgrzane piaski pustyni w latach 1940-42.
Jeśli lubicie romanse obyczajowe to polecam przeczytać.

Książka „Na piaskach pustyni” - Rosie Thomas, to romans obyczajowy przyjemnie napisany. Niby nic takiego się tam nie dzieje a książka wciąga swoim Kairskim klimatem. Czytając przenosimy się na zatłoczone, zakurzone, upalne ulice Kairu oraz rozgrzane piaski pustyni w latach 1940-42.
Jeśli lubicie romanse obyczajowe to polecam przeczytać.

Książke przeczytałem z polecenia mojego znajomego. Jak się okazało powieść ta jest bardzo fascynująca i ciekawa. bardzo przyjemnie mi się czytało. Kolejnym plusem jest to , że powieść ta to wspaniały romans historyczny.
Polecam

Książke przeczytałem z polecenia mojego znajomego. Jak się okazało powieść ta jest bardzo fascynująca i ciekawa. bardzo przyjemnie mi się czytało. Kolejnym plusem jest to , że powieść ta to wspaniały romans historyczny.
Polecam

Pozostając wciąż pod dużym wrażeniem powieści Rosie Thomas pt.: „Kaszmirowy szal” nie wahałam się sięgnąć po kolejną opowieść autorki, na którą czyniłam zakusy już od dłuższego czasu.

„Na piaskach pustyni” to klimatyczna historia, w której przeszłość współgra z teraźniejszością, a zbuntowana 19-latka odnajduje spokój i sens życia u boku swojej sędziwej babci.

Ruby bez porozumienia z rodzicami opuszcza rodzinny Londyn i udaje się w podróż do Egiptu, gdzie w Kairze, niemalże u stóp piramid mieszka jej babka Iris. Jak dotąd nic poza więzami pokrewieństwa nie łączy jej ze staruszką, ale dziewczyna upatruje w tej wizycie szansę na dokonanie pewnych zmian w swoim młodym życiu. Jej niezapowiedziana wizyta jest sporym zaskoczeniem dla 82-letniej babci oraz dwojga jej opiekunów – Mamduha i Cioci. Do tego buntownicza natura Ruby wcale nie ułatwia sprawy. Jak się jednak okazuje pobyt z dala od domu, w zupełnie nowym środowisku ma na młodą bohaterkę zbawienny wpływ. W towarzystwie babci dziewczyna wycisza się, „normalnieje” i zaczyna dostrzegać w swoim życiu coraz więcej wartości. Znajomość z Aszrafem – egipskim chłopakiem pozwala jej odciąć się od swojej niechlubnej przeszłości. Razem zwiedzają Kair i poznają jego ciekawe zakątki. Już od pierwszego dnia Ruby przekonuje się jak bardzo Egipt różni się od jej znajomej, rodzimej Anglii. Częste pogawędki z babcią – osobą z podobnym temperamentem uzmysławiają dziewczynie, że należy pielęgnować wspomnienia i nie można pozwolić im się zagubić. Pamięć Iris niestety coraz bardziej zawodzi. Kobieta chwyta się kurczowo swojej przeszłości i wspomnień o jedynej prawdziwej miłości jej życia. Z czasem staruszka coraz bardziej otwiera się przed wnuczką i obdarowuje ją przepiękną, romantyczną opowieścią o szczęściu i miłości naznaczonej koszmarem II wojny światowej. Pod wpływem Iris Ruby dojrzewa, dorośleje, staje się poważną i wrażliwą młodą osobą, a więzy łączące obie kobiety stają się mocne i niezniszczalne...

Dzięki Rosie Thomas już po raz drugi mogłam przeżyć fantastyczną i jedyną w swoim rodzaju przygodę. Tym razem w słonecznym Egipcie, w egzotycznym arabskim świecie podziwiałam piękno tamtejszych krajobrazów i niesamowitą przyrodę oraz zanurzyłam się w historii, kulturze i wartościach charakterystycznych dla tamtego miejsca. A to wszystko dlatego, że autorka potrafi przepięknie malować słowem. Jej treściwe opisy mocno działają na wyobraźnię, dzięki czemu czytelnik czuje się obecny we wszystkich przedstawianych miejscach. I nie ma znaczenia, czy odwiedza muzeum z drogocennymi eksponatami i pochłania historię Egiptu, czy zanurza się w tłumie wizytując miejscowy bazar, czy wybiera się na spotkanie z pustynią, gdzie jej cichy bezkres mąci jedynie szum wiatru i przesypujący się piasek. Dodatkowo opowieść nacechowana jest mnóstwem emocji, co w połączeniu z plastycznym językiem i obrazowym, momentami niemal baśniowym stylem nadaje tej powieści niepowtarzalny klimat.

Autorka potrafi w niewiarygodny sposób połączyć dwie płaszczyzny zdarzeń. Udaje jej się zestawić ze sobą przeszłość i teraźniejszość tak, że poruszamy się płynnie i swobodnie w obu tych obszarach nie odczuwając żadnych zgrzytów, ani przeskoków. Aby tego dokonać Pani Thomas wykorzystuje naturalne cechy ludzkiej osobowości, odwołuje się do wspomnień, snów oraz myśli człowieka, pomagając sobie takimi atrybutami jak fotografie, czy pamiątki z przeszłości. Dzięki temu połączenie tego co jest tu i teraz z tym co odeszło wypada bardzo naturalnie i prawdziwie.

W powieściach Rosie Thomas odnajduję wszystko to, czego oczekuję po interesującej książce. Mam zatem egzotyczne miejsca, piękne krajobrazy, rodzinne sekrety z przeszłości w połączeniu z codziennym życiem, o którym nie tylko czytam, ale mogę je również smakować niemalże wszystkimi zmysłami. To są książki, które trafiają prosto w mój gust i spełniają oczekiwania.

Jeśli nie mieliście jeszcze okazji poznać powieści Rosie Thomas to serdecznie zachęcam, a jeśli znacie te nastrojowe historie, to ufam, że podzielicie przynajmniej w części mój entuzjazm. Zapraszam do lektury.

Pozostając wciąż pod dużym wrażeniem powieści Rosie Thomas pt.: „Kaszmirowy szal” nie wahałam się sięgnąć po kolejną opowieść autorki, na którą czyniłam zakusy już od dłuższego czasu.

„Na piaskach pustyni” to klimatyczna historia, w której przeszłość współgra z teraźniejszością, a zbuntowana 19-latka odnajduje spokój i sens życia u boku swojej sędziwej babci.

Ruby bez...

Bardzo nie lubię, kiedy w opisie na okładce dowiadujemy się niemal, jak książka się kończy. Nie ma tej nutki niepewności, że może on jednak nie zginął? Że może wszystko skończy się jednak dobrze? No ale chyba na tym ma polegać romans, którego miano nosi powieść... Nie jest to typowa miłosna historia ze smutnym zakończeniem - raczej to psychologiczny opis trudnych więzi rodzinnych w trzech pokoleniach kobiet. Nawiązując jeszcze raz do opisu powieści na okładce - miłość pokazana jest tu wielowymiarowo i na wielu płaszczyznach, które wywierają na siebie określony wpływ, warunkując nasze życie. Dodatkowo piękna sceneria Kairu z lat mniej więcej obecnych i z okresu II Wojny Światowej dodaje aury niemalże onirycznej... Polecam dla osób, które lubią się przenieść w trakcie lektury w dalekie strony i pomarzyć... :)

Bardzo nie lubię, kiedy w opisie na okładce dowiadujemy się niemal, jak książka się kończy. Nie ma tej nutki niepewności, że może on jednak nie zginął? Że może wszystko skończy się jednak dobrze? No ale chyba na tym ma polegać romans, którego miano nosi powieść... Nie jest to typowa miłosna historia ze smutnym zakończeniem - raczej to psychologiczny opis trudnych więzi...

Nigdy bym nie przypuszczała, że romans historyczny tak mnie urzeknie! Sama nie sięgnęłabym po tą książkę, przeczytałam z polecenia i... zakochałam się w niej! Zahipnotyzowało mnie uczucie łączące Iris i Xan'a oraz Kair w latach 1940-1942... Na czas czytania książki przeniosłam się myślami i sercem właśnie w tamte czasy. Niesamowite, co ta książka zrobiła z moimi uczuciami! :)

Nigdy bym nie przypuszczała, że romans historyczny tak mnie urzeknie! Sama nie sięgnęłabym po tą książkę, przeczytałam z polecenia i... zakochałam się w niej! Zahipnotyzowało mnie uczucie łączące Iris i Xan'a oraz Kair w latach 1940-1942... Na czas czytania książki przeniosłam się myślami i sercem właśnie w tamte czasy. Niesamowite, co ta książka zrobiła z moimi uczuciami! :)

Czyta się szybko, napisana przystępnym językiem. Historia ciekawa i wciągająca.

Czyta się szybko, napisana przystępnym językiem. Historia ciekawa i wciągająca.

Dokładnie to, czego można się spodziewać po opisie z okładki. Ja już chyba wyrosłam z romansów, nudzą mnie... Nawet jeśli pozują na intrygujące.Tu przynajmniej było egzotycznie i ciekawie ze względu na czasy i miejsca.Poza tym nihil novi sub sole. Wszystko, mam wrażenie, gdzieś już było i zmęczyło się tym występowaniem. Polecam jako gładkie czytadło, solidnie napisane, jednak bez emocji.

Dokładnie to, czego można się spodziewać po opisie z okładki. Ja już chyba wyrosłam z romansów, nudzą mnie... Nawet jeśli pozują na intrygujące.Tu przynajmniej było egzotycznie i ciekawie ze względu na czasy i miejsca.Poza tym nihil novi sub sole. Wszystko, mam wrażenie, gdzieś już było i zmęczyło się tym występowaniem. Polecam jako gładkie czytadło, solidnie napisane,...

Choć lato już za nami, to ja przeniosłam się na moment na gwarne ulice Kairu, gdzie pustynny piasek sypnął mi w oczy, a słońce spaliło kark. Tam też poznałam Ruby - zbuntowaną nastolatkę, która uciekła z domu i wyruszyła na spotkanie swojej babci. W ten sposób w egipskiej stolicy nastąpiło zderzenie dwóch kultur, a także dwóch zupełnie różnych światów. Z czasem jednak kobiety odkryły, że więcej je łączy, aniżeli dzieli i udało im się znaleźć nić porozumienia. Obie w Kairze odnalazły również miłość, zarówno tę romantyczną, jak i splecioną więzami krwi.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych: podczas II wojny światowej oraz współcześnie i to właśnie te podróże w czasie pozwalają nam bliżej poznać historię miłości Iris i Xana, która moim zdaniem jest jednym z ciekawszych wątków powieści. Urzekająca, szczera i momentami tak piękna, że aż nierealna, a w końcu... tragiczna. Po szczegóły zapraszam Was już na karty powieści. Dodam jeszcze tylko tyle, że związek Ruby już tej magii dla mnie nie zawierał. Być może dlatego, że dziewczyna nie miała łatwego życia i zanim przyjechała do Kairu wiele przeszła. Takie piętno współczesności, która odziera uczucia z ich niewinności i czystości. Wszystko zostaje skażone odurzającymi substytutami szczęścia, ludzką obojętnością i zdawałoby się gloryfikowaną rozwiązłością młodego pokolenia. Taki to już, choć trudny w odbiorze, to nie rzadko trafny portret dzisiejszej młodzieży...

W książce oprócz romansu znajdziemy również studium relacji trzech pokoleń kobiet oraz ich drogę do wzajemnej akceptacji i zrozumienia, bo "Na piaskach pustyni" to książka o poświęceniu i wybaczaniu, a także odnajdywaniu swojej drogi w życiu. Spędziłam z nią naprawdę miłe chwile, a autorka zaskoczyła mnie niezwykle malowniczą dbałością o detale. Gdy pisała o balu, słyszałam muzykę, przenosząc się na pustynię zasychało mi w gardle, a wzruszające momenty wyciskały z moich oczu łzy. Wszystko było na swoim miejscu, jeśli mogę się tak wyrazić. Po prostu tworzyło wiarygodną historię.

Romans bez banału, za to z trafną refleksją na temat życia - tak jednym zdaniem bym opisała tę książkę. Sięgnijcie po nią w chłodny dzień, a na pewno zrobi się Wam w dwójnasób cieplej: zarówno na sercu, jak i skórze. Później być może przełknięcie niejedną gorzką prawdę o życiu, a na osłodę dostaniecie łzy zrozumienia. Jak nie trudno się domyślić - polecam!

http://kronikachomika.blogspot.com/

Choć lato już za nami, to ja przeniosłam się na moment na gwarne ulice Kairu, gdzie pustynny piasek sypnął mi w oczy, a słońce spaliło kark. Tam też poznałam Ruby - zbuntowaną nastolatkę, która uciekła z domu i wyruszyła na spotkanie swojej babci. W ten sposób w egipskiej stolicy nastąpiło zderzenie dwóch kultur, a także dwóch zupełnie różnych światów. Z czasem jednak...

Momentami dobra, momentami trochę nudna. Historia wojenna ciekawa, czasy współczesne trochę mniej, ale przeczytać warto.

Momentami dobra, momentami trochę nudna. Historia wojenna ciekawa, czasy współczesne trochę mniej, ale przeczytać warto.