Niemiecki bękart

Ciekawa, choć dość gruba. Wartościowe było na pewno poznanie wojny z punktu widzenia Szwedów. Zakończenie troszkę zaskakujące, aczkolwiek nie będzie to moja ulubiona książka z serii.

Ciekawa, choć dość gruba. Wartościowe było na pewno poznanie wojny z punktu widzenia Szwedów. Zakończenie troszkę zaskakujące, aczkolwiek nie będzie to moja ulubiona książka z serii.

Pokaż mimo to

Pytanko skąd teściowa Eriki miała brakujący dziennik\pamiętnik jej matki ????

Pytanko skąd teściowa Eriki miała brakujący dziennik\pamiętnik jej matki ????

Pokaż mimo to

Jest lepiej w porównaniu do poprzednich tomów, ale dalej jest to raczej przeciętna literatura. Główny wątek kryminalny ciekawy i nawet wzbudza pewne emocje. A i sprawcę trudniej wytypować niż w poprzednich częściach. Jest próba zwrócenia uwagi na problemy współczesnego świata - wszelkiego rodzaju dyskryminacje, ruchy neonazistowskie. Poznajemy historię matki Eriki w czasie II wojny światowej i historia ta jest w miarę spójna i interesująca. Jednak jak dla mnie kompletnie nie tłumaczy tego, jak Elsy później ułożyła sobie życie. Teoretycznie wyjaśnia ona stosunek Elsy to swoich córek, ale moim zdaniem psychologicznie jest to bardzo mocno naciągane.
Wątki obyczajowe natomiast nudne i przewidywalne. Chociaż Erika ma wreszcie coś do powiedzenia, postać ta staje się mocno irytująca. Wątek jej siostry totalnie niespójny, a Mellberga nielogiczny (biorąc pod uwagę jego wyczyny w poprzednim tomie). A wprowadzenie do całej historii byłej żony Patrika raczej żenujące ze strasznie moralizatorskim przesłaniem. Na szczęście wreszcie pojawia się silna postać kobieca obiegająca od stereotypowych kobiet z części poprzednich - policjantka Paula. Tradycyjnie już autorka serwuje kilka zabawnych bzdur o np. „uciekaniu z Fjallbaci do paryskiego mieszkania, gdyż bohater nie znosi hałasu i komercji, które w Fjallbace towarzyszą turystyce”. No tak przecież Paryż latem to oaza ciszy i spokoju. Albo cała scena aresztowania sprawcy (więcej nie napiszę bo spoilery). Za dużo w tej książce dzieci- autorka totalnie w tej kwestii popłynęła. Takie sobie czytadło.

Jest lepiej w porównaniu do poprzednich tomów, ale dalej jest to raczej przeciętna literatura. Główny wątek kryminalny ciekawy i nawet wzbudza pewne emocje. A i sprawcę trudniej wytypować niż w poprzednich częściach. Jest próba zwrócenia uwagi na problemy współczesnego świata - wszelkiego rodzaju dyskryminacje, ruchy neonazistowskie. Poznajemy historię matki Eriki w czasie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Polecam, to chyba najfajniejszy tom.

Polecam, to chyba najfajniejszy tom.

Pokaż mimo to

Najlepszy tom serii.

Najlepszy tom serii.

Pokaż mimo to

Sztos, jak zawsze 😉
Poza tradycyjnie toczącym się śledztwem, kilka wesołych akcentów.

Sztos, jak zawsze 😉
Poza tradycyjnie toczącym się śledztwem, kilka wesołych akcentów.

Pokaż mimo to

Może nie był czas na ta książkę.. ale bardzo długo ja męczyłam. Jedyna z serii, która nie przypadła mi do gustu.

Może nie był czas na ta książkę.. ale bardzo długo ja męczyłam. Jedyna z serii, która nie przypadła mi do gustu.

Pokaż mimo to

Jednym z moich czytelniczych planów na rok 2021 jest nadrobienie wszystkich książek z serii o Fjällbace. Styczeń jest dość szalonym miesiącem, więc niestety nie udało mi się tego dokonać już teraz (co nie oznacza, że nie przeczytałam sporo innych świetnych książek, ale o nich opowiem dopiero w podsumowaniu!). No ale przeczytałam piąty tom serii, z czego się niesamowicie cieszę. Jak myślicie, spodobał mi się on równie mocno co poprzednie części?

Erika Falck wśród starych rzeczy swojej matki odnajduje hitlerowski medal, zakrwawiony kaftanik oraz stare dzienniki. Dlaczego zachowała ona te rzeczy? To pytanie nie daje Erice spokoju, więc postanawia ona rozwiązać tę zagadkę. W tym celu odwiedza emerytowanego nauczyciela historii, jednak on zachowuje się bardzo dziwnie i unika udzielenia odpowiedzi. Kilka dni później zostaje zamordowany...

Szczerze mówiąc, kiedy zaczynałam lekturę tej powieści, nie do końca wiedziałam, czego się spodziewać. Miałam pewne obawy, że Niemiecki bękart okaże się zdecydowanie słabszy od poprzednich części, a to bardzo by mnie zasmuciło. No i niestety rzeczywiście, ten początek był dla mnie dość ciężki do przebrnięcia, ale im dalej w las, tym coraz lepiej było. Koniec końców wyszło dobrze, co nie?

Postać Eriki jak zawsze bardzo przypadła mi do gustu. Nie mam pojęcia, co takiego ma w sobie ta bohaterka, że wszystkie sceny, w których występuje, czyta mi się o wiele przyjemniej i zawsze bardzo mnie wciągają. Winę za to zganiam na autorkę i jej zdolność kreacji postaci. To samo mogę napisać w przypadku Patricka, choć akurat on w tej książce zaczął mnie irytować. Mam nadzieję, że to tylko chwilowe i w kolejnych tomach będę mogła znowu cieszyć się jego obecnością.

Autorka tym razem wplotła tutaj wątek II WŚ, który nie ukrywajmy, nie jest zbyt radosny, a wręcz powiedziałabym, że ciężki. Tego też się trochę obawiałam - z dobrej powieści kryminalnej mógł wyjść po prostu historyczny dramat. Na szczęście Camilla Läckberg zachowała tutaj tę równowagę i nie przedobrzyła w żadną ze stron. Powracając jednak to tego wątku: był on okrutnie przygnębiający, ale i bardzo ciekawy (zwłaszcza dla mnie, ponieważ mnie ogólnie ciekawi ten okres w dziejach świata, nawet jeśli przedstawiany jest w wersji bardziej fikcyjnej). Pod tym względem jestem w stanie napisać, że Niemiecki bękart jest jedną z lepszych części całej serii.

Oceniając tę książkę jednak typowo pod kątem kryminału lub też powieści obyczajowej z rozbudowanym wątkiem kryminału, nie mam zbyt dobrych wieści. Owszem, przedstawiona tutaj sprawa była ciekawa i rzeczywiście w pewnym momencie wciągnęłam się do tego stopnia, że wręcz pragnęłam poznać jej rozwiązanie. Jednakże porównując tę część do poprzednich, a przykładowo do Kaznodziei – Niemiecki bękart podobał mi się mniej. No ale nie oznacza to, że będę Wam odradzać tę historię. Uważam, że jeżeli lubicie twórczość pani Läckberg, to musicie sięgnąć po ten tom - chociażby po to, by wyrobić sobie własne zdanie, bo być może Wam spodoba się on o wiele bardziej, niż mnie.

Z ciekawością będę sięgać po następne tomy cyklu, gdyż pewien plot twist związany z życiem Eriki i Patricka bardzo mnie zaciekawił i nie mogę doczekać się poznania większej ilości informacji na jego temat. Dlatego już niedługo pojawią się recenzje kolejnych tomów.

Jednym z moich czytelniczych planów na rok 2021 jest nadrobienie wszystkich książek z serii o Fjällbace. Styczeń jest dość szalonym miesiącem, więc niestety nie udało mi się tego dokonać już teraz (co nie oznacza, że nie przeczytałam sporo innych świetnych książek, ale o nich opowiem dopiero w podsumowaniu!). No ale przeczytałam piąty tom serii, z czego się niesamowicie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Póki co najlepsza część sagi, chwilami obyczajówka trochę męcząca i niektóre opisy trochę "naiwne", ale całość wspominam i oceniam bardzo dobrze, historia przemyślana, styl Lackberg łatwy i wciągający.

Póki co najlepsza część sagi, chwilami obyczajówka trochę męcząca i niektóre opisy trochę "naiwne", ale całość wspominam i oceniam bardzo dobrze, historia przemyślana, styl Lackberg łatwy i wciągający.

Pokaż mimo to

"Niemiecki Bękart" to już 5 część sagi..
Czyli dokładnie połowa.

Jednak zdecydowanie nie odbiega od reszty swoich poprzedniczek, a nawet mogłabym powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek Lackberg.

Już sam tytuł budzi grozę i niepokojące uczucie, a historia zawarta w środku wzbudza ogromne emocje. Mamy tu doczynienia nie tylko ze współczesną historią, ale i wydarzeniami, które działy się podczas II wojny światowej.
Erica Falc, młoda kobieta, która wśród rzeczy na strychu znajduje stary, hitlerowskich medal postanawia zgłębić swoją rodzinną historię. W tym celu udaje się do emerytowanego nauczyciela historii... Dlaczego mężczyzna ginie po kilku dniach? Jaką tajemnicę skrywa przeszłość? I jak ogromny wpływa ma na ludzi żyjących obecnie?

"Niemiecki Bękart" to już 5 część sagi..
Czyli dokładnie połowa.

Jednak zdecydowanie nie odbiega od reszty swoich poprzedniczek, a nawet mogłabym powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek Lackberg.

Już sam tytuł budzi grozę i niepokojące uczucie, a historia zawarta w środku wzbudza ogromne emocje. Mamy tu doczynienia nie tylko ze współczesną historią, ale i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to