Jeden z nielicznych epizodów po 20-tym który da się stawić. Jest nawet zabawny i dość dużo się dzieje. Choć brakuje tej magii co dawniej jeszcze da się to zjeść.

Jeden z nielicznych epizodów po 20-tym który da się stawić. Jest nawet zabawny i dość dużo się dzieje. Choć brakuje tej magii co dawniej jeszcze da się to zjeść.

Jakoś bardziej wolałem kiedy Papcio rysował Tytusa zdrowego – jako nieszkodliwego ancymona o wyrobionym poczuciu humoru. Po tylu próbach uczłowieczenia, kiedy wydawało się że główny bohater doszedł do pewnego poziomu (chyba najbardziej próbie zastania dziennikarzem),niespodziewanie zostaje gangsterem. I to nie takim udawanym, który przez przypadek dostaje się za kraty („jestem jak zwykle niewinny”). Jakby historia wymknęła się spod pędzla i aerografu Mistrza, ponownie pojawia się BOA, choć rozwinięcie skrótu inne niż poprzednio. Zeszyt kontrowersyjny, trochę krótszy niż zazwyczaj.

Jakoś bardziej wolałem kiedy Papcio rysował Tytusa zdrowego – jako nieszkodliwego ancymona o wyrobionym poczuciu humoru. Po tylu próbach uczłowieczenia, kiedy wydawało się że główny bohater doszedł do pewnego poziomu (chyba najbardziej próbie zastania dziennikarzem),niespodziewanie zostaje gangsterem. I to nie takim udawanym, który przez przypadek dostaje się za kraty...

Kolejny nieco gorszy tomik serii. Tytus nie do końca jest tutaj "tym dobrym". Trzeba to jednak przecierpieć - w końcu Papcio Chmiel wręczył nam dziesiątki innych, o wiele lepszych książeczek!

Kolejny nieco gorszy tomik serii. Tytus nie do końca jest tutaj "tym dobrym". Trzeba to jednak przecierpieć - w końcu Papcio Chmiel wręczył nam dziesiątki innych, o wiele lepszych książeczek!

Praktycznie każda książka z tej serii jest świetna. Zacząłem je czytać, jak pewnie miałem poniżej 10 lat i do dzisiaj lubię do nich od czasu do czasu zaglądać.

Praktycznie każda książka z tej serii jest świetna. Zacząłem je czytać, jak pewnie miałem poniżej 10 lat i do dzisiaj lubię do nich od czasu do czasu zaglądać.

Miłe złego początki. Zapowiadało się na dobrą - dla odmiany - część, ale im dalej w komiks tym gorzej.

Tytus de Zoo niczym Vito Corleone, ojciec chrzestny polskiego komiksu. Papcio tym razem zrobił Tytusa gangsterem. Ja rozumiem, że Papcio Chmiel ma poczucie humoru a jego komiksy cechują się komizmem, ale to nie było zabawne, ani to nie było komiczne. To był po prostu jeden wielki suchar....

Żenująca część...

Miłe złego początki. Zapowiadało się na dobrą - dla odmiany - część, ale im dalej w komiks tym gorzej.

Tytus de Zoo niczym Vito Corleone, ojciec chrzestny polskiego komiksu. Papcio tym razem zrobił Tytusa gangsterem. Ja rozumiem, że Papcio Chmiel ma poczucie humoru a jego komiksy cechują się komizmem, ale to nie było zabawne, ani to nie było komiczne. To był po prostu...

Po beznadziejnej księdze XX i słabej księdze XXI na szczęście Papcio Chmiel odnalazł w sobie trochę oryginalności i sprokurował nam gangsterski epizod Tytusa. Wyszło to świetnie, chociaż można było wycisnąć nieco więcej z tego pomysłu, nie ma co narzekać. Przede wszystkim księga XXII opiera się na oryginalnym, pieprznym pomyśle, samograju, więc nie mogło nie wyjść.
Od momentu, kiedy Tytus przechodzi na ciemną stronę mocy dzieją się same dobre rzeczy, a prym wiedzie pan ochroniarz-policjant z rozdziawioną gębą, no nie mogłem z kolesia.

Fajne teksty - "Gdyby napis był <<hot monkey>> też bym nie wszedł", "głupi płaci, cwaniak wpuszcza towar do gaci", "- Coś mnie rypie we łbie; - Znam to uczucie", "cosik mam ciągoty do powrotu na frajerstwo", "Jestem tajnym agentem w przedszkolu. Donoszę pani, kto się zesikał w majtki. Za 30 lat nazwiska będą odtajnione", "Koń robi mnie w konia", "Niech skonam, jeśli wystartują", "-Jak się dostać do więzienia? - Zwędzić coś"

Po beznadziejnej księdze XX i słabej księdze XXI na szczęście Papcio Chmiel odnalazł w sobie trochę oryginalności i sprokurował nam gangsterski epizod Tytusa. Wyszło to świetnie, chociaż można było wycisnąć nieco więcej z tego pomysłu, nie ma co narzekać. Przede wszystkim księga XXII opiera się na oryginalnym, pieprznym pomyśle, samograju, więc nie mogło nie wyjść.
Od...

Tytus pod wpływem skradzionego doktorowi T’Alentowi specyfiku staje się zły. W efekcie tworzy zorganizowaną grupę przestępczą…

Lubię te nowsze Tytusy pomimo (a może dla tego) że są inne: odważniejsze, mniej cukierkowe, bardziej satyryczne, z nutą sentymentu. Nie jest też tak grzecznie, chociaż nauka poprzez zabawę nie zniknęła ani na chwilę. Ta księga jest słabsza, ale nadal trzyma pewien poziom, a więc trudno nie polecić Waszej uwadze.

Tytus pod wpływem skradzionego doktorowi T’Alentowi specyfiku staje się zły. W efekcie tworzy zorganizowaną grupę przestępczą…

Lubię te nowsze Tytusy pomimo (a może dla tego) że są inne: odważniejsze, mniej cukierkowe, bardziej satyryczne, z nutą sentymentu. Nie jest też tak grzecznie, chociaż nauka poprzez zabawę nie zniknęła ani na chwilę. Ta księga jest słabsza, ale...

Słaby jakiś ten tom. Z każdym kolejnym tomem jakość spada, być może autor pragnie być bardziej "nowoczesny". Ja wolę zdecydowanie starsze tomy i pierwotny styl. Jak ktoś tu napisał, niezbyt to eduykacyjna historyjka i ostatni obrazek rzeczywiście lekko dwuznaczny.

Słaby jakiś ten tom. Z każdym kolejnym tomem jakość spada, być może autor pragnie być bardziej "nowoczesny". Ja wolę zdecydowanie starsze tomy i pierwotny styl. Jak ktoś tu napisał, niezbyt to eduykacyjna historyjka i ostatni obrazek rzeczywiście lekko dwuznaczny.

Jakaś pomyłka. Chyba.
Komiksy z tej serii miały w zamierzeniu bawiąc uczyć. W tym odcinku uczą jak to fajnie być gangsterem i "robić szmal". A okładka sugeruje nam coś innego. Generalnie, jak dla mnie porąbany pomysł intrygi dla dzieci - wyprodukowanie sprayu który pozwala zostać przestępcą. Po co? Jaki to ma mieć sens? Zabawowy? Edukacyjny? Zostań naukowcem, wynajdziesz sobie różne przydatne rzeczy by żyć lekko, łatwo i przyjemnie.
A ponadto niewiele w nim śmiechu, akcja jak z filmu sensacyjnego, a ostatni rysunek (pochwała mafii)- ja go odczytuję dosłownie (choć nie wiem czy taki był zamysł autora).
Jak dla mnie jeden ze słabszych odcinków, który broni się jedynie początkiem (poznajemy pewne elementy kryminalistyki).

Jakaś pomyłka. Chyba.
Komiksy z tej serii miały w zamierzeniu bawiąc uczyć. W tym odcinku uczą jak to fajnie być gangsterem i "robić szmal". A okładka sugeruje nam coś innego. Generalnie, jak dla mnie porąbany pomysł intrygi dla dzieci - wyprodukowanie sprayu który pozwala zostać przestępcą. Po co? Jaki to ma mieć sens? Zabawowy? Edukacyjny? Zostań naukowcem, wynajdziesz...

UWIELBIAM, uwielbiam, uwielbiam!!!
Najlepsza część przygód.
Tytus walczy o odzyskanie kapsuły, w której umieszczone jest promieniowanie, które sprawia, że w napromieniowanych budzą się instynkty złodziejskie.
Oczywiście Tytus, całkiem przypadkowo, doznaje takiego napromieniowania podczas próby odzyskania kapsuły skradzionej przez złodziejów.
Buduje swoją bandę i rozpoczyna kradzieże portfelów, bierze "pod ochronę" gustowne restauracje, a grupa wciąż się powiększa.
Budżet również rośnie.
W końcu Tytus uświadamia sobie, że to hańba dla takiej grupy urządzać takie małe obławy.
Postanawia podkopać się pod bank i zbić majątek.

Na przeszkodzie mogą stanąć mu tylko Romek i A'Tomek, którzy, jak zwykle, postanawiają mu pomóc.
Zakładają Bojową Organizację Antygangsterską i wyruszają, by tępić przestępców.
Niestety, docierają do niego zbyt późno, kiedy nasz bohater siedzi już w więzieniu.

UWIELBIAM, uwielbiam, uwielbiam!!!
Najlepsza część przygód.
Tytus walczy o odzyskanie kapsuły, w której umieszczone jest promieniowanie, które sprawia, że w napromieniowanych budzą się instynkty złodziejskie.
Oczywiście Tytus, całkiem przypadkowo, doznaje takiego napromieniowania podczas próby odzyskania kapsuły skradzionej przez złodziejów.
Buduje swoją bandę i rozpoczyna...