Przeczytałam sporą ilość romansów historycznych i to jeden z bardziej ciekawszych w ostatnim czasie. Rzadko zdarza się wątek (a raczej nie zdarza się) fantastyczny, czyli mistycyzmu, sił nadprzyrodzonych (choć oczywiście zwyczajnie możliwych). Całość podobała mi się choć nie rozumiem po co tak usilnie główna bohaterka trzymała się tego żeby nie powiedzieć prawdy o sobie, to się trochę wydłużyło. Ogólnie godna polecenia pozycja po "przewidywalnych" historiach.

Przeczytałam sporą ilość romansów historycznych i to jeden z bardziej ciekawszych w ostatnim czasie. Rzadko zdarza się wątek (a raczej nie zdarza się) fantastyczny, czyli mistycyzmu, sił nadprzyrodzonych (choć oczywiście zwyczajnie możliwych). Całość podobała mi się choć nie rozumiem po co tak usilnie główna bohaterka trzymała się tego żeby nie powiedzieć prawdy o sobie, to...

Zabrakło mi epickiego zakończenia takiej dramaturgii a dokładniej nadprzyrodzonego zakończenia takiego nadzwyczajnego. I myślę że ludzie którzy lubią romans połączony z taką fantastyką jednak liczyli na coś wiecej a było tak zwyczajnie. Trochę się zawiodłam. Dużo rzeczy też nie było wyjaśnionych na co liczyła a sama zagadka taka mało ciekawa z czego wynika że książka jest niedopracowana a autorkce brak trochę kreatywności. Następnym dobrym przykładem jest szybka zmiana zdania przez Grey'a i szybki powrót tłumaczony przez autorkę że wrócił bo dał się jednak ponieść emocjom mimo że cały czas twardo trzymał się swoich zasad.
Uważam również że autorka powinna skupić się bardziej na Fanny i Grey'u i myślę że chciała tylko zapełnić strony przesłodzonymi dialogami Amelii i Hayden'a które oczywiście miały takie być ale za dużo im poświęciła stron - takie jest moje zdanie.
Mimo wszystko książce niewiele brakowało do ideału bo i początek i rozwinięcie historii było dobre, bohaterowie świetni, każdy z osobna, niezwykle charakterni. Poczułam że przy tej książce nie ma hamulców I żadnych ograniczeń. Spodobało mi się że główna bohaterka była wdową co zdarza się rzadko ale też były czary i czarownice.
Osobiście nie wiem czy ją polecić bo jestem pewna że zakończenie dla każdego będzie niewystarczające😊

Zabrakło mi epickiego zakończenia takiej dramaturgii a dokładniej nadprzyrodzonego zakończenia takiego nadzwyczajnego. I myślę że ludzie którzy lubią romans połączony z taką fantastyką jednak liczyli na coś wiecej a było tak zwyczajnie. Trochę się zawiodłam. Dużo rzeczy też nie było wyjaśnionych na co liczyła a sama zagadka taka mało ciekawa z czego wynika że książka jest...

Powieść, która przyprawiła mnie o zawrót głowy.

Zdecydowanie nie jest to zwykły romans historyczny, w którym wszystkie sytuacje są klarowne, jasne i LOGICZNE. Do namiętności i miłości pomiędzy dwójką głównych bohaterów - Greysona (Greya) oraz Francesci (Fanny)- dołącza jeszcze jedna zakochana para, tajemnica oraz coś nie z tego świata. Bohaterowie używają na to zjawisko określenia - czary. Co tu dużo mówić? Dziwne zjawiska, tajemnice, miłość i próby zabójstwa. Nie wiem cóż innego mogłoby skłonić bardziej do przeczytania tej jakże URZEKAJĄCEJ książki.

Powieść, która przyprawiła mnie o zawrót głowy.

Zdecydowanie nie jest to zwykły romans historyczny, w którym wszystkie sytuacje są klarowne, jasne i LOGICZNE. Do namiętności i miłości pomiędzy dwójką głównych bohaterów - Greysona (Greya) oraz Francesci (Fanny)- dołącza jeszcze jedna zakochana para, tajemnica oraz coś nie z tego świata. Bohaterowie używają na to zjawisko...

Lubię romanse historyczne i wcale się z tym nie kryję, bo każdy ma prawo lubić coś innego. „Urzeczenie” już kiedyś i wiem, że w jakiś sposób musiało mi się podobać, bo kojarzyłam postaci i fakty po spojrzeniu na okładkę. Postanowiłam ją sobie przypomnieć.
Francesca Brown była żoną mężczyzny, który uważał, że jest w stanie kontaktować się ze zmarłymi osobami. Podczas jednego z takich seansów, jako parę oszustów demaskuje ich lord Greyson. Mąż kobiety ucieka z kochaną a potem ginie przejechany przez pociąg w Paryżu lub Orlando (sama autorka tego nie wie, bo są podane dwie różne nazwy). Sama Fanny dostaje propozycje od dawnego sąsiada jej rodziców, aby zaopiekowała się jego córką, która według mężczyzny posiada pewne paranormalne zdolności, a Brown powinna to doskonale rozumieć. Kobieta zgadza się i razem z Amelią wyjeżdżają do Szkocji, gdzie po kilku latach odnajduje je Greyson, który szuka ‘czarownicy’ z północy.
Romanse mają to do siebie, że mają bardzo przewidywalne zakończenie i tego wcale się nie czepiam, bo przecież o to w nich chodzi. Po prostu szukam w nich czegoś, co mnie przyciągnie. Czasami może być to styl, którym posługuje się autor, a czasem wystarczy zabawny bohater lub śmieszne, słowne utarczki między głównymi postaciami, jak np. w „Mistyfikacji” czy „Kłopotliwym długu księżnej”. W „Urzeczeniu” też to było, ale wyczuwałam pewnego rodzaju sztuczność. Nie przekonało mnie to do siebie.
I coś, za co drastycznie obniżyłam ocenę. Ta pomyłka z miejscem śmierci męża Fanny. To Orlando czy w końcu Paryż? Dobrze by było, żeby sama autorka to wiedziała, bo może nagle okaże się, że mąż żyje i Fanny wcale nie jest wdową i wtedy mężulek będzie rogaczem? Bardzo, ale to bardzo nie lubię (chyba nikt tego nie lubi),kiedy autor gubi się w swojej książce. Dla mnie jest to znak, że książka była pisana na kolanie i czytelnicy nie są dla pisarza ważni, bo według niego łykną wszystko jak kaczor kluchy. To nie robi dobrego wrażenia, a ja, jako czytelnik poczułam się rozczarowana.
W zasadzie niczym specjalnym ta książka się nie wyróżnia. Podobała mi się też średnio ta cała fabuła. Na dodatek Amelia jest postacią tak naiwną i irytującą, że ja bardzo wiele razy przewracałam przy tej książce oczami. Całe szczęście, że postaci nie da się wyjąć z książki i jej zabić, bo u mnie w pokoju leżałaby już całkiem spora kolekcja trupów.
Romans jak romans. Nic specjalnego. Jeden wieczór i po książce.

"Pragnienia serc nie spełniają się tak łatwo." ~ Connie Brockway, Urzeczenie, Warszawa 2009, s. 295.

Lubię romanse historyczne i wcale się z tym nie kryję, bo każdy ma prawo lubić coś innego. „Urzeczenie” już kiedyś i wiem, że w jakiś sposób musiało mi się podobać, bo kojarzyłam postaci i fakty po spojrzeniu na okładkę. Postanowiłam ją sobie przypomnieć.
Francesca Brown była żoną mężczyzny, który uważał, że jest w stanie kontaktować się ze zmarłymi osobami. Podczas...

Urzeczenie to jeden z najlepszych romansów historycznych jakie przeczytałam w ostatnich latach, a muszę przyznać, że było ich niemało. Rewelacyjny jeśli miałabym go określić jednym słowem. Poruszająca, pełna emocji i zwrotów akcji historia obfitująca w pełne namiętności uczucia, tajemnice, kłamstwa i niebezpieczeństwo, do tego odrobina czarów. Ale przed wszystkim atuty tej powieści to główni bohaterowie, bo to oni nadają jej charakteru. Dzięki nim jest ona w mojej ocenie niemalże doskonała. Chodzi mi tutaj oczywiście o Fan i Greya. Ale, pozostali bohaterowie (Amelia, Hayden, Bernard, Violet i jej babcia ,,czarownica", czy nawet Ploody) też zasługują na pochwałę, bez nich ta powieść nie tworzyłaby idealnej całości. Rewelacyjne dialogi, błyskotliwy język. Jestem wprost zachwycona. Do tego przeogromna dawka humoru. Były momenty, przy których płakałam ze śmiechu. Jest to jej najlepsza powieść autorki jaką przeczytałam. Dawno żadna historia tak mną nie zawładnęła jak ta. Czuję się "urzeczona". Polecam gorąco!!!

Urzeczenie to jeden z najlepszych romansów historycznych jakie przeczytałam w ostatnich latach, a muszę przyznać, że było ich niemało. Rewelacyjny jeśli miałabym go określić jednym słowem. Poruszająca, pełna emocji i zwrotów akcji historia obfitująca w pełne namiętności uczucia, tajemnice, kłamstwa i niebezpieczeństwo, do tego odrobina czarów. Ale przed wszystkim atuty tej...

Książka dobra, ale nie bardzo dobra. Cała fabuła taka sobie. Myślałam, że cała zagadka będzie bardziej ciekawa. Relacje Amelii i Hayden'a strasznie przesłodzone i niezbyt potrzebne. Wolałabym, żeby autorka bardziej skupiła się na głównych bohaterach Fanny i Grey'u. Zakończenie w ogóle jakieś dziwne. Grey wyjeżdża, wierząc, że Fanny to oszustka i kłamczucha. I nagle w dość odpowiednim momencie wraca zmieniając całkowicie o niej zdanie. Nie wiem, jakieś takie to niedopracowane. Zabrakło mi jeszcze tego, że Fanny nie opowiedziała wszystkiego o sobie Grey'owi, o swoim dzieciństwie, o ataku psów na jej brata, prawdy dlaczego wyszła za swojego pierwszego męża. No i tego, że Grey, gdy już wrócił do Fanny nie domagał się wyjaśnień, dlaczego sądzi, że ma jakieś nadprzyrodzone zdolności. A przecież przez całą książkę czytaliśmy, jakie zdanie ma Grey na temat takich spraw. Dlatego moim zdaniem było wiele niedociągnięć, dużo rzeczy nie zostało wyjaśnionych, szkoda.

Książka dobra, ale nie bardzo dobra. Cała fabuła taka sobie. Myślałam, że cała zagadka będzie bardziej ciekawa. Relacje Amelii i Hayden'a strasznie przesłodzone i niezbyt potrzebne. Wolałabym, żeby autorka bardziej skupiła się na głównych bohaterach Fanny i Grey'u. Zakończenie w ogóle jakieś dziwne. Grey wyjeżdża, wierząc, że Fanny to oszustka i kłamczucha. I nagle w dość...

Jak na romansidło to nawet fajne

Jak na romansidło to nawet fajne

Całkiem fajny romans.

Całkiem fajny romans.

Początek był obiecujący, ale potem było już nudno i dłużyło się.

Początek był obiecujący, ale potem było już nudno i dłużyło się.

Lubię romanse historyczne, ale tutaj ten wątek fantastyczny wyraźnie mnie denerwował. Chwilami akcja dłużyła się. No i denerwował mnie lord Grey, ze swoim sceptycyzmem. Książkę w końcu skończyłam, ale nie porwała mnie.

Lubię romanse historyczne, ale tutaj ten wątek fantastyczny wyraźnie mnie denerwował. Chwilami akcja dłużyła się. No i denerwował mnie lord Grey, ze swoim sceptycyzmem. Książkę w końcu skończyłam, ale nie porwała mnie.