Czytając tę książkę miałem nieodparte wrażenie, że Kafka został wtłoczony w słowa Kisiela. Sama historia ciekawa, dość nieprzewidywalna, a przede wszystkimi fajna zabawa psychologią umysłu i obawą przed samym sobą. Trochę mało czasowników, przez co brakuje dynamiki w odpowiadaniu. Niewątpliwie zaleta jest niewielka objętość, a dzięki temu można szybko przeczytać to jako dramatyczną jednoaktówkę z łącznością miejsca, bohaterów (pozornie) czasu.

Czytając tę książkę miałem nieodparte wrażenie, że Kafka został wtłoczony w słowa Kisiela. Sama historia ciekawa, dość nieprzewidywalna, a przede wszystkimi fajna zabawa psychologią umysłu i obawą przed samym sobą. Trochę mało czasowników, przez co brakuje dynamiki w odpowiadaniu. Niewątpliwie zaleta jest niewielka objętość, a dzięki temu można szybko przeczytać to jako...

Wrzuciłam tę książeczkę (tylko 150 stron) do walizki na wakacyjny wyjazd razem z kilkoma innymi tytułami, zachęcona "lekkim" tytułem i szacownym autorem. Po lekturze pierwszy komentarz jaki mi się nasuwa, to niezwykły zbieg okoliczności tego, jak bardzo ta pozornie lekka opowiastka przystaje i oddaje rzeczywistość, w której się obecnie znajduje nasz cywilizowany świat oparty rzekomo na nauce. Historia "Przygody w Warszawie" dziejacej się w oparach groteski i absurdu publikowana była po raz pierwszy w 1959 roku, a sam autor w przedmowie do wydania, które posiadam pisał, że "w Przygodzie zawarte są pewne sprawdzone po latach przepowiednie". Ciekawa jestem, co powiedziałby Kisiel, gdyby się dowiedział, że przepowiednia sprawdza się po raz kolejny!
Przytoczę kilka cytatów... "Od tego dnia rozpoczęło się nowe, dziwne życie Antoniego. (...) Po pierwsze nic nie robił. (...) Drugą cechą życia Antoniego był teraz strach.(...) Prozniactwo i wieczny strach - te dwie właściwości życia nabierały dopiero istotnego znaczenia w połączeniu że sprawą trzecią: z absolutnym odcięciem od świata zewnętrznego. (...) Najbardziej dojmujacą rzeczą był jednak całkowity zakaz wychodzenia na powietrze."
Albo tu: "Ale po cóż ja jestem panu potrzebny? (...) Pan jest porządny człowiek, panie doktorze. A w takim przedsiębiorstwie jak nasze nie mogą być same łobuzy. (...) Przez Pana i my się uszlachcimy: gdzie jest lepsza legitymacja dla słusznej sprawy, jak nie porządni ludzie? cha, cha, cha!".
Mogłabym cytować jeszcze i jeszcze, ale tu się zatrzymam zachęcając zaciekawionych do odkurzenia tej niepozornej lektury!

Wrzuciłam tę książeczkę (tylko 150 stron) do walizki na wakacyjny wyjazd razem z kilkoma innymi tytułami, zachęcona "lekkim" tytułem i szacownym autorem. Po lekturze pierwszy komentarz jaki mi się nasuwa, to niezwykły zbieg okoliczności tego, jak bardzo ta pozornie lekka opowiastka przystaje i oddaje rzeczywistość, w której się obecnie znajduje nasz cywilizowany świat...

Dla młodszych, którzy czasu opisanego w ksiżce nie pamiętaja: to jest historia z kluczem, to całe towarzystwo, które wybija zęby i każe podpisać cyrograf to UB , a Antoni jest brutalnie pozyskiwany na TW. W tamtych czasach klucz był jasny. Przeszło przez cenzurę, bo było w odcinkach, a Tygodnik Powszechny był trochę inaczej traktowany.

Dla młodszych, którzy czasu opisanego w ksiżce nie pamiętaja: to jest historia z kluczem, to całe towarzystwo, które wybija zęby i każe podpisać cyrograf to UB , a Antoni jest brutalnie pozyskiwany na TW. W tamtych czasach klucz był jasny. Przeszło przez cenzurę, bo było w odcinkach, a Tygodnik Powszechny był trochę inaczej traktowany.

Na ile znam autora, to w zawoalowany sposób chciał pokazać bohatera nie jako ofiarę jakiejś tajemniczej grupy przestępczej, ale człowieka uwikłanego w system, który wówczas obowiązywał.

Na ile znam autora, to w zawoalowany sposób chciał pokazać bohatera nie jako ofiarę jakiejś tajemniczej grupy przestępczej, ale człowieka uwikłanego w system, który wówczas obowiązywał.

Kryminał z podtekstem politycznym , pisany w latach 50-tych w odcinkach ,pod wiele mówiącym pseudonimem "Staliński". Zrozumiały raczej dla starszego pokolenia , niezbyt obszerny. Az dziw ,że to wtedy wydrukowali. Potem w latach 70-tych wydane w Londynie, a nie w Polsce. Chyba cenzura była inteligentniejsza. O czym ? O metodach gangu , który potrafi przekonać przeciętnego człowieka do współpracy i trochę starej Warszawy , której już nie ma.

Kryminał z podtekstem politycznym , pisany w latach 50-tych w odcinkach ,pod wiele mówiącym pseudonimem "Staliński". Zrozumiały raczej dla starszego pokolenia , niezbyt obszerny. Az dziw ,że to wtedy wydrukowali. Potem w latach 70-tych wydane w Londynie, a nie w Polsce. Chyba cenzura była inteligentniejsza. O czym ? O metodach gangu , który potrafi przekonać ...

Narracja w tej powieści jest specyficzna, zresztą samo przeznaczenie do publikacji w odcinkach także mocno odcisnęło swój charakter. Główny bohater, przypominający mocno – ale nie za mocno – postaci z Kafki, to do bólu nudny urzędnik w średnim wieku, mieszkający jak większość ówczesnych warszawiaków w dzielonym na kilka rodzin mieszkaniu. Pewnego dnia zauważa, że nadspodziewanie często spotyka na swej drodze trzy osoby: ładną dziewczynę, starszego pana i warszawskiego cwaniaczka. Te trzy postaci pojawiają się w jego życiu, a właściwie obok jego życia, w różnej kolejności. Kiedy dociera do niego ten fakt, zostaje “zaproszony” przez cwaniaka do samochodu. Trafia do specyficznego miejsca, zamieszkanego przez wariatów. Nie jest to jednak typowy szpital psychiatryczny. To miejsce jakby z rzeczywistości równoległej.

Całość: http://www.czytam.skutecki.pl/wszyscy-jestesmy-wariatami/

Narracja w tej powieści jest specyficzna, zresztą samo przeznaczenie do publikacji w odcinkach także mocno odcisnęło swój charakter. Główny bohater, przypominający mocno – ale nie za mocno – postaci z Kafki, to do bólu nudny urzędnik w średnim wieku, mieszkający jak większość ówczesnych warszawiaków w dzielonym na kilka rodzin mieszkaniu. Pewnego dnia zauważa, że...

Jeszcze lepsze jako słuchowisko zrealizowane przez Teatr Polskiego Radia! :-)

Jeszcze lepsze jako słuchowisko zrealizowane przez Teatr Polskiego Radia! :-)

Za sprawą tej książki po raz pierwszy zetknęłam się z prozą Kisiela. Po lekturze dochodzę jednak do wniosku, że aby w pełni zrozumieć "Przygodę w Warszawie" powinnam bardziej poznać zarówno twórczość jak i osobę Kisielewskiego. O tej książce mogę bowiem napisać przede wszystkim, że dla mnie jest dziwna.

Kisielewski opisuje historię Antoniego - z pozoru normalnego i spokojnego człowieka, spotykającego na swojej drodze grupę podejrzanych typów, którzy próbują udowodnić mu, że jest osobą niezrównoważoną psychicznie. Począwszy od furii, Kisiel opisuje kolejne reakcje Antoniego na zaistniałą sytuację, obnażając przy tym jego wszelkie prymitywne lęki i obawy.

Umiejscowienie akcji w mocno peerelowskiej Warszawie sugeruje, moim zdaniem, że "Przygoda w Warszawie" ma też jakieś drugie dno. Książka nie wzbudziła we mnie szczególnego zainteresowania ale na swój sposób zapada w pamięć.

Za sprawą tej książki po raz pierwszy zetknęłam się z prozą Kisiela. Po lekturze dochodzę jednak do wniosku, że aby w pełni zrozumieć "Przygodę w Warszawie" powinnam bardziej poznać zarówno twórczość jak i osobę Kisielewskiego. O tej książce mogę bowiem napisać przede wszystkim, że dla mnie jest dziwna.

Kisielewski opisuje historię Antoniego - z pozoru normalnego i...

Tak naprawde bardzo wazna ksiazka dla mnie. Ciesze sie, ze przygoda z Kisielem zaczyna sie w tak interesujacy sposob.

Tak naprawde bardzo wazna ksiazka dla mnie. Ciesze sie, ze przygoda z Kisielem zaczyna sie w tak interesujacy sposob.

Opowieść, którą można przeżyć na wielu poziomach. Historia ciekawa sama w sobie niesie ze sobą wiele ważnych refleksji o ludzkiej naturze.

Opowieść, którą można przeżyć na wielu poziomach. Historia ciekawa sama w sobie niesie ze sobą wiele ważnych refleksji o ludzkiej naturze.