Historia opowiedziana z perspektywy szczura.

Jeżeli ktoś nie jest świadomy jak brutalna jest natura, to paru miejscach może być zszokowany. Nie ma podziału na dobro i zło, jest tylko przetrwanie.

Książka ciekawa, ale strasznie chaotycznie napisana.
Początek mnie wciągnął, ale od połowy to ciągnąłem byle skończyć.

Jeżeli komuś mało jest gryzoni lub boi się, że ta powieść może być dla niego zbyt brutalna to polecam: "Dom obiecany" Garrego Kilwortha. Kierowana dla trochę młodszego czytelnika opowieść przedstawiona z perspektywy mysz.

Historia opowiedziana z perspektywy szczura.

Jeżeli ktoś nie jest świadomy jak brutalna jest natura, to paru miejscach może być zszokowany. Nie ma podziału na dobro i zło, jest tylko przetrwanie.

Książka ciekawa, ale strasznie chaotycznie napisana.
Początek mnie wciągnął, ale od połowy to ciągnąłem byle skończyć.

Jeżeli komuś mało jest gryzoni lub boi się, że ta powieść...

Każda książka o szczurach jest obrzydliwa, ponieważ te gryzonie to szkodniki, śmierdzą i niszczą instalacje! Powinno się zabronić publikacji literatury pięknej o szczurach!

Każda książka o szczurach jest obrzydliwa, ponieważ te gryzonie to szkodniki, śmierdzą i niszczą instalacje! Powinno się zabronić publikacji literatury pięknej o szczurach!

Ciekawy koncept, treść chaotyczna.
W gruncie rzeczy tworząca klimat ale chaos i wrażenie braku spójności może odrzucić.

Ciekawy koncept, treść chaotyczna.
W gruncie rzeczy tworząca klimat ale chaos i wrażenie braku spójności może odrzucić.

Walka o byt, krew za paznokciami, i słońce piekące bezlitośnie brudny beton.

Walka o byt, krew za paznokciami, i słońce piekące bezlitośnie brudny beton.

Tytułowy szczur jest bohaterem z krwi i kości. Autor nie próbuje w żaden sposób nadać mu ludzkich cech. Jest szczurem, więc zachowuje się i myśli jak szczur. Też zabieg pozytywnie mnie zaskoczył.

Książka przedstawia niezwykle smutną historię. Pokazuje wyłącznie obraz beznadziei i rozpaczy. Wypompowuje z nas wszystkie pozytywne emocje. Choć jest krótka i przystępnie napisana, jej przeczytania zajęło mi sporo czasu. Kupiłam ją, gdy sama miałam szczurki domowe, więc czytanie kolejnych stron było dla mnie bardzo trudne.

Tytułowy szczur jest bohaterem z krwi i kości. Autor nie próbuje w żaden sposób nadać mu ludzkich cech. Jest szczurem, więc zachowuje się i myśli jak szczur. Też zabieg pozytywnie mnie zaskoczył.

Książka przedstawia niezwykle smutną historię. Pokazuje wyłącznie obraz beznadziei i rozpaczy. Wypompowuje z nas wszystkie pozytywne emocje. Choć jest krótka i przystępnie...

Książka jest bezlitośnie smutna. Fakt, że ludzie to najokrutniejsze stworzenia na świecie, nie jest dla mnie odkrywczy, jednak opowiedziana historia wali tym jak obuchem w głowę. I natura i cywilizacja - są bezduszne.

Książka jest bezlitośnie smutna. Fakt, że ludzie to najokrutniejsze stworzenia na świecie, nie jest dla mnie odkrywczy, jednak opowiedziana historia wali tym jak obuchem w głowę. I natura i cywilizacja - są bezduszne.

Kiedy jedni upatrują w losie tytułowego szczura tylko zwierzę, ja odczytuję ten los jako głęboką metaforę losu człowieczego. Z całym bagażem słabości, popędów, żarłoczności i agresji. Smutna konstatacja, ale lepiej tego Zaniewski wykombinować nie mógł. Na dodatek bardzo dobrze się to czyta.

Kiedy jedni upatrują w losie tytułowego szczura tylko zwierzę, ja odczytuję ten los jako głęboką metaforę losu człowieczego. Z całym bagażem słabości, popędów, żarłoczności i agresji. Smutna konstatacja, ale lepiej tego Zaniewski wykombinować nie mógł. Na dodatek bardzo dobrze się to czyta.

248/2019 (A)

248/2019 (A)

To dopiero książka, która robi wrażenie! Bardzo przyjemna w odbiorze, choć w fabule dominują głównie strach i ślepa agresja- dwa motywy przewodnie szczurzego istnienia. Historia anonimowego gryzonia, jednego z milionów na tym świecie, opisywana z jego własnej perspektywy, czyli takiej, w której dominuje ciemność, wilgoć i niespokojna krzątanina szczurzego rodu, niedostępna i nieosiągalna dla rodzaju ludzkiego. Szczurzy narrator opowiada o swoim życiu, tak jak je widzi, pisze o tym co mu znane, zaś ton jego wypowiedzi jest zupełnie pozbawiony uprzedzeń, których zapewne pełno byłoby w słowach człowieka, co sprawia z kolei, że książka może szokować, bo przybliża znaną przeważnie z głęboko zakorzenionego wstrętu cywilizację, opartą na ślepej, pospiesznej prokreacji, niepohamowanej żarłoczności i nigdy nie ustającej agresji. Ostatnia scena jest po prostu urzekająco piękna.

To dopiero książka, która robi wrażenie! Bardzo przyjemna w odbiorze, choć w fabule dominują głównie strach i ślepa agresja- dwa motywy przewodnie szczurzego istnienia. Historia anonimowego gryzonia, jednego z milionów na tym świecie, opisywana z jego własnej perspektywy, czyli takiej, w której dominuje ciemność, wilgoć i niespokojna krzątanina szczurzego rodu, niedostępna...

Ta książka wpadła mi w ręce z półki bookcrossingu ot tak, po prostu, jak jabłko Newtonowi na głowę (tego porównania używam nie po to, żeby się nieskromnie zestawić z Newtonem, idzie jedynie o nieoczekiwane i niesprowokowane olśnienie). ”Szczur” to powieść przejmująca i coś nowego w moim lekturowym doświadczeniu. Narratorem pierwszoosobowym jest tytułowy gryzoń, ale myliłby się ktoś spodziewający się kolejnej ezopowej bajki, gdzie pod postaciami zwierząt występują nie tyle one same, co alegorie typów i cech ludzkich. Autor postarał się – oczywiście na tyle, na ile jest to możliwe, gdy kreuje się zwierzęcą świadomość na potrzeby fikcji literackiej – nie uczłowieczać tego bohatera, ale przeprowadza czytelnika przez całą tę opowieść na jego czterech łapach i każde patrzeć jego małymi, czarnymi oczkami.

Ta książka wpadła mi w ręce z półki bookcrossingu ot tak, po prostu, jak jabłko Newtonowi na głowę (tego porównania używam nie po to, żeby się nieskromnie zestawić z Newtonem, idzie jedynie o nieoczekiwane i niesprowokowane olśnienie). ”Szczur” to powieść przejmująca i coś nowego w moim lekturowym doświadczeniu. Narratorem pierwszoosobowym jest tytułowy gryzoń, ale myliłby...