Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego to w pewnym sensie mini Biblia romantyczna. Mickiewicz w interesujący sposób tworzy przypowieści i historie, które przybliżają romantyczny punkt widzenia świata, charakterystyczny dla jego czasów.

Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego to w pewnym sensie mini Biblia romantyczna. Mickiewicz w interesujący sposób tworzy przypowieści i historie, które przybliżają romantyczny punkt widzenia świata, charakterystyczny dla jego czasów.

We wszystkich opisach i opracowaniach jakie czytałem na temat tego dzieła podkreśla się mesjanizm. No i słusznie. Jednak zachęcam do dostrzeżenia trafnej i nieprzemijającej aktualności problemów egzystencjalnych oraz trafnej diagnozy cech społeczeństw europejskich.

We wszystkich opisach i opracowaniach jakie czytałem na temat tego dzieła podkreśla się mesjanizm. No i słusznie. Jednak zachęcam do dostrzeżenia trafnej i nieprzemijającej aktualności problemów egzystencjalnych oraz trafnej diagnozy cech społeczeństw europejskich.

Doskonały wykład absolutnych podstaw społeczeństwa i państwowości. Do tego wciąż aktualny.

Acz ilość niskich ocen i wątpliwych uzasadnień raczej nie dziwi - jest to charakterystyczna dla naszej epoki krytyka bezpodstawna, płynąca tylko i wyłącznie z poglądów politycznych. Więcej tolerancji, proszę! ;)

Doskonały wykład absolutnych podstaw społeczeństwa i państwowości. Do tego wciąż aktualny.

Acz ilość niskich ocen i wątpliwych uzasadnień raczej nie dziwi - jest to charakterystyczna dla naszej epoki krytyka bezpodstawna, płynąca tylko i wyłącznie z poglądów politycznych. Więcej tolerancji, proszę! ;)

3 oderwane od siebie uwagi:
1. Widać fanatyzm polityczny poety ale trudno nie docenić kunsztu.
2. Jak dla mnie książka zalatuje współczesnym coachingiem :P
3. Litania i modlitwa na końcu - majstersztyk. Bardzo poruszające, nigdy wcześniej nie spotkałam się z takimi utworami. Jest to ta kategoria sztuki, która pomimo tego, że nie przeżyło się takiej tragedii, pobudza mnóstwo empatii i w jakiś sposób człowiek łączy się w bólu że swoimi przodkami.

3 oderwane od siebie uwagi:
1. Widać fanatyzm polityczny poety ale trudno nie docenić kunsztu.
2. Jak dla mnie książka zalatuje współczesnym coachingiem :P
3. Litania i modlitwa na końcu - majstersztyk. Bardzo poruszające, nigdy wcześniej nie spotkałam się z takimi utworami. Jest to ta kategoria sztuki, która pomimo tego, że nie przeżyło się takiej tragedii, pobudza...

Niesamowita i ogromnie poruszająca historia, która wzrusza do łez, przejmuje duszę i zadaje czytelnikowi pytanie o istotę polskiego męczeństwa. Adam Mickiewicz idealnie oddaje mesjańskie cierpienie sięgając głębiej - do ludzkich pragnień, mistycznej miłości i co najważniejsze przyszłości z nadzieją na zmartwychwstanie. To książka, o której myśli się nocami, która nigdy nie opuszcza serca i każe zapytać siebie,,Jak ja mogę pomóc, jak powinienem żyć i kochać'' To przepowiednia i jednocześnie drogowskaz. Po pewnym czasie od przeczytania tego arcydzieła wciąż nie wiem, jak opisać je słowami i oddać jego klimat...

Niesamowita i ogromnie poruszająca historia, która wzrusza do łez, przejmuje duszę i zadaje czytelnikowi pytanie o istotę polskiego męczeństwa. Adam Mickiewicz idealnie oddaje mesjańskie cierpienie sięgając głębiej - do ludzkich pragnień, mistycznej miłości i co najważniejsze przyszłości z nadzieją na zmartwychwstanie. To książka, o której myśli się nocami, która nigdy nie...

Bardzo trudno ocenić ten utwór. "Gwiazdki" odzwierciedlają moje ogólne wrażenie z lektury, a nie jego istotność.

Jest to książka zła pod wieloma względami. Ciężka i mętna w stylu (świadectwo zmierzchu Mickiewiczowskiej formy poetyckiej),pełna wątpliwych proroctw, błędnych diagnoz, szkodliwych rad, podejrzana etycznie i religijnie (z katolickiego punktu widzenia). Dzieło niewątpliwie ważne dla polskiej kultury, ale (moim zdaniem) toksyczne. Na takich utworach polskich romantyzm przeciągnął się aż do XX wieku. Walka i społeczeństwo oparte na gorącej wierze, wyzbytej jakichkolwiek wątpliwości, sceptycyzmie wobec praktyczności i intelektu, oporowi wobec nowoczesnej cywilizacji. Wszystko to zapisane biblijnym językiem, rozpoczęte "od początku świata aż do umęczenia narodu polskiego", a zakończone litanią.

Bardzo trudno ocenić ten utwór. "Gwiazdki" odzwierciedlają moje ogólne wrażenie z lektury, a nie jego istotność.

Jest to książka zła pod wieloma względami. Ciężka i mętna w stylu (świadectwo zmierzchu Mickiewiczowskiej formy poetyckiej),pełna wątpliwych proroctw, błędnych diagnoz, szkodliwych rad, podejrzana etycznie i religijnie (z katolickiego punktu widzenia). Dzieło...

Wszystko fajnie, czyta się szybko, język przystępny, stylistyka prosta, bo biblijna; Słowem - nic trudnego. Jest jednak coś, co uderza i szokuje w "Księgach narodu i pielgrzymstwa". A mianowicie jest to mickiewiczowski fanatyzm i wychylająca się spod gładkich słów nienawiści do innych narodów. Przykro mi to mówić, bo cenię naszego wieszcza narodowego, ale tutaj patriotyzm, który powinien być czymś wysokim i patetycznym, wygląda wręcz karykaturalnie. Zdecydowanie za dużo miejsca poeta poświęcił zachwytowi nad upadłą ojczyzną, a za mało patriotycznej i szczerej autorefleksji. Niemniej jednak konwencja utworu bardzo ciekawa (nawet mimo zniechęcających przypisów i ciężkiego w odbiorze wstępu prof. Pigonia).

Wszystko fajnie, czyta się szybko, język przystępny, stylistyka prosta, bo biblijna; Słowem - nic trudnego. Jest jednak coś, co uderza i szokuje w "Księgach narodu i pielgrzymstwa". A mianowicie jest to mickiewiczowski fanatyzm i wychylająca się spod gładkich słów nienawiści do innych narodów. Przykro mi to mówić, bo cenię naszego wieszcza narodowego, ale tutaj patriotyzm,...

Miałem pewne obawy przed czytaniem tej książki A. Mickiewicza, a to z tego powodu iż jest to poemat prozą, do mnie natomiast najbardziej przemawia klasyczna proza, szczególnie ta z czasu Pozytywizmu. Współczesna także, byle by to nie był jakiś pseudoawangardowy bełkot.
"Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego" zostały napisane w pierwszej połowie wieku XIX i to właśnie przez naszego wieszcza narodowego. Co to znaczy? Ano to, iż mamy tu do czynienia z typowym Romantyzmem. Bardzo silnie podkreślona jest idea mesjanizmu, wręcz wszystko jest tu na tym zamyśle oparte.
Ta epoka literacka to moja nieodwzajemniona miłość (rzecz w tym, że lubię "te klimaty", ale bardzo często "one nie lubią mnie" czyli problem ze zrozumieniem tego "co autor miał na myśli"). W przypadku tego dzieła Mickiewicza nie ma tu tego kłopotu. Czyta się świetnie, wszystko jest bardzo zrozumiałe.
O co tu chodzi? "Księga narodu polskiego" to jakby historia Polski w "pigułce", sporo metafor, poetycko. Natomiast "Księgo pielgrzymstwa polskiego" to duże odwoływanie się do Pisma świętego, autor wręcz cytuje pewne fragmenty odnosząc to do cierpień (nie tylko) Polski w wieku XIX, a więc rozbiory. Sporo jest przypowieści również opartych na Biblii. Nie jestem krytykiem literackim, mogę napisać tylko tyle, że zrobiło to na mnie ogromne wrażenie. Nie sądzę, że cokolwiek się te treści zestarzały. Czytając to wyczuwało się tą podniosłą, tajemniczą atmosferę, wszystko przesiąknięte szczerym, patetycznym patriotyzmem. Czy racjonalnym? Dlatego warto przeczytać. Z pewnością jest tak, że Polska, a konkretnie pielgrzymi czyli emigranci z Powstania Listopadowego (której nie było na mapie Europy kiedy to pisał p. Adam) została przedstawiona bardzo idealistycznie, wręcz naiwnie w niektórych fragmentach. Nie zmienia to jednak nic w odbiorze tej krótkiej ilościowo książeczki, ale jakże dużej jakościowo!
Na koniec napiszę, że czytając owe treści tu zawarte czułem się trochę dziwnie znając biografię Mickiewicza. Hmm, no delikatnie rzecz ujmując jest to mocne zderzenie z tym co napisał, a z tym jak żył. Jednak bardzo szybko przypomniałem sobie o tym, że "hipokryzja to nic innego aniżeli droga do cnoty, ale poprzez występek".
Owe "Księgi..." wieszcza narodowego to moim zdaniem także "pokrzepienie serc", szczególnie polskich.
Bardzo polecam.

Miałem pewne obawy przed czytaniem tej książki A. Mickiewicza, a to z tego powodu iż jest to poemat prozą, do mnie natomiast najbardziej przemawia klasyczna proza, szczególnie ta z czasu Pozytywizmu. Współczesna także, byle by to nie był jakiś pseudoawangardowy bełkot.
"Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego" zostały napisane w pierwszej połowie wieku XIX i to...

Lepiej wychodzi Mickiewiczowi pisanie niż politykowanie.

Lepiej wychodzi Mickiewiczowi pisanie niż politykowanie.

Akurat to, że na swoich studiach zmuszony jestem do czytania takiego bełkotu Mickiewicza jest przewalone. Aczytalne, zacofane, do zaorania.

Akurat to, że na swoich studiach zmuszony jestem do czytania takiego bełkotu Mickiewicza jest przewalone. Aczytalne, zacofane, do zaorania.