Dwa lata wakacji

Przygodowa powieść dla młodzieży, troszkę inna niż "Tajemnicza wyspa", ale w gruncie rzeczy według tego samego schematu. Pewne (takie same) problemy zostały tu rozwiązane inaczej i po prostu pewnie autor miał kilka pomysłów, których nie zdołał wykorzystać w jednej z powieści, to wykorzystał w drugiej.
Bohaterowie są oczywiście idealni, najważniejszy jest oczywiście Francuz, najbardziej doskonały ze wszystkich. Jest słodko, a wszystkie niedogodności można pokonać ciężką, uczciwą pracą. Siła ducha, cnoty duszy i ciała pomagają w walce z każdą przeszkodą. Nawet, jak się ma 15 lat, to w takiej sytuacji, jak życie na bezludnej wyspie, należy zachowywać się jak dorosły.
Wyspa jest tym razem prawdziwa i nawet można ją znaleźć na mapie. Szkoda, że autor opisując jej faunę i florę mimochodem (sądzę, że w niezamierzony sposób) zdradza, gdzie ta wyspa się znajduje. Jeszcze bardziej szkoda, że na Google Maps wygląda ona zupełnie inaczej. Dziwne, bo zwykle Verne przykładał do takich spraw dużą uwagę. Może ta wyspa zmieniła się przez 150 lat?
Jeszcze jedno skojarzenie - "Władca much". Tę przeczytałem wcześniej i trudno mi już patrzeć inaczej, ale chyba trzeba było ją oceniać porównując właśnie z "Dwoma latami wakacji". Ale w tym porównaniu, mimo całej swojej słodyczy, chyba powieść Verne'a jest mimo wszystko jakaś realniejsza.

Przygodowa powieść dla młodzieży, troszkę inna niż "Tajemnicza wyspa", ale w gruncie rzeczy według tego samego schematu. Pewne (takie same) problemy zostały tu rozwiązane inaczej i po prostu pewnie autor miał kilka pomysłów, których nie zdołał wykorzystać w jednej z powieści, to wykorzystał w drugiej.
Bohaterowie są oczywiście idealni, najważniejszy jest oczywiście Francuz,...

Trochę taka przygodówka dla młodszych czytelników. Brakuje tu jednak realizmu. Geografia i przyroda wyspy mocno odbiega od rzeczywistych wysp w regionie, a chłopcom zbyt dobrze idzie.
Przedstawienie niektórych rzeczy w XIX wieku uważane było za normalne, a dzisiaj może szokować. Sporą rolę w tej powieści odgrywają napoje alkoholowe. W tamtych czasach nie było niczym dziwnym, że 12-15latek się czegoś napije.

Trochę taka przygodówka dla młodszych czytelników. Brakuje tu jednak realizmu. Geografia i przyroda wyspy mocno odbiega od rzeczywistych wysp w regionie, a chłopcom zbyt dobrze idzie.
Przedstawienie niektórych rzeczy w XIX wieku uważane było za normalne, a dzisiaj może szokować. Sporą rolę w tej powieści odgrywają napoje alkoholowe. W tamtych czasach nie było niczym...

Nie wiem czemu, ale czytając klasyk Verna, cały czas zastanawiałem się jak by to wyglądało w XXI wieku. Zastanówmy się przez chwilę...

Dzisiejsza młodzież ląduje na bezludnej wyspie. Telefony nie działają, internetu nie ma, a biedny Janek, Robercik i Marceli (oraz Amelka, Natalka i Maja bo dziś bez dziewczyn to ani rusz) nie potrafią ani nic upolować, ani zbudować. Najlepsze conversy szlak trafił, koszulka od Dolce cała w strzępach, a raybany nie chronią przez tropikalnym słońcem. Nigdzie w pobliżu ani kropli proseco, ani nawet coca-coli. Całe szczęście chociaż, że na plaży znaleźli skrzyneczkę taniego browarka, to można będzie zrobić melanż. Robercik gdzieś tam znalazł w kieszeni parę blancików. Normalnie impreza na plaży jak w filmach, nie ma co się martwić. Przecież zaraz nas znajdą.

Dwa tygodnie później ekipa ratunkowa znajduje jedynie Janka. Zapłakany chłopak jest w stanie głębokiego szoku. /w pobliżu na plaży ratownicy odnajdują nadgryzione szczątki jego kolegów i koleżanek. Historia obiega świat. Internet huczy od newsów i memów, a rówieśnicy rozbitków na całym świecie mają niezłą bekę...

A czemu nie piszę o samej książce? A co tu pisać, toż to przykład wspaniałej literatury przygodowej, przeżartej trochę molem to prawda, ale wciąż wciągającej i pasjonującej, no bo jak tu się nie pasjonować przygodami zaradnych młodzieńców, którzy walczą z kolejnymi przeciwnościami losu. I tylko tych dziewczyn brak....Ale może to i lepiej

Nie wiem czemu, ale czytając klasyk Verna, cały czas zastanawiałem się jak by to wyglądało w XXI wieku. Zastanówmy się przez chwilę...

Dzisiejsza młodzież ląduje na bezludnej wyspie. Telefony nie działają, internetu nie ma, a biedny Janek, Robercik i Marceli (oraz Amelka, Natalka i Maja bo dziś bez dziewczyn to ani rusz) nie potrafią ani nic upolować, ani zbudować....

Fajna przygodówka dla młodzieży. Grupka dzieciaków na bezludnej, egzotycznej wyspie. Coś jakby ,,Tajemnicza wyspa" ale z młodszymi bohaterami. Kiedyś, w przerwie między zamordystycznymi, szkolnymi lekturami lubiłem czytać takie rzeczy.

Fajna przygodówka dla młodzieży. Grupka dzieciaków na bezludnej, egzotycznej wyspie. Coś jakby ,,Tajemnicza wyspa" ale z młodszymi bohaterami. Kiedyś, w przerwie między zamordystycznymi, szkolnymi lekturami lubiłem czytać takie rzeczy.

Książka da się lubić. Przyjemnie się ją czytało, acz w trakcie lektury zdarzały ię momenty znudzenia. Jest lekko infantylna, ale to w końcu książka o dzieciach. Z pewnością warto docenić wyobraźnię i wiedzę autora. W końcu książka została napisana prawie 140 lat temu. Ogromny plus za piękne ilustracje.

Książka da się lubić. Przyjemnie się ją czytało, acz w trakcie lektury zdarzały ię momenty znudzenia. Jest lekko infantylna, ale to w końcu książka o dzieciach. Z pewnością warto docenić wyobraźnię i wiedzę autora. W końcu książka została napisana prawie 140 lat temu. Ogromny plus za piękne ilustracje.

Lubię Verne'a, ale tu w połowie troszkę przynudna a potem szybko nabrała tempa i akcji , aż nie zauważyłam że to koniec .

Lubię Verne'a, ale tu w połowie troszkę przynudna a potem szybko nabrała tempa i akcji , aż nie zauważyłam że to koniec .

"Dwa Lata Wakacji" to taka krótsza wersja "Tajemniczej Wyspy". Mamy grupę rozbitków (tym razem dzieci w wieku 8-14 lat),którzy lądują na nieznanym lądzie i starają się przetrwać, wymyślając z tygodnia na tydzień coraz to sprytniejsze rozwiązania/wynalazki ułatwiające pobyt na wyspie (oczywiście dzieci nawet się nie zbliżyły do innowacyjności Cyrusa),rozbitkom, tak jak w "Tajemniczej Wyspie" towarzyszom wierny pies i Murzyn. Tak, jak poprzednio, pod koniec powieści, mamy też, jakżeby inaczej, obronę obozowiska przed bandytami. Podobieństw jest oczywiście jeszcze więcej.
Sama lektura nie jest zła, ot typowy Verne, którego książki mają nie tyle ciekawą fabułę, ile mają za cel przedstawić młodzieży świat poprzez opis egzotycznej flory i fauny różnych zakątków świata (która XIX wieczna młodzież nie widziała nawet na zdjęciach) oraz rozwinąć wyobraźnię młodych poprzez opisy kreatywnych wynalazków bohaterów.

"Dwa Lata Wakacji" to taka krótsza wersja "Tajemniczej Wyspy". Mamy grupę rozbitków (tym razem dzieci w wieku 8-14 lat),którzy lądują na nieznanym lądzie i starają się przetrwać, wymyślając z tygodnia na tydzień coraz to sprytniejsze rozwiązania/wynalazki ułatwiające pobyt na wyspie (oczywiście dzieci nawet się nie zbliżyły do innowacyjności Cyrusa),rozbitkom, tak jak w...

Jest to typowy Juliusz Verne, akcja dzieję się od pierwszej do ostatniej strony, jest przygoda i zaskakujące zwroty akcji. Książka jest swoistym poradnikiem sztuki przetrwania. Oczywiście trudno uwierzyć w przygody grupy dzieci, nastolatków które ich spotykają. Niektóre książki trzeba czytać w odpowiednim wieku żeby się nimi zachwycić, jest to pozycja dla dzieci i młodzieży.

Jest to typowy Juliusz Verne, akcja dzieję się od pierwszej do ostatniej strony, jest przygoda i zaskakujące zwroty akcji. Książka jest swoistym poradnikiem sztuki przetrwania. Oczywiście trudno uwierzyć w przygody grupy dzieci, nastolatków które ich spotykają. Niektóre książki trzeba czytać w odpowiednim wieku żeby się nimi zachwycić, jest to pozycja dla dzieci i młodzieży.

Książka survivalowo-przygodowa. Bardzo dobrze spędzony czas z lekturą na zakończenie wakacji.

Książka survivalowo-przygodowa. Bardzo dobrze spędzony czas z lekturą na zakończenie wakacji.

Jedna z wielu książek autora rozgrywająca się na bezludnej wyspie. Tym razem rozbitkami staje się piętnastu chłopców w wieku od ośmiu do piętnastu lat. Kilka tygodni które mieli spędzić płynąc żaglowcem zmienia się w dwa lata, które spędzili na odludnej wyspie. Jesteśmy świadkami walki o przeżycie na dzikiej wyspie, pełnej dzikich zwierząt, klimatem w którym zimy są mroźne, a rozbitkowie są jeszcze bardzo młodzi i próbują przetrwać organizując sobie życie na wyspie.

Jedna z wielu książek autora rozgrywająca się na bezludnej wyspie. Tym razem rozbitkami staje się piętnastu chłopców w wieku od ośmiu do piętnastu lat. Kilka tygodni które mieli spędzić płynąc żaglowcem zmienia się w dwa lata, które spędzili na odludnej wyspie. Jesteśmy świadkami walki o przeżycie na dzikiej wyspie, pełnej dzikich zwierząt, klimatem w którym zimy są mroźne,...