Dwa lata wakacji

"Dwa lata wakacji", to niesamowita powieść przygodowa. Bohaterami są młodzi chłopcy, których los wyrzuca na bezludną wyspę. Od tej pory muszą sobie radzić sami, zdobyć pożywienie, zbudować schronienie i obmyślić plan na wydostanie się tego położenia. Zwyczajne życie nieoczekiwanie staje się survivalem.

Podczas tych dwóch lat bohaterowie przechodzą metamorfozę, dorastają, stają się mężczyznami. Muszą podejmować odpowiedzialne decyzje i jeden z nich musi objąć dowództwo nad całą drużyną.

Eksploracja wyspy jest fantastycznym przeżyciem dla czytelnika. Polowanie na ptactwo, odkrycie drzewa kauczukowego, to tylko niektóre z ciekawszych momentów książki.

Mam same dobre wspomnienia związane z tą lekturą.
Polecam całym sercem!

"Dwa lata wakacji", to niesamowita powieść przygodowa. Bohaterami są młodzi chłopcy, których los wyrzuca na bezludną wyspę. Od tej pory muszą sobie radzić sami, zdobyć pożywienie, zbudować schronienie i obmyślić plan na wydostanie się tego położenia. Zwyczajne życie nieoczekiwanie staje się survivalem.

Podczas tych dwóch lat bohaterowie przechodzą metamorfozę, dorastają,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odświeżyłem sobie znajomość z tą książką. Poznałem ją dawno temu, w zamierzchłych czasach podstawówki - wtedy czytałem ją z wypiekami na twarzy, wczoraj - z ogromną dawką sentymentu. Świetna opowieść przygodowa o grupce chłopców-wychowanków kolegium Chairmana, rzuconych przez los ( i nie tylko ) na wpół bezludną wyspę ( co najciekawsze - znalazłem ją na mapie - a więc nie jest to "Tajemnicza wyspa" - ląd istnieje realnie.
Bardzo ciekawie ujęte losy młodych kolonistów próbujących sobie poradzić w trudnych warunkach, pozbawieni wsparcia dorosłych ( najstarszy Gordon ma zaledwie 15 lat ). Czytając ją dzisiaj z niemałą satysfakcją punktowałem sobie braki w poprawności politycznej książki - od czarnego chłopca, który był pozbawiony praw wyborczych niewielkiej kolonii ( ba - i nie zabiegał o nie - i w latach, w których toczy się akcja powieści - 1860-63 taki stan rzeczy był całkowicie normalny - wojna secesyjna dopiero trwała ), poprzez kary cielesne ( rózga za nieodrabianie lekcji ), aż po swobodne dysponowanie bronią palną przez starszych chłopców (Doniphan jako łowczy ). I konia z rzędem temu, kto mi pokaże takiego dzieciaka w dzisiejszych czasach - a kiedyś to był standard, który nikogo nie dziwił. Świetnie pokazane konflikty między chłopcami ( z głównymi adwersarzami Briant - Doniphan, Francuz-Anglik ).
Książka, która według mnie powinna być w kanonie lektur szkoły podstawowej. Bo uczy przyjaźni, zaradności i najzwyczajniej w świecie ciekawą. Zupełnie inaczej odbierałem ją wtedy, zupełnie inaczej teraz. I chyba szkoda, że dzisiejsze dzieci nie miałby najmniejszych szans wystąpić w roli bohaterów takiej historii - byłyby całkowicie niewiarygodne.

Odświeżyłem sobie znajomość z tą książką. Poznałem ją dawno temu, w zamierzchłych czasach podstawówki - wtedy czytałem ją z wypiekami na twarzy, wczoraj - z ogromną dawką sentymentu. Świetna opowieść przygodowa o grupce chłopców-wychowanków kolegium Chairmana, rzuconych przez los ( i nie tylko ) na wpół bezludną wyspę ( co najciekawsze - znalazłem ją na mapie - a więc nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nudnawe.

Nudnawe.

Pokaż mimo to

Kolejny audiobook i kolejny powrót do lektury sprzed wielu, wielu lat.
Tym razem sięgnęłam po "Dwa lata wakacji" Verne'a. W dzieciństwie rozczytywałam się w jego książkach, więc perypetie bohaterów śledziłam z łezką w oku.

Przyznam, że spora część treści wyleciała mi z pamięci, więc pojawiły się także emocje, zwłaszcza w końcowych rozdziałach.

"Dwa lata wakacji" to przygodowa powieść dla dzieci i młodzieży. Z dzisiejszego punktu widzenia może momentami trąci myszką, ale ma to swój niepowtarzalny urok.

Grupa chłopców, z których najstarszy ma zaledwie czternaście lat, trafia na bezludną wyspę. Na szczęście, w przeciwieństwie do najsłynniejszego rozbitka, Robinsona Cruzoe, bohaterowie mogą zabrać na ląd wszystko, co znajduje się na ich jachcie.

Mimo tych udogodnień, muszą radzić sobie z przeróżnymi trudnościami, ale wykazują się wielkim hartem ducha, pomysłowością i zaradnością. Potrafią polować, z czasem uczą się nawet wyrabiania świec i chronienia się przed zimnem, gdyż na wyspie przez kilka miesięcy w roku panują siarczyste mrozy.

Wizerunek małych bohaterów jest może i wyidealizowany, ale nie przesłodzony, więc ich przygody śledzi się z wielką przyjemnością.
Wrażliwych czytelników mogą razić sceny polowań, np. zabijania fok. Przyznam, że ten ostatni opis mną wstrząsnął, zwłaszcza że Verne przedstawia go jako przykład samodzielności chłopców, bez śladu współczucia dla zwierząt, których tłuszcz ma posłużyć oświetleniu jaskini.
To jedyny zgrzyt, jaki odnotowałam w treści, pozostawiający uczucie niesmaku. Nie popsuł mi dalszej lektury, ale mocno zapisał się w mej pamięci.

Wiem, że dziś mali i młodzi czytelnicy rzadko sięgają po powieści Verne'a, nad czym ubolewam.
Ja wracam do niego co jakiś czas z ogromną przyjemnością.

Kolejny audiobook i kolejny powrót do lektury sprzed wielu, wielu lat.
Tym razem sięgnęłam po "Dwa lata wakacji" Verne'a. W dzieciństwie rozczytywałam się w jego książkach, więc perypetie bohaterów śledziłam z łezką w oku.

Przyznam, że spora część treści wyleciała mi z pamięci, więc pojawiły się także emocje, zwłaszcza w końcowych rozdziałach.

"Dwa lata wakacji" to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem ciekawa książka i choć momentami trochę nierealna, miło było ją przeczytać.

Całkiem ciekawa książka i choć momentami trochę nierealna, miło było ją przeczytać.

Pokaż mimo to

Fajne, literatura dla wiecznych chłopców :)

Fajne, literatura dla wiecznych chłopców :)

Pokaż mimo to

Dobra, ciekawa, dość wciągająca jak chyba wszystko tego autora. Napisana przyjaznym językiem i skierowana przede wszystkim do nastoletnich czytelników.

Dobra, ciekawa, dość wciągająca jak chyba wszystko tego autora. Napisana przyjaznym językiem i skierowana przede wszystkim do nastoletnich czytelników.

Pokaż mimo to

Tłumaczyła-Izabella Rogozińska
Zrzeszenie Księgarstwa
Warszawa 1985

Dla chłopców z kolegium Chairmana miały to być niezwykłe wakacje - podróż dookoła Nowej Zelandii na pokładzie jachtu "Sloughi". Noc przed wypłynięciem w rejs młodzi pasażerowie spędzają już na jachcie. Jakież jest ich zdziwienie, kiedy po obudzeniu się dostrzegają, iż znajdują się na otwartym morzu!

Tłumaczyła-Izabella Rogozińska
Zrzeszenie Księgarstwa
Warszawa 1985

Dla chłopców z kolegium Chairmana miały to być niezwykłe wakacje - podróż dookoła Nowej Zelandii na pokładzie jachtu "Sloughi". Noc przed wypłynięciem w rejs młodzi pasażerowie spędzają już na jachcie. Jakież jest ich zdziwienie, kiedy po obudzeniu się dostrzegają, iż znajdują się na otwartym morzu!

Pokaż mimo to

"Dwa lata wakacji" to nie pierwsza książka Juliusza Verne ,którą przeczytałam, " W 80 dni dookoła świata", które poprzedziły tutaj opisywana książkę, nie zachwyciły mnie. Dlatego tyle zwlekałam z czytaniem, ta książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie spodziewałam się ,że będzie tak ciekawa. Początek był dość nudny,ale na szczęście dalej akcja się rozkręciła. Szczerze polecam!

"Dwa lata wakacji" to nie pierwsza książka Juliusza Verne ,którą przeczytałam, " W 80 dni dookoła świata", które poprzedziły tutaj opisywana książkę, nie zachwyciły mnie. Dlatego tyle zwlekałam z czytaniem, ta książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie spodziewałam się ,że będzie tak ciekawa. Początek był dość nudny,ale na szczęście dalej akcja się rozkręciła. Szczerze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Verne jest autorem mojego dzieciństwa, połykałem jego książki jak żaba muchy, było to w katach siedemdziesiątych poprzedniego wieku jedyne okno na świat inny niż szara rzeczywistość dwóch programów TVP i opowieści dziadka z wojny. Było to barwne i egzotyczne, choć już wtedy trąciło myszką. Do dzisiaj wielkim sentymentem darzę te książki. Niestety młodsze pokolenia nie zobaczą w tych pozycjach tej kolorystyki i skarbów wiedzy (np. z podstaw fizyki, biologii czy astronomii) tylko przydługie opisy i makgajwerowską zdolność rozwiązywania problemów. Ubolewam, ale niestety nie zawrócimy kijem Wisły, czasu nie cofnę. Ja czytałem te książki siedząc w szałasie lub na gałęzi w sadzie sąsiada. Teraz mamy niezrozumienie czarno-białych filmów i pożądanie akcji w rodzaju Batmana czy Niezgodnej (swoją drogą kiepska i książka i film...). Polecam wszystkim, którzy chcą wychowywać dzieci bez telewizji i komiksów (a znam takich!).

Verne jest autorem mojego dzieciństwa, połykałem jego książki jak żaba muchy, było to w katach siedemdziesiątych poprzedniego wieku jedyne okno na świat inny niż szara rzeczywistość dwóch programów TVP i opowieści dziadka z wojny. Było to barwne i egzotyczne, choć już wtedy trąciło myszką. Do dzisiaj wielkim sentymentem darzę te książki. Niestety młodsze pokolenia nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to