Czytałam półtora miesiąca. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce mieć wiedzę o III Rzeszy. Zresztą lektura obowiązkowa dla każdego.
Świat Goebbelsa to świat odwrócony - tak jak w więzieniu. O kim on pisze źle, jest dobry (np. o Anglii, polskim ruchu oporu, kościele) no może z wyjątkiem Stalina:)
Joseph był niezwykle inteligentny, jego niektóre uwagi są bardzo celne, moim zdaniem jednak nie miał ukształtowanej osobowości. On świecił światłem Hitlera. Nie był sobą w pełni. Był odbiciem, fantomem. I był czystym złem. Diabłem w ciele człowieka. Jaki wniosek z tego wszystkiego? Naprawdę, nie wiem....

Czytałam półtora miesiąca. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce mieć wiedzę o III Rzeszy. Zresztą lektura obowiązkowa dla każdego.
Świat Goebbelsa to świat odwrócony - tak jak w więzieniu. O kim on pisze źle, jest dobry (np. o Anglii, polskim ruchu oporu, kościele) no może z wyjątkiem Stalina:)
Joseph był niezwykle inteligentny, jego niektóre uwagi są bardzo celne,...

Całkiem ciekawie napisane, jak przystało na mistrza propagandy. Dużo o Polsce, całkiem trafne spostrzeżenia i przewidywania świata powojonnego.

Całkiem ciekawie napisane, jak przystało na mistrza propagandy. Dużo o Polsce, całkiem trafne spostrzeżenia i przewidywania świata powojonnego.

Jeżeli chcemy poznać działalność propagandy III Rzeszy, nie ma lepszej pracy. Któż lepiej nie może o niej opowiedzieć jak sam "Apostoł Diabła"? Lektura, w porównaniu z pierwszym tomem jest zdecydowanie trudniejsza. W gąszczu szczegółów i detali, pomagają bardzo dobre przypisy profesora Króla. Jednakże nie jest to lektura, którą przeczyta się za jednym zamachem.

Jeżeli chcemy poznać działalność propagandy III Rzeszy, nie ma lepszej pracy. Któż lepiej nie może o niej opowiedzieć jak sam "Apostoł Diabła"? Lektura, w porównaniu z pierwszym tomem jest zdecydowanie trudniejsza. W gąszczu szczegółów i detali, pomagają bardzo dobre przypisy profesora Króla. Jednakże nie jest to lektura, którą przeczyta się za jednym zamachem.

Trzy tomy dzienników Ministra Propagandy III Rzeszy wybrałem sobie jako lekturę na wczasy. Wtedy jest spokój i nastaje klimat do pochłaniania opasłych tomisk.
Mamy doczynienia z wyborem tekstów zawartych w dziennikach. Tutaj po raz pierwszy się lekko poruszyłem. Jestem bowiem z natury człowiekiem niezależnym i nie cierpię jak mi się coś wybiera. Wolałbym całość... nawet jeśli przerasta ona możliwości polskiego wydawcy.
Druga wada to przypisy na końcu książki. Niestety wymusza to przekładanie bloku kartek co chwila, bowiem same przypisy są niezwykle ciekawe i istotne dla treści. Sama lektura opasłego tomiska staje się skomplikowaną i niezbyt przyjemną operacją. Krzyczę: PRZYPISY POD TEKSTEM !!!.
Wydanie to twarda oprawa, wartościowy wstęp i biały papier. Brawo.
Teraz treść...
Tutaj przestrzegam przed czytaniem dzienników, przez osoby nieobeznane z tematem. Autor jest bowiem, bardzo zręcznym pisarzem i potrafi zatruć czytelnika jadem nienawiści. Czyni to z taką gracją, że trudno od tego jadu się oderwać.
Mistrzostwo w propagandowym stylu.
Dla mnie dzienniki były uzupełnieniem wiedzy, którą już posiadłem. Dowodem na to, że zbrodni dokonywali ludzie z krwi i kości (nie żadni nadprzyrodzeni naziści). I jak pięknie można uzasadnić zza biurka konieczność wymordowania całych narodów.
Czytać warto, ale ze zrozumieniem...

Trzy tomy dzienników Ministra Propagandy III Rzeszy wybrałem sobie jako lekturę na wczasy. Wtedy jest spokój i nastaje klimat do pochłaniania opasłych tomisk.
Mamy doczynienia z wyborem tekstów zawartych w dziennikach. Tutaj po raz pierwszy się lekko poruszyłem. Jestem bowiem z natury człowiekiem niezależnym i nie cierpię jak mi się coś wybiera. Wolałbym całość... nawet...

Czyta się dzienniki i... przeżywa się jak nazista, czuje jak nazista, martwi się jak nazista i nienawidzi jak nazista. Kocha się Hitlera i nienawidzi Anglików. A potem zamyka się książkę i jak to dobrze, że to tylko słowo pisane a za oknem 2015 i nie ma już ani autora, ani Stalina, ani nawet Roosevelta. Pozostały tylko groby Auschwitz i Stalingradu. Oto triumf literatury!

Czyta się dzienniki i... przeżywa się jak nazista, czuje jak nazista, martwi się jak nazista i nienawidzi jak nazista. Kocha się Hitlera i nienawidzi Anglików. A potem zamyka się książkę i jak to dobrze, że to tylko słowo pisane a za oknem 2015 i nie ma już ani autora, ani Stalina, ani nawet Roosevelta. Pozostały tylko groby Auschwitz i Stalingradu. Oto triumf literatury!