Ciekawa pozycja, choć podobna do reszty książek Pana Starowicza.

Ciekawa pozycja, choć podobna do reszty książek Pana Starowicza.

I ta pozycja odnosi się do tego, co jest w tytule, czyli o jakich kwestiach warto wiedzieć, żeby nie trafić do gabinetu seksuologa w ogóle albo nie trafić tam z przyczyn, które nie muszą wcale być alarmujące i które można między sobą, w partnerstwie, rozwiązać.

Większy nacisk, w mojej opinii, jest położony jednak na zachowania i kwestie biologiczno-psychologiczne w stosunku do mężczyzn, ale ta różnica nie jest jakoś znaczna, to po prostu bardziej moje odczucie.

Ponieważ mam już za sobą całkiem sporo książek o rozwoju i dbaniu o swoje zdrowie seksualne, to może ta konkretna książka niewiele nowego mi powiedziała, natomiast była fajnym przypomnieniem pewnych podstaw.

I ta pozycja odnosi się do tego, co jest w tytule, czyli o jakich kwestiach warto wiedzieć, żeby nie trafić do gabinetu seksuologa w ogóle albo nie trafić tam z przyczyn, które nie muszą wcale być alarmujące i które można między sobą, w partnerstwie, rozwiązać.

Większy nacisk, w mojej opinii, jest położony jednak na zachowania i kwestie biologiczno-psychologiczne w...

Książka warta przeczytania niezależnie od orientacji. Wiedza przekana w formie bardzo przystępnego wywiadu z specjalistą. Nie odpowiem na tytułowe pytanie, każdy odnajdzie tu odpowiedź specjalnie dla siebie.

Książka warta przeczytania niezależnie od orientacji. Wiedza przekana w formie bardzo przystępnego wywiadu z specjalistą. Nie odpowiem na tytułowe pytanie, każdy odnajdzie tu odpowiedź specjalnie dla siebie.

Z całym swoim gabinetowym doświadczeniem - bardzo polecam lekturę. Profesor nie potrzebuje rekomendacji!

Z całym swoim gabinetowym doświadczeniem - bardzo polecam lekturę. Profesor nie potrzebuje rekomendacji!

Książka OK - warto przeczytać.
Na plus zasługuje Lew-Starowicz. Lubię jego poczucie humoru i dbałość o język, kulturę języka.
Minusem jest interlokutorka, pani Romanowska dla której mężczyźni są odpowiedzialni za całe zło świata...

Książka OK - warto przeczytać.
Na plus zasługuje Lew-Starowicz. Lubię jego poczucie humoru i dbałość o język, kulturę języka.
Minusem jest interlokutorka, pani Romanowska dla której mężczyźni są odpowiedzialni za całe zło świata...

Osobiście lubię i szanuję Pana Profesora. Jest jedną z najbardziej rozpoznawanych osób w dziedzinie seksuologii. Wyróżnia się lekkością narracji i poczuciem humoru. Bezpretensjonalnie rozmawia o seksie wśród ludzi, u których seksualność jest w obszarze tabu i zaczynają pąsowieć i się jąkać. Lew-Starowicz oswaja i normalizuje, uczy rozmawiać o seksie, ale też ze sobą.
„Jak nie zostać moim pacjentem” jest książką dla tych, którzy wcześniej nie stykali się z innymi książkami autora. Dla mnie było to powtórzenie treści podawanych wcześniej, w których niezbyt udawało się znaleźć coś nowego. Jakby to wszystko już było, już się słyszało, już się zachwycało.
Nie powiem, kilka wątków mnie zaciekawiło i poszerzyło moją wiedzę. Z doświadczenia autorytetów zawsze warto korzystać. Natomiast kilka razy ogarnęło mnie zdziwienie z powodu zdań wypowiadanych przez współrozmówczynię i współautorkę, czyli Panią Romanowską. Co to było?
Ogólnie to kolejny „klasyczny Lew-Starowicz” bardziej odcinający kupony niż wnoszący coś nowego i istotnego w edukację seksualną. Natomiast warto poczytać i, może, nie zostać jego pacjentem (większość i tak nie zostanie z powodów innych niż zdrowotne).

Osobiście lubię i szanuję Pana Profesora. Jest jedną z najbardziej rozpoznawanych osób w dziedzinie seksuologii. Wyróżnia się lekkością narracji i poczuciem humoru. Bezpretensjonalnie rozmawia o seksie wśród ludzi, u których seksualność jest w obszarze tabu i zaczynają pąsowieć i się jąkać. Lew-Starowicz oswaja i normalizuje, uczy rozmawiać o seksie, ale też ze sobą.
„Jak...

Czy Pana Profesora trzeba komukolwiek rekomendować?

Czy Pana Profesora trzeba komukolwiek rekomendować?

Moim zdaniem szkoda czasu to najgorsza książka autora. Tak jak inne są genialne, interesujące, tak ta wydaje się napisana jedynie dla pieniędzy. Zróbmy wywiad, a potem go sprzedajmy. Dla mnie wywiady są idealne do gazet i nie sprawdzają się w książce.

Z drugiej strony Lew myli się, że kobiet nie pociągają umięśnieni faceci. Bo gdyby tak nie było, to każdy facet chwaliłby się ile książek przeczytał i ile razy bym w teatrze i jakich malarzy lubi. A kobiety zamiast zdjęć w kusej sukience by dawała na tle swojej biblioteczki.

Moim zdaniem szkoda czasu to najgorsza książka autora. Tak jak inne są genialne, interesujące, tak ta wydaje się napisana jedynie dla pieniędzy. Zróbmy wywiad, a potem go sprzedajmy. Dla mnie wywiady są idealne do gazet i nie sprawdzają się w książce.

Z drugiej strony Lew myli się, że kobiet nie pociągają umięśnieni faceci. Bo gdyby tak nie było, to każdy facet chwaliłby...

Ta książka szczerze mówiąc nic mi nie rozjaśniła, ani w niczym nie pomogła. Taka trochę chaotyczna i po łebkach.. I jak dla mnie, myślę, że mogłaby się równie dobrze obejść się bez tych pytań , mogłyby być same odpowiedzi...

Ta książka szczerze mówiąc nic mi nie rozjaśniła, ani w niczym nie pomogła. Taka trochę chaotyczna i po łebkach.. I jak dla mnie, myślę, że mogłaby się równie dobrze obejść się bez tych pytań , mogłyby być same odpowiedzi...

Ja musiałam tę książkę przeczytać. Ciekawe tematy, szybko przeczytałam, szybko się skończyło...za szybko...
Seks ludzi starszych, problemy z erekcją, mity na temat seksualności, zaburzenia orgazmu u kobiet, korekta płci itd.
Jedyny zarzut to taki, że mało druku jest na stronie, zabieg celowy tak, żeby książka miała większą ilość stron (ma ponad 200 a miałaby normalnie pewnie ponad 100 stron)...szkoda, chciałoby się więcej...no trudno.

Ja musiałam tę książkę przeczytać. Ciekawe tematy, szybko przeczytałam, szybko się skończyło...za szybko...
Seks ludzi starszych, problemy z erekcją, mity na temat seksualności, zaburzenia orgazmu u kobiet, korekta płci itd.
Jedyny zarzut to taki, że mało druku jest na stronie, zabieg celowy tak, żeby książka miała większą ilość stron (ma ponad 200 a miałaby normalnie...