Silmarillion. Wersja ilustrowana

Już za 2 tygodnie premiera Pierścieni Władzy Amazonu, serialu opowiadającego o wydarzeniach poprzedzających Władcę Pierścieni. Ja z kolei nadrobiłem "kanoniczny" prequel, czyli Silmarillion.
Oczywiście już od czasów liceum znałem twórczość Tolkiena, ale za Silmarillion zabrałem się dopiero teraz. Ta książka to prawdziwy moloch pod względem zawartych w nim informacji, treści i elementów budowania lore. Opisuje praktycznie pochodzenie całego Śródziemia - historię powstania świata, narodziny wszystkich bogów, ras, krain, konfliktów w ramach jednej książki liczącej ok 450 stron.
Silmarillion nie czyta się nawet jak powieść fantasy, a bardziej jak odkopaną przed tysiącami laty poezję, epos bohaterski opisujący mity, pradawne dzieje, historie królewskich rodów. Książka nosi wszystko co najlepsze i najgorsze w tego typu dziełach. Silmarillion imponuje skalą, bogatym i kwiecistym językiem Tolkiena, masą detali, nagromadzeniem historii i motywów, ale też chwilami potrafi być naprawdę męczący.
Praktycznie każdy rozdział opowiada inną historię. Część z nich jest naprawdę wciągająca i porażająca wyobraźnią i rozmachem, jak np. historie Valarów, Beren i Luthien, lub Gondolinu. Niestety jest też sporo rozdziałów przypominających bardziej streszczenie ciekawej książki, gdzie otrzymujemy zbyt dużo suchych informacji i nazw jednocześnie.
Książka nie posiada jako takiego bohatera, a opowiada całą historię Śródziemia - to znaczy, że co rozdział przeskakujemy o setki, lub tysiące lat, poznajemy masę postaci, ich dzieci, potomków itd. Przewija się absurdalna ilość nazw, imion, często bardzo podobnie brzmiących, ale też zmieniających się w zależności od okoliczności - to sprawia, że naprawdę trudno je zapamiętać.
Jest to dzieło niewątpliwie ciekawe, budzące szacunek swoim rozbudowanym, przemyślanym lore i bogatym językiem, ale nie jest to Tolkien jakiego pokochałem we Władcy Pierścieni i Hobbicie.

https://www.facebook.com/Szmyrgol/photos/a.149541089782650/926275325442552/

Już za 2 tygodnie premiera Pierścieni Władzy Amazonu, serialu opowiadającego o wydarzeniach poprzedzających Władcę Pierścieni. Ja z kolei nadrobiłem "kanoniczny" prequel, czyli Silmarillion.
Oczywiście już od czasów liceum znałem twórczość Tolkiena, ale za Silmarillion zabrałem się dopiero teraz. Ta książka to prawdziwy moloch pod względem zawartych w nim informacji,...

Książka zdecydowanie dla fanów świata J. R. R. Tolkiena. Miejscami jest nudna i trudna w odbiorze ze względu na ilość wymienionych postaci i miejsc, niekiedy nawet w kilku językach. Uważam, że jest warta przeczytania, tylko jeśli ktoś wcześniej przeczytał Hobbita i Władcę Pierścieni - u mnie z tego wynika wysoka ocena. Tomiszcze jest swego rodzaju mitologią Śródziemia. Zawiera opisy wydarzeń, które miały miejsce w poprzednich erach istnienia świata. Lata temu zabierałem się do niej kilka razy, jednak odkładałem ją na półkę. Mogło to wynikać z faktu, że wtedy świat Tolkiena nie był tak dobrze zobrazowany. Mam na myśli mnóstwo ekranizacji, filmów animowanych oraz gier. Obawiam się, że bez tego nie skończyłbym tej książki.

Książka zdecydowanie dla fanów świata J. R. R. Tolkiena. Miejscami jest nudna i trudna w odbiorze ze względu na ilość wymienionych postaci i miejsc, niekiedy nawet w kilku językach. Uważam, że jest warta przeczytania, tylko jeśli ktoś wcześniej przeczytał Hobbita i Władcę Pierścieni - u mnie z tego wynika wysoka ocena. Tomiszcze jest swego rodzaju mitologią Śródziemia....

Czytając "Silmarillion" utwierdziłam się w przekonaniu, że Tolkien nie jest dla każdego. Przez pół książki brnęłam akapit po akapicie, przez drugie pół przemknęłam jak wiatr zachwycając się historiami pomniejszych (lecz nie mało ważnych) postaci. Te dysproporcje w szczegółowości i strukturze utworu już na samym początku wyjaśnia Christopher Tolkien. Jest jak jest.
Wielki ukłon dla J.R.R. Tolkiena za stworzenie własnego tak potężnego, autentycznego i pełnoprawnego wszechświata.
Ta potęga mnie jednak przytłacza i onieśmiela.
Wydanie przepiękne i pełne, z wspaniałymi ilustracjami, objaśnieniami językowymi, słowniczkiem, indeksem i tablicami genealogicznymi, które zdecydowanie uprzyjemniły kontakt z wielką, ale trudną lekturą.

Czytając "Silmarillion" utwierdziłam się w przekonaniu, że Tolkien nie jest dla każdego. Przez pół książki brnęłam akapit po akapicie, przez drugie pół przemknęłam jak wiatr zachwycając się historiami pomniejszych (lecz nie mało ważnych) postaci. Te dysproporcje w szczegółowości i strukturze utworu już na samym początku wyjaśnia Christopher Tolkien. Jest jak jest.
Wielki...

Silmarillion - protoplasta współczesnego fantasy. Trochę śmiesznie się go teraz czyta, bo tyle innych fikcyjnych światów jest na nim wzorowanych, że sam Silmarillion brzmi jak czyiś odtwórczy pomysł. Ale i tak wciąż dobrze się go czyta.

Książka przedstawia mityczną historię powstania i początków Ziemi. Tolkien sam pisał, że chciał stworzyć mitologię swoistą i oddającą ducha Wielkiej Brytanii.

Powieść zaczyna się od stworzenia świata przez Eru Iluvatara za pomocą pieśni śpiewanej wespół z jego Ainurami. Jeden oczywiście się buntuje i wplata w nią fałszywe tony, które jednak nie niszczą pieśni, tylko stanowią jej część, a jej piękno i tak zawsze będzie górą. Opis powstania świata to alegoryczne przedstawienie losów i zasad działania świata - dobro ściera się wiecznie że złem, dobro tryumfuje, a losy ziemskich istot są z góry ustalone. To czarno-biały świat w którym jest zaskakująco dużo cierpienia. Elfy i ludzie zmagają się że złem Melkora, zbuntowanego sługi Iluvatara, który pozbawia ich domów, rodzin, ukochanych i nadziei. Pokrywa się to z doświadczeniem pierwszej wojny światowej Tolkiena, który pewnie przelewał swoją traumę w dzieje Śródziemia. Sprawia to, że mity i legendy Silmarillionu są miejscami wręcz przykre. Niemniej jednak to moje ulubione fragmenty książki, bo są jednocześnie przejmujące i przypominają mi stare, dobre przygodowe fantasy. Z kolei opisy panteonu półbóstw, genealogii ludów Śródziemia i jego geografii mnie nużyły - nie jestem fanem długich "zsypów informacji".

Warto przeczytać, żeby zapoznać się z prawdziwym kamienień milowym fantasy.

Silmarillion - protoplasta współczesnego fantasy. Trochę śmiesznie się go teraz czyta, bo tyle innych fikcyjnych światów jest na nim wzorowanych, że sam Silmarillion brzmi jak czyiś odtwórczy pomysł. Ale i tak wciąż dobrze się go czyta.

Książka przedstawia mityczną historię powstania i początków Ziemi. Tolkien sam pisał, że chciał stworzyć mitologię swoistą i oddającą...

Ja nie wiem co można napisać o Silmarillionie. To jest jedna z tych książek, gdzie pisze się, że doskonała, że dziesięć na dziesięć, że ewenement i w sumie tyle. No to piszę i idę spać.

Ja nie wiem co można napisać o Silmarillionie. To jest jedna z tych książek, gdzie pisze się, że doskonała, że dziesięć na dziesięć, że ewenement i w sumie tyle. No to piszę i idę spać.

To jest cudowny wstęp do uniwersum Tolkiena.

To jest cudowny wstęp do uniwersum Tolkiena.

Ta książka jest czymś więcej niż literaturą, dlatego ciężko ją oceniać w tym kontekście. Jest to święta księga Tolkienowskiego świata, ona nie ma bawić (choć bawi), ma tłumaczyć i tworzyć podstawę do właściwych historii.

Ta książka jest czymś więcej niż literaturą, dlatego ciężko ją oceniać w tym kontekście. Jest to święta księga Tolkienowskiego świata, ona nie ma bawić (choć bawi), ma tłumaczyć i tworzyć podstawę do właściwych historii.

Silmarillion po prostu wgniótł mnie w ziemię i nie jestem w stanie powiedzieć nic więcej. Będę regularnie do niego wracać.

Silmarillion po prostu wgniótł mnie w ziemię i nie jestem w stanie powiedzieć nic więcej. Będę regularnie do niego wracać.

Pierścienice Niedowładu od Amazona wyszły mi jednak na dobre, skłoniły do tego, żeby w końcu Silmarillion nadrobić. O tym jakie to świetne nie jest, słucham już od lat szkolnych. Po lekturze stwierdzam, że jest to lepsze niż się spodziewałem. Miło.

Pierścienice Niedowładu od Amazona wyszły mi jednak na dobre, skłoniły do tego, żeby w końcu Silmarillion nadrobić. O tym jakie to świetne nie jest, słucham już od lat szkolnych. Po lekturze stwierdzam, że jest to lepsze niż się spodziewałem. Miło.

Kapitalna książka znacząco pogłębiająca mitologię świata Śródziemia.
Moje jedyne "ale" dotyczy sposobu redakcji, gdyż przynajmniej kilka razy pewne fragmenty się powtarzają, a wstęp do historii zawartych w II i III erze zawiera streszczenie wydarzeń z pierwszej

Kapitalna książka znacząco pogłębiająca mitologię świata Śródziemia.
Moje jedyne "ale" dotyczy sposobu redakcji, gdyż przynajmniej kilka razy pewne fragmenty się powtarzają, a wstęp do historii zawartych w II i III erze zawiera streszczenie wydarzeń z pierwszej