Gdzie diabeł nie może, tam trupa pośle

Kolejna cześć i jak zwykle się nie zawiodłam. Mam nadzieje, że będą kolejne.

Kolejna cześć i jak zwykle się nie zawiodłam. Mam nadzieje, że będą kolejne.

Pokaż mimo to

Ta książka była źródłem wielu różnych emocji, ciężko mi się do niej jakoś jednoznacznie ustosunkować. Uwielbiam komedie kryminalne, ale ta ulubioną nie będzie. Choć przyznaję, że były momenty, gdzie się uśmiałam.

Ta książka była źródłem wielu różnych emocji, ciężko mi się do niej jakoś jednoznacznie ustosunkować. Uwielbiam komedie kryminalne, ale ta ulubioną nie będzie. Choć przyznaję, że były momenty, gdzie się uśmiałam.

Pokaż mimo to

"Mąż, prawdę powiedziawszy, do niczego nie był jej potrzebny. To częste w małżeństwach, które trwają przez lata. Owszem jest trochę wytarta na łokciach miłość, jest zrozumienie (mocno podkreślane przewracaniem oczami), jest jakaś przyjaźń, ale również dobrze każde z małżonków może funkcjonować oddzielnie, żeby nie powiedzieć - samotnie."
"Seria z trupem" to moje "guilty pleasure" i nie ma dla mnie nic lepszego na zły humor niż cała ta zwariowana ferajna bohaterów, którzy co rusz wplątują się w coraz to bardziej absurdalne sytuacje. Tym razem Emilia musi pomóc swojej przyjaciółce Reginie, u której w telewizorze zamieszkał szatan, Paweł (mój ulubieniec) przez przypadek znajdzie tytułowego trupa, a we wszystkie wydarzenia zostaną również wplątani Mikołaj i Magda. Nie mam do napisania nic o czym nie pisałam przy poprzednich częściach, te książki to zabawa w najczystszej postaci, szalone zwroty akcji, świetny humor i zagadka tak zagmatwana, że nie sposób jej odgadnąć. Uwierzcie mi na słowo, że przy tej historii będziecie się śmiać do łez i jestem niesamowicie szczęśliwa, że to jeszcze nie koniec tej serii, a mam wrażenie, że po wydarzeniach w tym tomie, kolejny może być jeszcze lepszy.

"Mąż, prawdę powiedziawszy, do niczego nie był jej potrzebny. To częste w małżeństwach, które trwają przez lata. Owszem jest trochę wytarta na łokciach miłość, jest zrozumienie (mocno podkreślane przewracaniem oczami), jest jakaś przyjaźń, ale również dobrze każde z małżonków może funkcjonować oddzielnie, żeby nie powiedzieć - samotnie."
"Seria z trupem" to moje "guilty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka pozwał odciągnąć się od codziennej rutyny, można się naprawdę wciągnąć w tą zwariowaną historie. Momentami można było się uśmiać, autorka nie oszczędzała w dobry humor dlatego też pewnie tak dobrze czytało mi się te książkę, strony płynęły jedna po drugiej. Polecam serdecznie wszystkim, którzy pragną oderwać się od szarej codzienności.

Ta książka pozwał odciągnąć się od codziennej rutyny, można się naprawdę wciągnąć w tą zwariowaną historie. Momentami można było się uśmiać, autorka nie oszczędzała w dobry humor dlatego też pewnie tak dobrze czytało mi się te książkę, strony płynęły jedna po drugiej. Polecam serdecznie wszystkim, którzy pragną oderwać się od szarej codzienności.

Pokaż mimo to

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po komedię kryminalną. Pozwala mi ona zresetować umysł po thrillerach i mocniejszych kryminałach.

Do tego celu świetnie nadają się książki Iwony Banach. Sięgam po nie z pełnym przekonaniem o tym, że to będzie świetnie spędzony czas.

I tym razem sarkastyczne poczucie humoru autorki przypadło mi do gustu.

"Gdzie diabeł nie może tam trupa pośle" to zabawna i pełna absurdalnych sytuacji opowieść o małomiasteczkowej społeczności.
Niezwykle barwni bohaterowie zostali obdarzeni stereotypowymi postawami, co sprawia, że są jeszcze bardziej dziwaczni i komiczni.

Ciekawa intryga, tajemnice na każdym kroku i przekomiczne zwroty akcji - to coś co lubię w tego typu książkach.

Cóż mogę jeszcze powiedzieć? Na pewno to, że książka niejednokrotnie wywoła uśmiech na twarzy czytelnika.

Jeśli potrzebujecie natychmiastowej dawki humoru nie zwlekajcie z lekturą tej książki!

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po komedię kryminalną. Pozwala mi ona zresetować umysł po thrillerach i mocniejszych kryminałach.

Do tego celu świetnie nadają się książki Iwony Banach. Sięgam po nie z pełnym przekonaniem o tym, że to będzie świetnie spędzony czas.

I tym razem sarkastyczne poczucie humoru autorki przypadło mi do gustu.

"Gdzie diabeł nie może tam trupa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Gdzie diabeł nie może, tam trupa pośle" opowiada o mieszkańcach ul. Leśnej, którzy obcują w dziwnych okolicznościach z szatanem, a w dziwnych, bo objawia im się w telewizorze! Sytuacją interesuje się dziennikarz Paweł. Kończy się to jednak uwięzieniem w piwnicy razem z trupem. Tylko pomoc Emilii, Magdy i Mikołaja może rozwiązać sprawę morderstwa i zagadkę szatana.
💥
Historia jest trzecią częścią serii. Sama wcześniejszych tomów nie czytałam, ale książkę można czytać również jako osobny twór. Choć jest kilka momentów, gdzie występują wzmianki o wcześniejszych przygodach bohaterów to nie wpływają one na odbiór całości. Zaintrygowały mnie jednak na tyle, że chętnie nadgonię 😃
💥
Książkę czyta się bardzo szybko. To jedna z tych lekkich i przyjemnych kryminalnych zagadek. Akcja toczy się w błyskawicznym tempie i nie ma czasu na nudę. Choć co do zakończenia mam mieszane uczucia - zbyt szybko i zbyt chaotycznie, co nie pozwoliło na wyjaśnienie kilku nurtujących mnie kwestii.
💥
Przejdźmy do bohaterów. Są wykreowani jak najbardziej na plus. Począwszy od pani Emilii, z jej absurdalną obsesją końca świata, pewną siebie Magdą, pierdołowatym Pawłem a skończywszy na osobliwych mieszkańcach wspomnianej ulicy gdzie średnia wieku może zadziwić przy tych wszystkich wyczynach i ekscesach 😉
💥
"Gdzie diabeł..." jako wciągająca i zabawna komedia kryminalna daje dużo przyjemności z czytania. Ja miło spędziłam z nią czas a i Wam gorąco ją polecam. Jeżeli jeszcze nie znacie tej serii to nadróbcie (ja na pewno) bo zakończenie sugeruje, że w kolejnej części będzie się działo 😈😈
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu @wydawnictwo_dragon

"Gdzie diabeł nie może, tam trupa pośle" opowiada o mieszkańcach ul. Leśnej, którzy obcują w dziwnych okolicznościach z szatanem, a w dziwnych, bo objawia im się w telewizorze! Sytuacją interesuje się dziennikarz Paweł. Kończy się to jednak uwięzieniem w piwnicy razem z trupem. Tylko pomoc Emilii, Magdy i Mikołaja może rozwiązać sprawę morderstwa i zagadkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzisiaj przedstawiam Wam komedię kryminalną Iwony Banach @zastroniec którą przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa @wydawnictwo_dragon 💕
•
Regina, zwyczajna emerytka, pewnego dnia odkrywa, że w jej telewizorze zamieszkał szatan. Przerażona wizją szpitala psychiatrycznego postanawia wezwać jedyną osobę, dla której takie rzeczy nie są straszne. Prosi o pomoc Emilię, specjalstkę od końców świata, aby wspólnie rozwiązać problem nawiedzonego telewizora.
Paweł, szukający sensacji dziennikarz, pewnego ranka budzi się w tajemniczej piwnicy. Okazuje się, że nie jest w niej sam. Towarzystwa dotrzymuje mu... najprawdziwszy trup. Wychodzi na to, że jest nim Dzidek Sroka, miejscowy kurier. W jaki sposób obaj mężczyźni znaleźli się w piwnicy? I najważniejsze, kto zabił Dzidka?
•
Z powieściami Iwony Banach nie miałam jeszcze do czynienia, więc sięgając po powyższą książkę nie do końca byłam świadoma, że jest ona częścią serii. Okazało się, że nie miało to najmniejszego znaczenia, bo w trakcie czytania nie pojawiały mi się wątpliwości z gatunku "kto to jest? skąd się wziął? co ich łączy?". Autorka przejrzyście wyjaśniła koligacje między bohaterami powstałe we wcześniejszych tomach, więc myślę, że śmiało można przeczytać wybraną część bez znajomości wcześniejszych.
•
Autorka ma świetny styl, prowadzi zawiłą fabułę w bardzo logiczny i prosty w odbiorze sposób. Umiejętnie manipuluje emocjami czytelnika, co chwilę zrzuca podejrzenia na innego bohatera. Po połowie już totalnie nie wiedziałam, kto może być mordercą, każdy miał dobry motyw i był na swój sposób podejrzany. Jak się okazało, pani Iwona miała bardzo nieprzewidywalny pomysł na zakończenie, więc nie sposób się domyśleć, kto tak naprawdę jest winny.
•
Fabuła jest niesamowicie wciągająca i dobrze przemyślana. Bohaterowie są prześmieszni i ukazani w karykaturalny sposób. Cała społeczność zamieszkująca osiedle jest bardzo przerysowana, uwydatnione są ich wady i małomiasteczkowe cechy, wobec czego tej powieści nie da się przeczytać bez uśmiechu na ustach.
•
W tej powieści absurd goni absurd, pełno jest w niej zbiegów okoliczności, przypadków, tajemniczych koligacji i machlojek. Tu komedia idealnie łączy się z kryminałem - jest zarówno intrygująco, jak i komicznie. Uwielbiam czytać komedie kryminalne, nie wiem, jak do tej pory żyłam, nie znając powieści pani Iwony. Koniecznie muszę nadrobić zaległości. Czuję, że z twórczością autorki zaprzyjaźnię się na dłuższy czas.
•
Wszystkim, którzy nie znają książek Iwony Banach - bardzo polecam. Tym, którzy znają, polecać nie muszę. Gwarantuję, ubaw przy tej powieści gwarantowany!

Dzisiaj przedstawiam Wam komedię kryminalną Iwony Banach @zastroniec którą przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa @wydawnictwo_dragon 💕
•
Regina, zwyczajna emerytka, pewnego dnia odkrywa, że w jej telewizorze zamieszkał szatan. Przerażona wizją szpitala psychiatrycznego postanawia wezwać jedyną osobę, dla której takie rzeczy nie są straszne. Prosi o pomoc Emilię,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po książkę sięgnąłem z ciekawości gatunku. Hybryda - komedia kryminalna - była mi obca. Jest to trzecia część serii. Nie znam poprzednich. Zachęcający był również absurdalny (zdawałoby się) opis wydawcy na końcu książki. Zacytuję tylko fragment:

Regina odkrywa, że w jej telewizorze zamieszkał szatan. Ponieważ obawia się, że mogła zwariować, wzywa na pomoc Emilię Gałązkę – swoją dobrą znajomą, a przy okazji specjalistkę od końców świata.
W tym czasie Paweł, obiecujący młody dziennikarz, zostaje poturbowany i uwięziony w ciemnej piwnicy. Na szczęście pomoc nadchodzi w porę, ale okazuje się, że chłopak spędził noc z… trupem.

Już po tej „zajawce” wydawałoby się, że więcej nie trzeba. Czego jeszcze można się spodziewać w środku? Oj, niemało tego będzie: nocne seanse terapeutyczne, sztuczna noga, maści z kalafiora, pies kradnący solary - i to tylko zalążek tego, co jeszcze tam się znajdzie. Poza tym gęsto tu od wszelkiej maści dziwności. Chyba nie muszę udowadniać, że absurd goni absurd. Na pierwszy rzut oka tak, ale w tym szaleństwie jest metoda.

Małomiasteczkowa społeczność, która jest ważnym tłem powieści, przedstawiona jest tu w sposób niezwykle przerysowany, ale zarazem prawdziwy i przede wszystkim zabawny. Bohaterowie są naprawdę szaleni. Nie sposób ich nie lubić. Tu się tyle dzieje, że czasem trudno nadążyć, ale trzeba przyznać, że autorka potrafi wpleść wiele komicznych i współczesnych sytuacji w kryminalną sprawę. Bawiłem się przednio! Jak już wspominałem "Gdzie diabeł nie może tam trupa pośle" to komedia pomyłek, pełna absurdów, niefortunnych zbiegów okoliczności, które idealnie przeplatają się z niezwykle oryginalnym i pełnym zagadek śledztwem.

Podsumowując, jeżeli lubicie lekką, zabawną i niezobowiązującą lekturę to polecam książkę Iwony Banach. W tym całym szaleństwie, zdecydowanie jest metoda na poprawę humoru.

Po książkę sięgnąłem z ciekawości gatunku. Hybryda - komedia kryminalna - była mi obca. Jest to trzecia część serii. Nie znam poprzednich. Zachęcający był również absurdalny (zdawałoby się) opis wydawcy na końcu książki. Zacytuję tylko fragment:

Regina odkrywa, że w jej telewizorze zamieszkał szatan. Ponieważ obawia się, że mogła zwariować, wzywa na pomoc Emilię Gałązkę –...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

💀💀💀 ▪R•E•C•E•N•Z•J•A▪ 💀💀💀

Najnowsza powieść Pani Iwony Banach to kolejna, trzecia już część serii komedii kryminalnych z trupem w roli głównej.

Wracamy do naszych dobrych znajomych, czyli bohaterów których zdążyliśmy poznać w dwóch poprzednich tomach. Poznamy również całkiem nowych jak np. Regina, która jest dobrą znajomą Emilii Gałązki. To właśnie ona będzie się zmagać z szatanem, który zamieszkał w jej telewizorze, więc o pomoc poprosi wcześniej już wspomnianą Emilię, która przecież jest samozwańczą ekspertką od wszelakich katastrof jak np. koniec świata, kosmici itd. W tym samym czasie Paweł budzi się w ciemnej piwnicy, gdzie jest więziony a jego "towarzyszem niedoli" jest... trup!
Na pomoc wzywa Magdę, która przybywa do Sławca, na ulicę Leśną razem ze swoim chłopakiem Mikołajem. Po raz kolejny angażują się w śledztwo i będą usiłować rozwikłać zagadkę morderstwa kuriera Dzidka Sroki.

Akcja nie zwalnia tempa ani na chwilę, cały czas coś się dzieje i nie ma tu mowy o nudzie. Jest tu poplątana, zwariowana fabuła i tak zawiła historia, że do samego końca nie byłam w stanie wytypować winnego. A wszystko to okraszone solidną dawką śmiechu, ciętego dowcipu i dobrego humoru. Autorka niezmiennie zachwyca mnie ogromem pomysłów oraz niezwykle barwnym i bogatym słownictwem 👌 Wiadomo, że humor jakim operuje Pani Iwona na kartach tej książki jest dość specyficzny, ale zarazem tak wyjątkowy że ma on swoich zwolenników i wielbicieli, do których należę m.in. ja ❤

Ogromnie podoba mi się to, że autorka pokazuje w krzywym zwierciadle zachowania ludzi i różne sytuacje, które z tego wynikają. Sarkazm, ironia i abstrakcja wylewają się z każdej strony. Mimo, że całość jest totalnie przerysowana, a absurd goni absurd, to jednak w tym całym szaleństwie jest metoda 👍
Kłopoty, zabawne sytuacje i perypetie, które są udziałem bohaterów niejednokrotnie bawią do łez, a intrygujące śledztwo wciąga czytelnika, który chce poznać rozwiązanie tej całej zagadki.

Daję też duży plus za bohaterów, którzy są totalnie pokręceni i dostarczają czytającemu wyśmienitej rozrywki 😁 Cała plejada przeróżnych postaci, ich dziwactwa oraz zbiegi okoliczności i komiczne sytuacje, które towarzyszą im na każdym kroku to niemalże kwintesencja tej pozycji.

POLECAM, szczególnie jeśli lubicie gatunek jakim jest komedia kryminalna. Ja lubię bardzo, więc moja ocena całości nie mogłaby być inna, aniżeli jak tylko pozytywna 👍

Dziękuję ślicznie wydawnictwu @wydawnictwo_dragon za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej pozycji ❤❤❤

💀💀💀 ▪R•E•C•E•N•Z•J•A▪ 💀💀💀

Najnowsza powieść Pani Iwony Banach to kolejna, trzecia już część serii komedii kryminalnych z trupem w roli głównej.

Wracamy do naszych dobrych znajomych, czyli bohaterów których zdążyliśmy poznać w dwóch poprzednich tomach. Poznamy również całkiem nowych jak np. Regina, która jest dobrą znajomą Emilii Gałązki. To właśnie ona będzie się zmagać z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Prepperka Emilia spieszy na pomoc koleżance Reginie, która w telewizorze ma szatana, a Magda z Marcinem Pawłowi zamkniętemu w piwnicy z trupem. Para angażuje się w śledztwo i pomaga miejscowej policji. Dochodzenie idzie niemrawo. Nie ma punktu zaczepienia i wszystko jest bez sensu. Wokół ciągle coś się dzieje. Jeden trup to za mało jak na powieść i osiedle w Sławcach, więc przybywa zwłok. Nawet żywych. Morderstwo kuriera to tylko wierzchołek. Zagadka skomplikowana. Intryga ciekawa. Zakończenie zaskakuje. Kryminalnie to niezła gimnastyka z Kodeksem prawnym i paragrafami różnych przestępstw i wykroczeń.

Małomiasteczkowa społeczność Sławca zamieszkała ulicę Leśną, czyli tereny miejsko-wiejskie z naturalnym dobrem wszelakim, to zbiór indywiduów ubranych w stereotypowe wdzianka. Ludzie żyją sensacją, dorabiają ideologię i plotą, choćby o betonowym penisie. Łączą ich głównie animozje. Osiedlowy monitoring działa bez zarzutu. Tłum sąsiedzki wie, gdzie się pojawić. Seksapil bohaterek tudzież bohaterów bije po oczach. Po nosie też. Rasa homo pijatius ma się bardzo dobrze. Ryśka i Waldi nie trzeźwieją. Pachną swojsko, znają łacinę podwórkową, są wyjątkowo kochliwi i zazdrośni. Malicka to wzór sąsiadki obserwująco-donoszącej, Julia Mątewka wysokooktanowej idiotki „ą” i „ę”, a jej spolegliwy mąż obrotnego biznesmena. Niezwykle zdrowa Ada Marnicka, nawiedzona pisarka Andżelika Koza, Simona z i jej więzi uwięzi, Wielka Iluminarystka, jamniczka Luna. No i szatan we własnej osobie oraz dobry wujek Google.

Do bohaterów dołączają ci znani z poprzednich tomów – policjant Mikołaj, Magda po kursie na prywatnego detektywa, specjalistka od końców świata Emilię. Jej obecność zwiastuje straszne rzeczy w teorii i praktyce. Pojawia się też ojciec Magdy, który pilnuje dobytku prepperki i zaspokaja swoją ciekawość. Autorka chyba szczególnie (nie) lubi dziennikarza „odważnego niejednoznacznie i bezobjawowo”, gdyż ciągle na niego zsyła nieprzewidziane katastrofy życiowe i mocno turbuje.

Szatan pojawia się w telewizji. Nie tylko u Reginy. Jest wszędobylski. Można z nim gadać. A nawet napisać o nim cykl artykułów. Jego słowa, przekaz, dają do myślenia – bo jak zniszczy on pecha skóry, dlaczego karze skonsultować się z lekarzem lub Porówneo? Słuchacz szuka głębszego sensu i… Jadwigi. A prawda w oczy kole. Wywód logiczny Ady na temat szatana jako dobrości i złego miejsca przemówił i do mnie. Argumenty rozłożyły mnie na łopatki. Konstatacja celna! Jak może być sens w bezsensie? Nie wiem. Ale tu jest! Brawo, Iwona!

Absurdalny humor, ironia, gra słów, neologizmy i dialogi napisane na miarę atakują czytelnika z każdej strony. W trakcie lektury uśmiech nie schodził mi z twarzy. Perypetie i bohaterowie dostarczyli mi niezapomnianych wrażeń, refleksji i… przestróg. Doskonale się bawiłam, wyszukując odniesienia do rzeczywistości oraz cechy narodowe Polaków i ich współczesne „skłonności”. Śmiechem wybuchłam przy scenie oddawania czci bóstwu! Ta terapeutyczna orgia iluminarystyczna dostarcza mocnych bodźców wzrokowych i słuchowych. Bardzo filmowa. Jednak najwięcej wrażeń dostarczyła mi scena erotyczna! Niezwykle gorąca i głośna!

Podziwiam zmysł obserwacji Iwony i jej naturalną zdolność do łączenia w zabawną i całość różnych spostrzeżeń o Polakach, ich bolączkach, marzeniach, wizjach, chęciach i niechęciach, miłościach i zazdrościach. Bo co ma wspólnego 5G i religia albo suplementy diety z fake newsami, nie mówiąc już o gratisach zakupowych i działaniach przeciwko koncernom farmaceutycznym?

Tekst napisany lekko i zabawnie to tylko płaszczyk, pod którym skrywana jest bolesna prawdy o nas samych, nieco podkoloryzowana i przejaskrawiona, ale mimo wszystko prawdziwa. Jak to Polacy się leczą, kombinują, rywalizują, jak legalnie prowadzą nielegalne interesy, jakie formy marketingu stosują, jak wyglądają ich związki, także na FB, skąd czerpią informacje i dochody, kogo czczą, a kogo się boją, dlaczego chcą zakładać związki wyznaniowe… Komu się w obrywa? Wszystkim. Autor(k)om także.

„Gdzie diabeł nie może, tam trupa pośle” to świetna komedia kryminalna o nas samych ukazanych niekoniecznie w krzywym zwierciadle. Doskonała zabawa w wyłuskiwanie absurdów z akcji pełnej nagłych i nietuzinkowych zwrotów oraz w złapanie mordercy. Sięgnijcie po książkę i oderwijcie się od szatańskiego narzędzia zniewolenia.

Prepperka Emilia spieszy na pomoc koleżance Reginie, która w telewizorze ma szatana, a Magda z Marcinem Pawłowi zamkniętemu w piwnicy z trupem. Para angażuje się w śledztwo i pomaga miejscowej policji. Dochodzenie idzie niemrawo. Nie ma punktu zaczepienia i wszystko jest bez sensu. Wokół ciągle coś się dzieje. Jeden trup to za mało jak na powieść i osiedle w Sławcach, więc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to