W przeciwieństwie do "Wykładów z estetyki" zebranych, skompilowanych i ułożonych przez Heinricha Hotho na podstawie notatek jego oraz innych słuchaczy jest to stenograficzny zapis jednego cyklu wykładów dokonany przez jednego słuchacza. Jest to więc dużo bardziej ubogie wydanie, ale jednocześnie dużo bardziej wiarygodne, jako że pośrednik nie narzuca swojej interpretacji. Jednocześnie pojawiają się fragmenty zagadkowe i niejasne (np. w pewnym momencie pojawia się wtrącenie "Hegel nie zna się na muzyce". Autoironia wykładowcy? Dopisek studenta?).
Wyjątkowo dobrze się czyta, jak na dzieło Hegla; abstrakcyjna filozofia jest tutaj głównie ramą dla omawianych zagadnień z historii sztuki. Imponujący rozmach zainteresowań Hegla, szczególnie biorąc pod uwagę dostępność informacji dwieście lat temu.
Świetny przekład i fantastyczna przedmowa Marcina Pańkowa.

W przeciwieństwie do "Wykładów z estetyki" zebranych, skompilowanych i ułożonych przez Heinricha Hotho na podstawie notatek jego oraz innych słuchaczy jest to stenograficzny zapis jednego cyklu wykładów dokonany przez jednego słuchacza. Jest to więc dużo bardziej ubogie wydanie, ale jednocześnie dużo bardziej wiarygodne, jako że pośrednik nie narzuca swojej interpretacji....