To mój drugi raz, gdy recenzuję tę książkę. Za pierwszym razem pisałam o niej z dawnego bookstagramu “książkowy eden”. Nie wiem jak Wy, ale ja lubię więcej razy czytać tę samą książkę. Zawsze ten kolejny raz wydaje się być dojrzalszy. Towarzyszą mi wtedy inne emocje, opada ta pierwsza euforia, dostrzegam dużo więcej i oczekuję więcej. Przy tej książce towarzyszy mi uczucie wolności, którą bardzo sobie cenię.

Katolicyzm od zawsze wydawał mi się czarno biały, chodzisz do kościoła, modlisz się - najlepiej rano i wieczorem, czytasz Biblię, chodzisz na Nabożeństwa, spowiadasz się i wielbisz Boga. Domyślam się, że to najgorsza wersja fantazji o Katolickim Kościele, ale niestety najbliższa i to nie tylko mi.

"Ogień i Woda" to książka pokazująca to co najważniejsze - czyli drogę do relacji z Bogiem. Ale nie jest to jedna droga. Domyślam, się, że ile ludzi tyle dróg, ale na tych kilkuset stronach przedstawione są konkretnie dwie. Droga Marcina Zielińskiego, charyzmatyka i ewangelizatora, który poznaje Boga poprzez cuda jakie dokonuje Bóg, podczas charyzmatycznych modlitw. Oraz ks. Krzysztofa Porosło - kapłana archidiecezji krakowskiej, doktora teologii dogmatycznej, który mówi o poznaniu Boga w jego istocie, zachwyceniu się nim poprzez wiedzę, dogmaty i liturgię. Obaj Panowie przedstawiają swoje przeżycia, przemyślenia, dzielą się sporą wiedzą, też tą historyczną. Całą tę rozmowę nadzoruje i kontroluje poprzez trafnie stawiane pytania, publicysta i dziennikarz KAI - Dawid Gospodarek, który nie tylko zaspokaja naszą ciekawość, ale przede wszystkim bardzo subtelnie dzieli się swoim zdaniem przez co czujemy się uczestnikami bardzo ciekawej rozmowy.

W książce nie chodzi tylko o przedstawienie swojego stanowiska, ale przede wszystkim o pokazanie jedności. Kościół wystarczająco mocno wewnętrznie jest skonfliktowany. Ci trzej panowie pokazują, że pomimo różnic można rozmawiać ze zrozumieniem, szacunkiem i akceptacją.

To mój drugi raz, gdy recenzuję tę książkę. Za pierwszym razem pisałam o niej z dawnego bookstagramu “książkowy eden”. Nie wiem jak Wy, ale ja lubię więcej razy czytać tę samą książkę. Zawsze ten kolejny raz wydaje się być dojrzalszy. Towarzyszą mi wtedy inne emocje, opada ta pierwsza euforia, dostrzegam dużo więcej i oczekuję więcej. Przy tej książce towarzyszy mi uczucie...