www.drobnymmaczkiem.com zapraszam na mojego bloga o książkach dla dzieci i młodzieży

Trochę książek dla dzieci przez moje ręce już przeszło, nie powiem. W zasadzie od sześciu lat, codziennie – jak na prawdziwe mole książkowe przystało, pożeramy z moją trójką najróżniejsze książki. Często jest to „wałkowanie” po raz setny naszego domowego hitu, innym razem wracanie do starej dobrej klasyki, a czasem sięganie po pachnące nowości, czyli wkraczanie na książkową ‘terra incognita”, odkrywanie nowych światów, bohaterów, kolorów i języka. Przyznam, że ta intensywna sześcioletnia praktyka, daje mi całkiem spory ogląd na literaturę dziecięcą ostatnich lat, tym samym, zrodziła (jakże mylne!) przekonanie, że chyba już mało co może mnie w tej dziecinie zaskoczyć. A jednak…

Pewien mały niebieski smok i niepozorny żółty balonik, totalnie zbiły doświadczoną matkę-czytaczkę z pantałyku. Niby nic nowego – ot, trzy kartonówki dla najmłodszych rozprawiające się z trudnymi zagadnieniami świata maluchów. Pozycji o takiej tematyce jest na pęczki! Jednak zaraz po otwarciu tej książki, przekonujemy się, że mamy do czynienia z prawdziwą perełką, Dago i Lo – bo o nich mowa, to dla nas powiew świeżości w całym tego słowa znaczeniu. Świetnie przemyślany koncept całej serii, wyjątkowy język Doroty Kassjanowicz (nietuzinkowy, inteligentny),niespotykani dotąd bohaterowie, ilustracje Roberta Romanowicza na wysokim poziomie artystycznym (klasa sama w sobie) i to, co lubimy najbardziej – poczucie humoru.

Dago to mały niegroźny smok (jego przodkiem był ponoć dinozaur, bazyliszek i smok wawelski). Lo to mały żółty balonik. Dago i Lo „(…)przyjaźnią się, kiedy jest dobrze i gdy jest źle. A choć Lo mówi po swojemu, smok go rozumie bez problemu.” Przyjaciele wspierają się w trudnych chwilach i pokazują, że nie ma sytuacji bez wyjścia czy problemu bez rozwiązania. Lo cierpliwie i pomysłowo pomaga Dago rozstać się ze smoczkiem, albo wspiera go dzielnie przy pożegnaniu z pieluszką, innym razem przyjaciele wspólnie rozprawiają się ze strachem przed ciemnością. Wszystkie części łączy ten sam początek i koniec, dzięki czemu czytelnik ma wrażenie, że wkracza do świata, który dobrze zna, który zdążył już oswoić. Dla nas najfajniejszym motywem książki jest oryginalny język żółtego balonika, który można zrozumieć używając słowniczka na ostatnich stronach. Wierzcie lub nie, ale mój starszy syn czasem mówi w języku Lo! Reasumując – ta seria to nie tylko uczta dla oka i ucha, ale też świetna zabawa.

www.drobnymmaczkiem.com zapraszam na mojego bloga o książkach dla dzieci i młodzieży

Trochę książek dla dzieci przez moje ręce już przeszło, nie powiem. W zasadzie od sześciu lat, codziennie – jak na prawdziwe mole książkowe przystało, pożeramy z moją trójką najróżniejsze książki. Często jest to „wałkowanie” po raz setny naszego domowego hitu, innym razem wracanie do...