Rafael Sánchez Ferlosio (ur. w 1927 r. w Rzymie) jest jednym z najwybitniejszych twórców współczesnej literatury hiszpańskiej. "Doświadczenia i wędrówki chłopca Alfanui" (wydane w 1952 r.) stanowią jego debiut książkowy, debiut zaskakująco oryginalny i dojrzały - przyjęty ciepło przez krytykę. Rozgłos przyniosła mu druga powieść - "El Jarama" - którą opublikował w r. 1955 i której przyznano Premio Nadal w tym samym roku, a nagrodę krytyki w r. 1956.

"Doświadczenia i wędrówki chłopca Alfanui" są utworem przesiąkniętym nastrojem poetyckiej magii, która staje się zasadą kształtującą tworzywo literackie. Proza tej poetyckiej opowieści mówi o świecie niepokojącej i urzekającej fantazji, osadzonym lekko na zrębach rzeczywistości, która stanowi, wbrew pozorom, dość istotny składnik fabuły. Perypetie i wędrówki bohatera mają za scenerię niezwykłe, niekiedy baśniowe, tło rodzimej Kastylii, której okolice ulegają subtelnej transpozycji w malarskich, impresjonistycznych pejzażach. Akcentem pogłębiającym lekką tonację opisów jet tak właściwa temperamentowi hiszpańskiemu fascynacja krwią, motywem przemijania, zaduma nad życiem i śmiercią. Przygody chłopca Alfanui są właściwie baśnią dla dorosłych, ale wydaje się, że sięgnąć po nią może każdy. Ta poetycka opowieść, ponad którą unosi się jakby pełen smutku uśmiech chłopca Alfanui, kończy się jednak optymistycznie, przynosząc zapowiedź uśmierzenia bolesnych wspomnień bohatera.

Sánchez Ferlosio stworzył w swej opowieści atmosferę zawierającą pewien odcień tajemnicy i cudowności, co w jakimś sensie kojarzy się z bajkowym światem "Alicji w krainie czarów". Nie można jednak przypisać utworu hiszpańskiego pisarza wpływom wspomnianego dzieła. O wiele bardziej widoczna jest pewna paralela, a zarazem antyteza modelu "łazika-Alfanui" z odległym prototypem literatury hiszpańskiej, renesansowym "łazikiem z Tormesu".