Kurs filozofii w sześć godzin i kwadrans

Bardzo ciekawy, ale jednak stek bzdur. Gombrowiczowi trochę brakuje.. jednak dobre aby wywarzyć naszą niemoc w zakresie filozofii taranem.
To jest podręcznik filozofii dla opornych, który służy tylko jako niedbały skrót tego co w trawie piszczy.

Bardzo ciekawy, ale jednak stek bzdur. Gombrowiczowi trochę brakuje.. jednak dobre aby wywarzyć naszą niemoc w zakresie filozofii taranem.
To jest podręcznik filozofii dla opornych, który służy tylko jako niedbały skrót tego co w trawie piszczy.

Będzie krótko:
Słabe jako literatura, słabe jako streszczenie historii filozofii, słabe jako pseudopamiętnik. Są to po prostu zapiski umierającego człowieka, w dodatku częściowo niekompletne. Interesować powinny tylko historyków literatury i fanów biografii Gombrowicza, nikogo innego.

Będzie krótko:
Słabe jako literatura, słabe jako streszczenie historii filozofii, słabe jako pseudopamiętnik. Są to po prostu zapiski umierającego człowieka, w dodatku częściowo niekompletne. Interesować powinny tylko historyków literatury i fanów biografii Gombrowicza, nikogo innego.

Gombrowicza poznałam na lekcjach polskiego przy okazji czytania "Ferdydurkę", która zachwyciła mnie właściwie wszystkim. Swoją trafnością, uniwersalnością i językiem. Stąd kiedy tylko zobaczyłam na półce w bibliotece tę wyjątkową cienką książeczkę, jasnym stało się dla mnie, że muszę jak najszybciej zapoznać się z jej treścią.

Kurs filozofii w sześć godzin i kwadrans to zapis rozmowy Gombrowicza z Dominikiem de Roux i Ritą Gombrowicz, w której to Gombrowicz przytacza podstawowe założenia filozofii m.in. Kanta, Schopenhauera, Hegla czy Marksa. Polemizuje z filozofami, wyraża swoje opinie, dzieli się swoimi poglądami. Narracja jest wielokrotnie pourywana lub niepełna. Wszystko to sprawia, że czytając, odnosi się wrażenie realnego uczestnictwa w rozmowie, w której człowiek ma okazję wsłuchiwać się w może i długi, ale na pewno przyjemny monolog.

Jako osoba dopiero wchodząca w świat filozofii, doceniam tę pozycję ze względu na jej prosty język i przejrzystość. Obudziła we mnie głód na pogłębienie mojej wiedzy, co na pewno uczynię. Jako tegoroczna maturzystka, szczerze polecam tę lekturę wszystkim, którzy podobnie jak ja przygotowują się do egzaminu. Wykłady porządkują wiedzę, wnoszą coś nowego i objaśniają pewne zagadnienia o wiele lepiej niż robią to szkolne podręczniki.

Gombrowicza poznałam na lekcjach polskiego przy okazji czytania "Ferdydurkę", która zachwyciła mnie właściwie wszystkim. Swoją trafnością, uniwersalnością i językiem. Stąd kiedy tylko zobaczyłam na półce w bibliotece tę wyjątkową cienką książeczkę, jasnym stało się dla mnie, że muszę jak najszybciej zapoznać się z jej treścią.

Kurs filozofii w sześć godzin i kwadrans to...

Ot zwykła ciekawostka. Pozwala zorientować się (w dość przystępny sposób) w zainteresowaniach filozoficznych Gombrowicza. Jest to raczej swoisty zbiór monografii (lub raczej luźnych notatek) w dość skrótowy sposób opisujących poglądy paru filozofów (Kant, Schopenhauer, Hegel, Sartre, Husserl, Haideger, Marks, Nietzsche). Nic specjalnego.

Ot zwykła ciekawostka. Pozwala zorientować się (w dość przystępny sposób) w zainteresowaniach filozoficznych Gombrowicza. Jest to raczej swoisty zbiór monografii (lub raczej luźnych notatek) w dość skrótowy sposób opisujących poglądy paru filozofów (Kant, Schopenhauer, Hegel, Sartre, Husserl, Haideger, Marks, Nietzsche). Nic specjalnego.

Naprawdę nie jestem pewien, czy wszystko, co zostało opowiedziane, spisane, nadaje się do wydruku. Tu mamy do czynienia z bardzo hermetycznymi notatkami dotyczącymi filozofii. Dla miłośników i studiujących życie i twórczość Autora- ważne. Dla adeptów filozofii- ciekawostka. Dla postronnych- bardzo niekoniecznie. Rzeczywiście- najciekawsze ustępy o Marksie. Reszta dla mnie okazała się trudna do strawienia.

Naprawdę nie jestem pewien, czy wszystko, co zostało opowiedziane, spisane, nadaje się do wydruku. Tu mamy do czynienia z bardzo hermetycznymi notatkami dotyczącymi filozofii. Dla miłośników i studiujących życie i twórczość Autora- ważne. Dla adeptów filozofii- ciekawostka. Dla postronnych- bardzo niekoniecznie. Rzeczywiście- najciekawsze ustępy o Marksie. Reszta dla mnie...

Ładne notatki o filozofii przerobione w książkę, która jest ładnymi notatkami o filozofii. Autor ciągle pisze o egzystencjalizmie i ceni sobie Kanta, ponadto reszta to krótkie dopowiedzenia. Może poza opowieścią o filozofii Marksa, która jest średnio rozbudowana. Ma się wrażenie, że książka ta jest w małym nieładzie, przez właśnie taką strukturę: Z podziwem o Kancie, dużo o egzystencjalizmie i średnio o Marksie.

Ładne notatki o filozofii przerobione w książkę, która jest ładnymi notatkami o filozofii. Autor ciągle pisze o egzystencjalizmie i ceni sobie Kanta, ponadto reszta to krótkie dopowiedzenia. Może poza opowieścią o filozofii Marksa, która jest średnio rozbudowana. Ma się wrażenie, że książka ta jest w małym nieładzie, przez właśnie taką strukturę: Z podziwem o Kancie, dużo o...

Trochę inaczej o filozofii, a raczej o kilku systemach filozoficznych. Trochę Kartezjusza, trochę Kanta, co nieco Schopenhauera, Hegla, Heideggera, Sartrea i Marksa. Dla mnie najciekawszy okazał się wykład o marksizmie oraz niektóre fragmenty dotyczące egzystencjalizmu. Ogólnie całość dość chaotyczna, niedokończone zdania, urwane myśli.

Kurs filozofii to na pewno nie jest. Trafniej chyba byłoby określić tę książkę mianem eseistyki filozoficznej. Ot, siada ktoś i opowiada, trochę o jednej idei, trochę o innej. Nie to, żeby teksty były złe albo jakieś niemerytoryczne - nic z tych rzeczy. Nie jest to zwyczajnie systematyczny wykład filozofii, tylko tyle chcę przez to powiedzieć.

Czy warto tę książkę czytać? Myślę że tak. Choćby i dlatego, że dzięki niej poznajemy trochę innego Gombrowicza, który odtąd nie będzie się nam kojarzył już tylko z "gębą" i " upupieniem".

Trochę inaczej o filozofii, a raczej o kilku systemach filozoficznych. Trochę Kartezjusza, trochę Kanta, co nieco Schopenhauera, Hegla, Heideggera, Sartrea i Marksa. Dla mnie najciekawszy okazał się wykład o marksizmie oraz niektóre fragmenty dotyczące egzystencjalizmu. Ogólnie całość dość chaotyczna, niedokończone zdania, urwane myśli.

Kurs filozofii to na pewno nie jest....

Nie tyle kurs, a zbiór notatek przemyśleń o filozofii.
Gombrowicz luźno pisze o różnych filozofach.
Nie mamy zbyt szczegółowych analiz poglądów filozofów, szczerze powiedziawszy niewiele jest tu treści która mogła by uzasadniać stosunkowo wysoką cenę.
Jedyne co broni tekst to bardzo przyjemny język Gombrowicza.
Filozofii się z tego człowiek nie nauczy, ale jest to swego rodzaju guilty pleasure. Można przeczytać w wolnej chwili, wypożyczone. Nie polecam natomiast kupować, chyba że na przecenie.

Nie tyle kurs, a zbiór notatek przemyśleń o filozofii.
Gombrowicz luźno pisze o różnych filozofach.
Nie mamy zbyt szczegółowych analiz poglądów filozofów, szczerze powiedziawszy niewiele jest tu treści która mogła by uzasadniać stosunkowo wysoką cenę.
Jedyne co broni tekst to bardzo przyjemny język Gombrowicza.
Filozofii się z tego człowiek nie nauczy, ale jest to swego...

Każdy student filozofii powinien mieć lepsze notatki - i to nie z wykładów, tylko z własnych przemyśleń.

Każdy student filozofii powinien mieć lepsze notatki - i to nie z wykładów, tylko z własnych przemyśleń.

Skrypty wykładów, niestety dziurawe i niedomknięte.

Skrypty wykładów, niestety dziurawe i niedomknięte.