Początek ciekawy, w drugiej połowie trochę słabiej

Początek ciekawy, w drugiej połowie trochę słabiej

Po przeczytaniu książki Andrei Wulf mogę śmiało stwierdzić, że to pierwszy ekolog influencer, który bez wątpienia wyprzedzał swoje czasy.

Alexander von Humboldt. Bo to o nim mowa.

Temu niemieckiemu naukowcowi i podróżnikowi zawdzięczamy koncepcję natury jako żyjącej i połączonej całości czy koncepcję ekologii. Obecnie dla nas to oczywistości, jednak kiedy Humboldt je sformułował i nadał im znaczenia to okazały się być nie lada odkryciem. Choć mogłoby się wydawać, że szerokie pojęcie jakim jest ekologia jest stosunkowo nowe to już na początku XIX wieku Humboldt udokumentował szkodliwy wpływ rozwoju człowieka i cywizlizacji na środowisko.

Wizjoner, myśliciel i zwolennik holistycznego podejścia do nauki. Swoimi działaniami inspirował artystów i naukowców do interdyscyplinarnych poszukiwań. Przybliżył i udostępniał naukę zwykłym ludziom, był jej ogromnym popularzytorem.

"Człowiek, który zrozumiał naturę" to obraz marzyciela o ogromnej ciekawości świata i determinacji. Dążącego do wolności, którą uosabiał z podróżami na krańce Ziemi. Przytłaczały go pruskie dwory, na których przyszło mu dorastać, wszelkie powinności i konwenanse.

Barwną biografię Humboldta czyta się jak najlepszą powieść przygodową, pełną anegdot i dygresji, w której najważniejszym bohaterem jest natura i jej obfitość. Autorka zabiera czytelnika w pasjonującą podróż przez niemal cały glob, ukazując jego piękno tak jak widział je Humboldt, kreśląc przy tym sugestywny zarys stanu wiedzy na jego temat. Piękny język, którym posługuje się Andrea Wulf tylko nam ją urozmaica. Autorka jednak robi znacznie więcej niż tylko opowiada o życiu Humboldta. Pomiędzy jego wyprawy wkłada krótkie biografie osobistości na których twórczość niemiecki podróżnik miał silny wpływ i tak poznajemy m.in Goethe`go czy Thoreau.

Żałuję jedynie, że w formie audiobooka zostało nagranych tylko kilka rozdziałów. Czyta je Krystyna Czubówna i chętnie wysłuchałabym reszty.

Ogromnie polecam, szczególnie miłośnikom wszelkich biografii.

Po przeczytaniu książki Andrei Wulf mogę śmiało stwierdzić, że to pierwszy ekolog influencer, który bez wątpienia wyprzedzał swoje czasy.

Alexander von Humboldt. Bo to o nim mowa.

Temu niemieckiemu naukowcowi i podróżnikowi zawdzięczamy koncepcję natury jako żyjącej i połączonej całości czy koncepcję ekologii. Obecnie dla nas to oczywistości, jednak kiedy Humboldt je...

Alexander von Humboldt – nazwisko znane z nazw geograficznych czy nazw roślin, ale czy znamy i wiemy wiele o osobie która je nosiła? Jeśli nie, to warto sięgnąć po książkę Andrei Wulf wydaną przez Wydawnictwo Poznańskie „ Człowiek, który zrozumiał naturę”.
Ciekawa i obszerna książka przestawia postać niemieckiego podróżnika, przyrodnika ale również pierwowzór ekologa. Dostrzegał skutki nieograniczonej wycinki drzew lasów Ameryki Południowej. Ostrzegał także przed zanieczyszczeniami powietrza z rozwijającego się przemysłu.
Humboldt nie tylko opisywał naturę. Badał i przedstawiał powiązania pomiędzy światem roślin i zwierząt. Zajmował się geologia i geografią. Badał klimat ziemi, np. wprowadził pojęcie izoterm.
Dzisiaj Alexander von Humboldt jest prawie zapomniany, dlatego warto sięgnąć po ciekawie napisana książkę Andrei Wulf o barwnym życiu człowieka, który zrozumiał naturę.

Alexander von Humboldt – nazwisko znane z nazw geograficznych czy nazw roślin, ale czy znamy i wiemy wiele o osobie która je nosiła? Jeśli nie, to warto sięgnąć po książkę Andrei Wulf wydaną przez Wydawnictwo Poznańskie „ Człowiek, który zrozumiał naturę”.
Ciekawa i obszerna książka przestawia postać niemieckiego podróżnika, przyrodnika ale również pierwowzór ekologa....

"Książki, dzienniki i listy Humboldta ukazują wizjonera, myśliciela znacznie wyprzedzającego swoje czasy."

Urodzony w arystokratycznej pruskiej rodzinie mały Alexander nie miał szczęśliwego dzieciństwa. Wśród ograniczeń, presji i samotności uciekał na świeże powietrze i zatracał się w licznych wyprawach po okolicznych lasach. Czuł wtedy radość, zjednywał się z naturą. Tak rozpoczęło się się wielkie marzenie...
Dlaczego więc Alexander von Humboldt jest dość zapomnianą postacią?

"Humboldt jednak ostrzegał, że ludzkość musi zrozumieć, jak działają prawa natury, jak łączą się te wszystkie nici."

Humboldt z ogromną pasją i zamiłowaniem odkrywał nowe, dążył do poznania jak największej ilości informacji. Przewidział zmiany klimatyczne, których skutki z każdym rokiem są niestety bardziej odczuwalne..

"Ludzkość, ostrzegał, ma moc, aby zniszczyć środowisko, a konsekwencje będą katastrofalne.

Trzeba przyznać autorce, że przygotowała naprawdę szczegółową i interesującą biografię. Opisywane życie Humboldta nie tylko pokazują naturę, jest niesamowitą podróżą, którą mamy możliwość przebyć wraz z jego wspomnieniami.
Jest niestety minus, ponieważ zabrakło kilku ważnych elementów, a niektóre natomiast były dość często powtarzane.

Fascynująca, przenosząca w czasie, oddająca pasję i zamiłowanie do natury.
Książka jest opracowana na ogromie przypisów, ale zawiera sporo ilustracji i dzieł Alexandra.
Obowiązkowa pozycja na półce dla osób chcących bardziej zrozumieć naturę.

"Książki, dzienniki i listy Humboldta ukazują wizjonera, myśliciela znacznie wyprzedzającego swoje czasy."

Urodzony w arystokratycznej pruskiej rodzinie mały Alexander nie miał szczęśliwego dzieciństwa. Wśród ograniczeń, presji i samotności uciekał na świeże powietrze i zatracał się w licznych wyprawach po okolicznych lasach. Czuł wtedy radość, zjednywał się z naturą. Tak...

Andrea Wulf "Człowiek, który zrozumiał naturę" Nowy Świat Alexandra von Humboldta, przełożyli: Piotr Chojnacki i Katarzyna Bażyńska –Chojnacka,

Kilka dni temu skończyłam czytać biografię Alexandra von Humboldta, a nadal zastanawia mnie, jak to się stało, że ja do tej pory kojarzyłam tego nie mogącego usiedzieć w jednym miejscu podróżnika i przyrodnika jedynie z patronowania wraz z bratem Wilhelmem berlińskiemu uniwersytowi, w ogóle nie znając jego jakże pasjonującego i pełnego dokonań życia.

Marzeniem urodzonego pod koniec epoki oświecenia Alexandra było nie tylko dotarcie do różnorodnych zakątków świata, ale również opowiedzenie o nich innym osobom. W licznych wykładach i jeszcze liczniejszych opracowaniach zwracał uwagę na urodę otaczającego go świata, traktując go w niezwykle, jak na tamte czasy, kompleksowy sposób. Kiedy rewolucja przemysłowa dopiero nabierała rozpędu Alexander już sygnalizował potrzebę ochrony zasobów przyrody, wieszcząc, że dewastacyjna działalność człowieka może mieć w konsekwencji zgubny dla świata wpływ.

Abolicjonista. Przyjaciel Goethego, człowiek zabiegający o poznanie założyciela Stanów Zjednoczonych Thomasa Jeffersona. Dziś moglibyśmy powiedzieć, że jego fanami byli chociażby Charles Darwin, Simón Bolívar, Henry David Thoreau czy wreszcie sam Fryderyk Wilhelm III, na dworze którego był szambelanem.

Jakże fascynujaca okazała się przebogata biografia tego przyrodnika, świetne z resztą osadzona w realiach czasów, w których przyszło mu żyć. Nie ukrywam, że gdyby to tylko było możliwe, z ogromną chęcią bym mu potowarzyszyła.

A okładka – to mistrzostwo świata! Z resztą poprzednia była również niczego sobie.

Andrea Wulf "Człowiek, który zrozumiał naturę" Nowy Świat Alexandra von Humboldta, przełożyli: Piotr Chojnacki i Katarzyna Bażyńska –Chojnacka,

Kilka dni temu skończyłam czytać biografię Alexandra von Humboldta, a nadal zastanawia mnie, jak to się stało, że ja do tej pory kojarzyłam tego nie mogącego usiedzieć w jednym miejscu podróżnika i przyrodnika jedynie z...

- Natura będzie moim językiem - pisał w swoim dzienniku Henry David Thoreau, mocując się z opisem, który miał plątać naukę i poezję, naturę i człowieka, to co bliskie z tym, co odległe, acz wciąż dostrzegalne. W efekcie zmagań Thoreau powstała książka niezwykła, zapis doświadczania siebie i świata, czyli "Walden".

W Polsce ten powstały w połowie XIX wieku zbiór esejów jest wciąż zbyt mało znany, podobnie jak biografia (i oczywiście dzieła) człowieka, bez którego nigdy “Walden” by nie powstało, czyli Alexandra von Humboldta. Ten niemiecki przyrodnik na przełomie XVIII i XIX wieku dostrzegł, że wszystko na świecie jest ze sobą powiązane, a antropocentryczny sposób myślenia (świat został stworzony dla człowieka) należałoby zastąpić poglądem doceniających nasz wspólny los.

Thoreau pisał w "Walden", że człowiek nigdy nie jest samotny - zawsze może mieć "mały świat dla siebie". Dziś tego małego świata jest jeszcze mniej niż w połowie XIX wieku, gdy amerykański filozof pisał swoje najważniejsze dzieło. I dlatego, by uświadomić sobie, że nie jesteśmy pierwsi (ani też - miejmy nadzieję - ostatni),musimy wrócić do takich postaci jak von Humboldt. Dzięki biografii Andrei Wulf w przekładzie Piotra Chojnackiego i Katarzyny Bażyńskiej-Chojnackiej jest to powrót trochę ułatwiony.

Urodził się w 1769 roku w niezwykle zamożnej rodzinie, "która zimy spędzała w Berlinie, a lata w rodzinnej posiadłości Tegel, niewielkim zamku". Ojciec - szambelan na pruskim dworze, matka - córka zamożnego właściciela fabryki luster. "W Berlinie nazwisko Humboldt cieszyło się ogromnym szacunkiem", a ojcem chrzestnym Alexandra został nawet przyszły król.

Alexander chłopcem był wrażliwym, chorowitym (uważano to za hipochondrię) i oczywiscie czekającym na śmierć matki, by udać się w zagraniczne wojaże, o których marzył całe życie. Na szczęście Wulf nie ma zapędów psychoanalitycznych, a także raczej jest biografką patrzącą w przyszłość niż w przeszłość, czego powinni uczyć się od niej polscy biografowie, którzy swoje książki zaczynają niera od kilku stron poświeconych praszczurom, a następnie rozwlekle piszą o dzieciństwie, doszukując się w nim symptomów genialności/podłości opisywanej postaci. Wulf po kilku stronach zabiera nas na fascynującą wyprawę śladami von Humboldta, kreśląc wspaniały, barwny portret czasów, ludzi i zmiany, jaka następuje pod koniec XVIII wieku, gdy rozmowy o zoologii, botanice, czy chemii potrafiły rozpalać także humanistów.
Kim jest von Humboldt znajdziecie bez problemu w necie, w tej krótkiej notce nie zamierzam ani referować jego poglądów, przytaczać co ciekawszych cytatów, ani tej biografii opisywać. Zamierzam jeszcze tylko - ufając, że sięgniecie po tę fascynującą opowieść - wspomnieć pewien ogród. Otóż rok temu udałem się z kolegą na wycieczkę śladami Bauhausu. Z Weimaru przez Dessau, po podberlińskie Bernau. Weimar, miasto Goethego i Schillera zaskoczył nie tylko wspaniałym Haus am Horn, pierwszym budynkiem zaprojektowanym zgodnie z zasadami Bauhausu, ale tym, jak niewielka odległość dzieli go od innego wspaniałego miejsca, a mianowicie Domu Ogrodnika należącego do Goethego.

Skromny (jak na tamte czasy) domek z - wcale nie olbrzymim - ogródkiem był ulubionym miejscem spędzania czasu przez autora “Fausta”. Gdy dziesiątki młodych Niemców werteryzowało, autor “Przygód…” sadził i pielęgnował rośliny, ale też przeprowadzał na nich eksperymenty. Mniejsza o to, co robił Goethe z roślinami, ważniejsze w kontekście Alexandra von Humboldta wydaje się to, że panowie byli ze sobą zaprzyjaźnieni. Za namową przyszłego podróżnika (Humboldt wciąż czekał na śmierć matki),Goethe zaczął spisywać swoje rozważania naukowe.

“Wczesnym rankiem poprawianie wiersza, potem anatomia żab”, napisze w dzienniku. Fascynował go von Humboldt do tego stopnia, że Heinrich Faust, który zawrze pakt z diabłem, będzie wzorowany na niemieckim uczonym. “Nigdy nie znałem nikogo, kto łączyłby tak świadomie skupioną aktywność z taką różnorodnością umysłu” - pisał Goethe o von Humboldzie, a o Fauście - ustami Mefistofelesa - mówił: “Rozterka gna go w otchłań, spokój ducha płoszy, / pożądań obłąkanych zalewa go fala, / z nieba pożąda skrzących gwiazd — z ziemi — rozkoszy” (tłum. Emil Zegadłowicz).

I o tym połączeniu, ale też o tym, dlaczego nasza współczesność w zaskakujący sposób łączy się z przełomem XVIII i XIX wieku, traktuje właśnie książka Wulf.

Marcin Napiórkowski w “Naprawić przyszłość”, książce trochę moim zdaniem niedocenionej, pisze: “Musimy poznać nasze opowieści, żeby odzyskać nad nimi kontrolę”. Musimy poznać opowieść o grupie zamożnych Niemców sprzed dwustu lat, by zobaczyć, że zatoczyliśmy koło, czasem próbujemy od nowa powiedzieć to, co już dawno temu powiedziane zostało. To, co jest w dziełach von Humboldta, Goethego czy Darwina. Świadomość tych historii i wplecenie ich do naszych, współczesnych opowieści - idąc za myślą Napiórkowskiego - może uformować przyszłość, w której to Kosmos - świat rozumiany jako jedność w różnorodności - będzie stał w centrum naszej myśli.

Odzyskiwanie kontroli w świecie, który karmi nas apokaliptycznymi wizjami, wydaje się być bardzo atrakcyjną wizją. I dlatego choćby warto sięgnąć po biografię autorstwa Andrei Wulf. Zwłaszcza, że to coś zdecydowanie więcej niż biografia jednego człowieka. To też opowieść przywracająca nadzieję, którą w “Fauście” wyrażał Nadnaturalista:

"Z radosną patrzę nadzieją
i pełen jestem otuchy,
bo jeśli diabły istnieją,
muszą i dobre być duchy".

O dobrych to duchach jest opowieść.

- Natura będzie moim językiem - pisał w swoim dzienniku Henry David Thoreau, mocując się z opisem, który miał plątać naukę i poezję, naturę i człowieka, to co bliskie z tym, co odległe, acz wciąż dostrzegalne. W efekcie zmagań Thoreau powstała książka niezwykła, zapis doświadczania siebie i świata, czyli "Walden".

W Polsce ten powstały w połowie XIX wieku zbiór esejów...

Niestety, bardzo przeciętna pozycja. Bardzo ciekawie się zaczyna, warto zajrzeć do pierwszych 100-150 stron. Niestety, czy to ze względu na "zaplanowaną ilość stron", czy ze względu na ogrom materiału, który może był po prostu za duży, po tym czasie trudno wraca się no niej, po porstu jest nudna.

Niestety, bardzo przeciętna pozycja. Bardzo ciekawie się zaczyna, warto zajrzeć do pierwszych 100-150 stron. Niestety, czy to ze względu na "zaplanowaną ilość stron", czy ze względu na ogrom materiału, który może był po prostu za duży, po tym czasie trudno wraca się no niej, po porstu jest nudna.

Humboldt popadł w zapomnienie. Był człowiekiem renesansu w czasach kiedy dyscypliny naukowe kostniały dzieląc się na wyspecjalizowane dziedziny. On łączył w swoim holistycznym podejściu historię, sztukę, poezję, politykę biologię i geografię. Humboldt nie odkrył praw fizyki czy nowego kontynentu. Jego wizja natury, światopogląd i idee stały się tak oczywiste, że ich twórca zniknął poza nimi.
Był pierwszym popularyzatorem nauki wśród zwykłych ludzi, a na jego wykłady otwarte przychodziło bardzo dużo kobiet (XIX wiek!) Podczas swoich podróży udowodnił, że dorzecza Amazonki i Orinoko łączą się, odkrył biegun magnetyczny, a jego nazwiskiem nazwano prądy morskie, zwierzęta, zatokę , a nawet morze na księżycu. Zrozumiał naturę, to że wszystko na siebie oddziałuje ze wzajemnością, co dało podwaliny ekologii. Jego światopogląd i głoszone idee zainspirowały Darwina i wielu innych. Bardzo wartościowa książka.

Humboldt popadł w zapomnienie. Był człowiekiem renesansu w czasach kiedy dyscypliny naukowe kostniały dzieląc się na wyspecjalizowane dziedziny. On łączył w swoim holistycznym podejściu historię, sztukę, poezję, politykę biologię i geografię. Humboldt nie odkrył praw fizyki czy nowego kontynentu. Jego wizja natury, światopogląd i idee stały się tak oczywiste, że ich twórca...

To Alexandrowi von Humboldtowi zawdzięczamy współczesne spojrzenie na naturę i sposób mówienia o niej. To również on dał impuls do powstania kilku różnych dziedzin naukowych i jako pierwszy zauważył pewne niepokojące oznaki, jak karczowanie lasów, co dało początek ruchom ekologicznym. Jego nazwisko noszą setki gór, rzek, ulic, zwierząt i roślin, a jednak sam człowiek został przez historię zapomniany.

Humbolt całe życie uważał, że natury nie da się badać wyłącznie czytając publikacje naukowe czy siedząc w laboratorium. Sam udawał się w wieloletnie wyprawy, najpierw do Ameryki Południowej, a potem do Rosji. Do śmierci publikował obszerne tomy, w których przedstawiał swoje rozumienie świata jako systemu naczyń połączonych, w którym rola człowieka jest istotna, ale zbyt często destrukcyjna. Był pierwszym człowiekiem, który o przyrodzie pisał w sposób tak wyjątkowo plastyczny i sugestywny, że ludzie z przyjemnością sięgali do jego dzieł. Zainspirowany znajomością z wielkim pisarzem niemieckim Goethem zaczerpnął od niego artystyczną duszę i przelewał na papier – połączył sztukę z nauką.

Gdyby nie Humboldt pewnie nie byłoby Henry’ego Davida Thoreau z jego „Waldenem” czy Johna Muira – wielkiego orędownika tworzenia parków narodowych w Stanach Zjednoczonych. Wielce prawdopodobne, że nie byłoby też samego Karola Darwina, który zachwycony lekturą relacji Niemca z podróży po dzisiejszej Wenezueli, Kolumbii czy Peru, wyruszył sam w swoją długoletnią podróż, która później zapoczątkowała jego rozważania nad zmieniającymi się gatunkami roślin i zwierząt.

Andrea Wulf wykonała niesamowicie trudną pracę przybliżając skrupulatnie biografię tego wybitnego przyrodnika, jakim był Alexander von Humboldt, ale jednocześnie zdecydowała się na dość obszerne wskazanie ludzi, na których jego działalność wpłynęła, a którzy sami później kształtowali rzeczywistość swoimi badaniami czy publikacjami. Bogata bibliografia jest dowodem tego, jak tytaniczną pracę musiała wykonać badaczka tworząc swoje dzieło. Książkę, choć obszerną, czyta się przyjemnie, a opisy podróży i losów głównego bohatera czyta się niczym historię przygodową.

W pewnym miejscu w książce pada zdanie, że za życia Humboldt był równie popularny co Napoleon Bonaparte – autorka przytacza liczne historie, które ten fakt potwierdzają. Dlaczego jednak to ten drugi jest żywy w pamięci ludzi, a ten pierwszy nie? Niestety naukowcy zbyt często przegrywają, jeżeli chodzi o popularność z artystami czy politykami, choć czynią o wiele więcej pożytecznej pracy i pomagają zrozumieć nam świat, w którym żyjemy. Dobrze, że powstała taka książka, ponieważ dzięki niej możemy docenić prawdziwy geniusz Humboldta, jednego z najwybitniejszych myślicieli i badaczy przyrody.

Warto również docenić sposób wydania książki, która ma całkiem sporo ilustracji, w tym wkładkę z kolorowymi rycinami i obrazami. Atrakcyjna treść w atrakcyjnej formie!

To Alexandrowi von Humboldtowi zawdzięczamy współczesne spojrzenie na naturę i sposób mówienia o niej. To również on dał impuls do powstania kilku różnych dziedzin naukowych i jako pierwszy zauważył pewne niepokojące oznaki, jak karczowanie lasów, co dało początek ruchom ekologicznym. Jego nazwisko noszą setki gór, rzek, ulic, zwierząt i roślin, a jednak sam człowiek został...

Historia o człowieku którego wizja natury wpłynęła na tak wiele ważnych osób.
Humboldt to człowiek inspiracja, który niestety jest zapomniany przez społeczeństwo.
Warto przeczytać, bo jest to naprawdę fascynująca podróż od 1769-1900 roku. Książka napisana jest przez osobę kompetentną o czym świadczy 116stron bibliografii i źródeł.

Jest to biografia, ale naprawdę wciągająca ^^

Historia o człowieku którego wizja natury wpłynęła na tak wiele ważnych osób.
Humboldt to człowiek inspiracja, który niestety jest zapomniany przez społeczeństwo.
Warto przeczytać, bo jest to naprawdę fascynująca podróż od 1769-1900 roku. Książka napisana jest przez osobę kompetentną o czym świadczy 116stron bibliografii i źródeł.

Jest to biografia, ale naprawdę...