Kolejna obyczajowa powieść o życiu na Pernie. Tym razem głównie z perspektywy młodego Jaxoma i jego nietypowego smoka Rutha. I chociaż początek, zapowiadane w opisie książki wykradzenie jaja Ramoth wydaje się być przyczynkiem do dramatycznych i intensywnych wydarzeń, cały kryzys zostaje zażegnany w ciągu jednego rozdziału a my wracamy, no cóż, dalej do smoczego życia na naszej planecie.

I tak znowu fabuła wolniutko tupta przed siebie, jak zwykle nieco bez ładu i składu. Mamy trochę wątków z jaszczurkami, trochę dojrzewania Jaxoma. O, Ruth okazuje się bezpłodny, Mistrz Harfiarzy ma (niegroźny) atak serca. Jaxom i Menolly chorują na grypę. Odnajdujemy coś nowego na nieboskłonie, poszerzamy wiedzę i dokonujemy trochę odkryć o południowym kontynencie. Trochę romansu. No taka to obyczajówka. Nićmi nikt się zbytnio nie przejmuje bo na całej planecie mamy robaki, które je zjadają. Ciepła, leniwa sielanka, którą zakłóca jedynie dojrzewanie Jaxoma i pociąg prominentnych figur tutejszego społeczeństwa do odkryć w zakresie geografii Pernu i dziedzictwa pierwszych osadników.

W porównaniu do poprzedniczki na plus tylko to, że mniej tutaj rolniczych rozważań na temat robaków no i jednak skupienie na Jaxomie daje nam pewną klamrę w historii. Zaczyna on jako niedojrzały podrostek, a kończy już jako pewny siebie, zarówno jeździec jak i Lord Warowni. Do tego z kobietą u boku. No i Ruth też był fajny. Ale wciąż nie mogę uwierzyć, że ten cykl o niesamowitej planecie, jej mieszkańcach i smokach jest tym czym jest. Nie można odmówić mu ciepła ale jest to te samo ciepło, które jak podejrzewam, mają wieczorne odcinki Klanu oglądane przy herbacie. Przy tylu fantastycznych pomysłach jest to taki właśnie typ obyczajówki. Ze względu na Menolly i Robintona sprawdzę jeszcze tą krótką, kolejną trylogię Harfiarzy Pernu ale nie wiem czy będę miał siły na więcej.

Kolejna obyczajowa powieść o życiu na Pernie. Tym razem głównie z perspektywy młodego Jaxoma i jego nietypowego smoka Rutha. I chociaż początek, zapowiadane w opisie książki wykradzenie jaja Ramoth wydaje się być przyczynkiem do dramatycznych i intensywnych wydarzeń, cały kryzys zostaje zażegnany w ciągu jednego rozdziału a my wracamy, no cóż, dalej do smoczego życia na...

Do przeczytania trzeciej części cyklu o Jeźdźcach Smoków zachęciły mnie postacie - tytułowy smok Ruth, najbardziej niezwykły przedstawiciel gatunku, o nietypowej barwie, mniejszy od rówieśników, który bez pomocy nie zdołałby się wykluć, oraz jego człowiek, Jaxom, pierwszy władca Warowni, który jednocześnie miał smoka. Ta para była obietnicą łamania kolejnych konwenansów i obalania perneńskich mitów. Czy biały smok i młodociany Lord Ruathy spełnili moje oczekiwania, odpowiem za chwilę.
Spodziewałam się bardziej przygodowej akcji, a w książce tak naprawdę niewiele się dzieje i ma dłużyzny. Autorka przyzwyczaiła czytelników do tego, że dobrzy (a przynajmniej przedstawiani jako postacie pozytywne) bohaterowie zawsze wychodzą obronną ręką z wszystkich trudności. Tak i tutaj nie czułam napięcia nawet w momentach dramatycznych. Problemy rozwiązywały się same lub z niewielką ingerencją bohaterów, zbyt szybko, abym jako czytelniczka poczuła zagrożenie. Cały czas byłam pewna, że wszystko dobrze się skończy. Nie będę zdradzać fabuły ani podawać przykładów, ponieważ przy wszystkich komplikacjach miałam pewność, że dobrzy zwyciężą.
Kolejny zarzut mam do kreacji postaci. Autorka nie potrafi opisywać kobiet. Albo dana postać ma rolę epizodyczną, albo jest wredną babą (nie zawsze zamierzenie). Z mężczyznami jest trochę lepiej, ale nie w przypadku tych złych, którzy są źli, bo są źli i nie potrafią nawet udawać, że jest inaczej.
W kwestii złożoności wątków, ten główny, a więc Rutha i Jaxoma, jest całkiem zgrabnie poprowadzony, najlepszy z wszystkich. Jeden, który wydawał się ważny, zbyt szybko się urywa i nie ma żadnych konsekwencji. Wątek harfiarza Robintona tylko mnie wynudził. Podobał mi się natomiast motyw odnajdywania starożytnych pozostałości cywilizacji, która przybyła na Pern, więc żałuję, że rozkręcił się dopiero na końcu książki i przymykam oko na nieścisłości.
Wrócę teraz do pytania, które zadałam sobie na początku opinii. Czy Ruth i Jaxom spełnili moje oczekiwania? Ruth jest uroczy. Uwielbiam go jako postać i cieszę się, że wreszcie Autorka poświęciła tyle czasu smokowi, jego charakterowi i relacji z człowiekiem. Więcej wątpliwości mam do jego jeźdźca. Moim zdaniem Jaxom powinien być młodszy. Ma osiemnaście lat i wciąż nie został oficjalnie ogłoszony Lordem. Mało tego! Początkowo władza nad Ruathą nieszczególnie go interesuje. W realiach wzorowanych na średniowieczu chłopak powinien znacznie wcześniej być uznany za pełnoletniego i albo przejąć władzę, albo zostać uznanym za niezdolnego do bycia władcą (np. z powodu naznaczenia smoka). Ta dwójka łamie zasady i nie przejmuje się starymi zwyczajami. Przynajmniej teoretycznie. W rzeczywistości Jaxom traktuje dziewczyny tak samo przedmiotowo jak inni władcy Warowni. Żadnej zmiany. Jest również przekonany, że wszyscy powinni mu usługiwać i go zastępować, kiedy ma zachciankę być Smoczym Jeźdźcem. Czy podoła obu obowiązkom? Nie wiadomo, ale po przeczytaniu całej książki, wątpię.
Po przeczytaniu trzech książek Anne McCaffrey potrzebuję przerwy, zwłaszcza że część czwarta skupia się na Menolly - postaci, której nie polubiłam, więc jej losy są mi obojętne. Podsumowując, "Biały Smok" nie był zły i momentami bawiłam się całkiem dobrze. Ocenę podniosłam o jedną * dzięki wątkowi odkrywania przeszłości (polecam uniwersum Pernu fanom hipotez paleoastronautycznych).

Do przeczytania trzeciej części cyklu o Jeźdźcach Smoków zachęciły mnie postacie - tytułowy smok Ruth, najbardziej niezwykły przedstawiciel gatunku, o nietypowej barwie, mniejszy od rówieśników, który bez pomocy nie zdołałby się wykluć, oraz jego człowiek, Jaxom, pierwszy władca Warowni, który jednocześnie miał smoka. Ta para była obietnicą łamania kolejnych konwenansów i...

Bardzo mi się podobała ta książka.Anne McCaffrey buduje wspaniały świat w swoich powieściach.

Bardzo mi się podobała ta książka.Anne McCaffrey buduje wspaniały świat w swoich powieściach.

trudno obiektywnie oceniać książki, po które sięgamy z sentymentu

trudno obiektywnie oceniać książki, po które sięgamy z sentymentu

akcja przepiękna.

akcja przepiękna.

Cała opinia do przeczytania tutaj: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/10/154-biay-smok-anne-mccaffrey.html

Perneńczycy w obawie przed wymarciem ich starzejących się smoków układają plan przetrwania zagrożonego gatunku. Jednakże nie zdają sobie sprawy, że wykradając złote jajo smoczycy Ramoth, królowej Weyru Benden, i ukrywając je w przeszłości, sprowadzają na siebie śmiertelne niebezpieczeństwo. Smok Ruth i jego jeździec Jaxom po raz kolejny wykazują się odwagą i sprytem. - i to tyle, jak chodzi o czytanie opisu z okładki. Mało nam to mówi. Co z tego? Ci, co znają cykl "Smoków z Pern" już zacierają łapki. A przynajmniej ja zatarłam...
[...]
Cała opinia do przeczytania tutaj: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/10/154-biay-smok-anne-mccaffrey.html

Cała opinia do przeczytania tutaj: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/10/154-biay-smok-anne-mccaffrey.html

Perneńczycy w obawie przed wymarciem ich starzejących się smoków układają plan przetrwania zagrożonego gatunku. Jednakże nie zdają sobie sprawy, że wykradając złote jajo smoczycy Ramoth, królowej Weyru Benden, i ukrywając je w przeszłości, sprowadzają na siebie...

Zdaje mi się trochę nudniejsza od wcześniejszych tomów, ale to może dlatego, że czytam jej jednym ciągiem i być może dopadło mnie zmęczenie.

Zdaje mi się trochę nudniejsza od wcześniejszych tomów, ale to może dlatego, że czytam jej jednym ciągiem i być może dopadło mnie zmęczenie.

Kolejna część opowiadająca losy Pernu za mną i znów mam ochotę wydać z siebie lekko metaliczny ryk aprobaty...
Tym razem na pierwszy plan wysuwa się Jaxom oraz jedyny w swoim rodzaju Ruth... Jaxom jest zarówno przyszłym Lordem Warowni oraz smoczym jeźdźcem... Ruth jest jedynym na Pernie białym smokiem...
Losy tej dwójki będą się splatać z najważniejszymi wydarzeniami na Pernie... będą wpływać na przyszłość kontynentu bacznie obserwując przeszłość...
A na koniec, po długich trudach i bolączkach połączonych z gorączkami, czeka ich nagroda...

Kolejna część opowiadająca losy Pernu za mną i znów mam ochotę wydać z siebie lekko metaliczny ryk aprobaty...
Tym razem na pierwszy plan wysuwa się Jaxom oraz jedyny w swoim rodzaju Ruth... Jaxom jest zarówno przyszłym Lordem Warowni oraz smoczym jeźdźcem... Ruth jest jedynym na Pernie białym smokiem...
Losy tej dwójki będą się splatać z najważniejszymi wydarzeniami na...

Takie sobie czytadełko. Lubię taki styl a poza tym także z sentymentu dla serii przeczytałam. Dobry warsztat. Akcja też jest. Czyta się łatwo i przyjemnie. Nie rozczarowuje.

Takie sobie czytadełko. Lubię taki styl a poza tym także z sentymentu dla serii przeczytałam. Dobry warsztat. Akcja też jest. Czyta się łatwo i przyjemnie. Nie rozczarowuje.

,, Biały Smok " jest bardzo dobry. Pierwszy tom niekoniecznie zachęcił mnie do czytania reszty, ale kolejne tomy są coraz lepsze. W trzecim tomie ,, Jeźdźców smoków" akcja skupia się bardziej na młodym lordzie Ruathy - Jaxomie - i jego tytułowym smoku - Rucie, który jest przecudownym stworzeniem :) Bliżej poznajemy także mistrza Robintona i kilka jego słodkich sekretów. Pani McCaffrey coraz bardziej mnie zaskakuje, a ja, coraz bardziej wciągam się w cykl. Polecam - 7/10 :)

,, Biały Smok " jest bardzo dobry. Pierwszy tom niekoniecznie zachęcił mnie do czytania reszty, ale kolejne tomy są coraz lepsze. W trzecim tomie ,, Jeźdźców smoków" akcja skupia się bardziej na młodym lordzie Ruathy - Jaxomie - i jego tytułowym smoku - Rucie, który jest przecudownym stworzeniem :) Bliżej poznajemy także mistrza Robintona i kilka jego słodkich sekretów....