Bardzo niechętnie sięgałam po tę książkę. Nie jestem fanką odgrzewanych kotletów, przyznaję rację każdemu, kto twierdzi, że styl na siłę wystylizowany, ale dodaję, że przy książce można się uśmiać. Nie ma głębi Mistrz i Małgorzaty, nie ma mocy książki, z której autor czerpał inspirację, ale powiedzmy sobie szczerze, postawił sobie poprzeczkę strasznie wysoko. Ambitnie, postanowił zmierzyć się z mistrzem, oczywiście przegrał, ale widzę wysiłek wsadzony w pisanie, wielokrotnie się zaśmiałam. Nie uważam, że zmarnowałam czas.

Bardzo niechętnie sięgałam po tę książkę. Nie jestem fanką odgrzewanych kotletów, przyznaję rację każdemu, kto twierdzi, że styl na siłę wystylizowany, ale dodaję, że przy książce można się uśmiać. Nie ma głębi Mistrz i Małgorzaty, nie ma mocy książki, z której autor czerpał inspirację, ale powiedzmy sobie szczerze, postawił sobie poprzeczkę strasznie wysoko. Ambitnie,...

Powiem szczerze, w moim odczuciu książka ta jakimś wielkim arcydziełem nie jest (mimo niektórych bardzo pochlebnych opinii).
Niemniej nie można zarzucić - czyta się ją nawet przyjemnie, fabuła też nawet ciekawa, a akcja całkiem gładko następuje po sobie. Tylko ciągle to "nawet", "całkiem" - niestety niczego tu nie ma na sto procent.
Do tego uporanie się z końcówką przyszło mi z niejakim trudem, bo chciałam to "już" mieć z głowy ;).
Cóż, wypada powiedzieć, że Mistrz jest tylko jeden.
Dla fanów Bułhakowa jako literatura nawiązująca - jak najbardziej.

Powiem szczerze, w moim odczuciu książka ta jakimś wielkim arcydziełem nie jest (mimo niektórych bardzo pochlebnych opinii).
Niemniej nie można zarzucić - czyta się ją nawet przyjemnie, fabuła też nawet ciekawa, a akcja całkiem gładko następuje po sobie. Tylko ciągle to "nawet", "całkiem" - niestety niczego tu nie ma na sto procent.
Do tego uporanie się z końcówką przyszło...

calkiem fajna, naprawde. myslalam ze bedzie nudna i meczaca ale wyjatkowo przyjemnie czytalo sie o karecie jezdzacej po moskwie. ps. jesli bede miec królika to na pewno nazwe go Kuzia :D

calkiem fajna, naprawde. myslalam ze bedzie nudna i meczaca ale wyjatkowo przyjemnie czytalo sie o karecie jezdzacej po moskwie. ps. jesli bede miec królika to na pewno nazwe go Kuzia :D

Woland- bohater, który nie pozwoli o sobie zapomnieć
Dalszy ciąg przygód najbardziej znanego diabła Moskwy, tym razem w wydaniu Rucziskija. Spodziewałam się, iż tekst ten będzie swoistym deserem po lekturze Mistrza i Małgorzaty, jednak czuje zawód. Styl Bułhakowa całkiem powielony, język na siłę wystylizowany. Myślałam, że skoro Woland powraca to pokaże nową swoją odsłonę, a gra ponownie to samo.

Woland- bohater, który nie pozwoli o sobie zapomnieć
Dalszy ciąg przygód najbardziej znanego diabła Moskwy, tym razem w wydaniu Rucziskija. Spodziewałam się, iż tekst ten będzie swoistym deserem po lekturze Mistrza i Małgorzaty, jednak czuje zawód. Styl Bułhakowa całkiem powielony, język na siłę wystylizowany. Myślałam, że skoro Woland powraca to pokaże nową swoją odsłonę,...

Dlaczego aż arcydzieło? Biorąc do rąk tą książkę moja mina wyrażała jednoznacznie - "Na co się q*** gościu porwałeś" (autor, nie ja:)). Dałbym sobie rękę obciąć, że koleś polegnie. I co? No i byłbym teraz q*** bez ręki:) Myślę, że gdy ktoś ma tak skręcone zwoje mózgowe na Mistrza i Małgorzatę, i jest oczarowany książką Ruczinskiego, czyta mu się świetnie i jest mile zaskoczony, nawet zszokowany wręcz, to jest to arcydzieło. W końcu Ruczinski nie szarpnął się na dalsze losy Wiedźmina, Conana, czy też innego jednowymiarowego bohatera w dwuwymiarowej przestrzeni, a wziął na klatę niebanalne dzieło. Język, styl, akcja, bohaterowie, wszystko to oddane dokładnie w bułhakow'skim klimacie. Wierzcie lub nie. Ja bym nie uwierzył gdybym nie przeczytał.
Ruscy w prozie i międzykontynentalnych rakietach balistycznych są jednak nie do pobicia.

Dlaczego aż arcydzieło? Biorąc do rąk tą książkę moja mina wyrażała jednoznacznie - "Na co się q*** gościu porwałeś" (autor, nie ja:)). Dałbym sobie rękę obciąć, że koleś polegnie. I co? No i byłbym teraz q*** bez ręki:) Myślę, że gdy ktoś ma tak skręcone zwoje mózgowe na Mistrza i Małgorzatę, i jest oczarowany książką Ruczinskiego, czyta mu się świetnie i jest mile...

Miłośnicy "Mistrza i Małgorzaty" - tacy jak ja - będą mile zaskoczeni. Ruczinski przedstawia powtórną wizytę Wolanda i jego świty w Moskwie, dodając nowe wątki, a inne powielając z Bułhakowskiego pierwowzoru, co sprawia, że otrzymujemy nieco inną historię, ale przyjemnie oscylującą klimatem wokół "Mistrza i Małgorzaty". Moich oczekiwań nie zawiodła, choć czytało się ją trochę trudniej niż Bułhakowa, głównie ze względu na większą liczbę różnych epizodów, co za tym idzie - większą liczbę bohaterów i mnogość przerażających rosyjskich nazwisk do opanowania ;)

Miłośnicy "Mistrza i Małgorzaty" - tacy jak ja - będą mile zaskoczeni. Ruczinski przedstawia powtórną wizytę Wolanda i jego świty w Moskwie, dodając nowe wątki, a inne powielając z Bułhakowskiego pierwowzoru, co sprawia, że otrzymujemy nieco inną historię, ale przyjemnie oscylującą klimatem wokół "Mistrza i Małgorzaty". Moich oczekiwań nie zawiodła, choć czytało się ją...

Mocno się rozczarowałam

Mocno się rozczarowałam

Witalij Ruczinski, to kolejny z nowych dla mnie pisarzy, z którym miałam do czynienia ostatnio. Powiem szczerze, że sceptycznie byłam nastawiona do hasła z okładki: "dalsze losy bohaterów Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa". Ale nie byłabym sobą, gdybym nie połknęła haczyka i nie kupiła tej książki. A mentalnie byłam przekonana, możecie mi wierzyć, na coś słabego i miałkiego (któż bowiem potrafiłby w iście bułhakowskim stylu napisać na własną rękę dalsze losy tegoż Arcydzieła?).

Zatem ponownie spotykamy się z naszymi bohaterami, lecz tym razem w innych ramach czasowych, bowiem w Moskwie za czasów pierestrojki. Nasi ulubieńcy ponownie zawładną uliczkami stolicy Rosji pojawiając się ni stąd, ni zowąd w srebrnej karecie...

Główną postacią staje się teraz pisarz Jakuszkin, niedoszły literat, którego powieści wciąż nie chcą wydać... Woland, postanawia dopomóc naszemu nieszczęśnikowi, i uchyliwszy drzwi swej karety, postawia go przed wyborem. Jakuszkin, pali więc wszystkie rękopisy (choć jak Bułhakow napisał "rękopisy nie płoną"...),ale za to na świat powołany zostaje... królik Kuzia, czyli twór z jego książki. Ów zwierzę ma dość niecodzienne właściwości, bowiem za sprawą jego ugryzienia wszyscy ludzie jak jeden mąż zaczynają wyznawać swoje grzechy i łajać się publicznie. Doprowadzi to do ogólnej konsternacji,a czytelnika do... salw śmiechu.

Wsród wielu, na prawdę WIELU przygód w książce zostaje zawiązany oczywiście miłosny wątek, między Jakuszkinem, a niejaką Walerię. Obaj trafiają na Bal u Szatana. A cóż będzie działo się na nim i na dalszych kartach powieści? W tym momencie pozwólcie, że zaproszę Was osobiście do przeczytania prozy Ruczinskiego...

Wnioski: bardzo, baaardzo miłe zaskoczenie! Książkę czyta się przyjemnie i z ręką na sercu rzeknę: czuć tutaj bułhakowskiego ducha, który jak patron unosi się nad całością... Zagorzali fani pierwotnej wersji losów naszych milusińskich nie powinni być zawiedzeni. Jedyny minusik to czcionka wielkości naparstka, no ale wydawnictwo Książnica Kieszonkowa mówi samo za siebie... Całkiem udana kontynuacja, warto po nią sięgnąć i skonfrontować ideał z tym, co Ruczinski nam serwuje. Jeżeli jednak i te argumenty do Was nie trafiają, rzeknę jeszcze słówko, że autor to nie byle jaki, gdyż swego czasu pisał nawet przemówienia dla polityków, m.in. dla Gorbaczowa... Jak widać, nieco zna się na rzeczy.

Ocena: 9/10.

Witalij Ruczinski, to kolejny z nowych dla mnie pisarzy, z którym miałam do czynienia ostatnio. Powiem szczerze, że sceptycznie byłam nastawiona do hasła z okładki: "dalsze losy bohaterów Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa". Ale nie byłabym sobą, gdybym nie połknęła haczyka i nie kupiła tej książki. A mentalnie byłam przekonana, możecie mi wierzyć, na coś słabego i miałkiego...