Felietony z rozpraw. Przezabawna treść.

Felietony z rozpraw. Przezabawna treść.

Genialna dawka inteligentnego poczucia humoru na najwyższym możliwym poziomie! Wiech niemal reportersko, a do tego z właściwym sobie przymrużeniem oka, opisał międzywojenne środowisko Żydów warszawskich. Jak się okazuje, niemal sto lat temu można było napisać teksty zabawne, ironiczne, a przy okazji pozbawione nienawiści, antysemityzmu czy złośliwości. Satyra Wiecha jest idealnie wyważona, niczym nie razi, a bawi.
Szacunek dla pomysłodawców i wydawców za druk niepublikowanych, nieznanych dotąd opowiadań Wiecha!

Genialna dawka inteligentnego poczucia humoru na najwyższym możliwym poziomie! Wiech niemal reportersko, a do tego z właściwym sobie przymrużeniem oka, opisał międzywojenne środowisko Żydów warszawskich. Jak się okazuje, niemal sto lat temu można było napisać teksty zabawne, ironiczne, a przy okazji pozbawione nienawiści, antysemityzmu czy złośliwości. Satyra Wiecha jest...

Przypowiastki Wiecha traktują o sprawach stosunkowo błahych, bywają chwilami przewidywalne... A jednak zasługują na miano przypowieści właśnie - są ponadczasowe, portretują zakręty ludzkich myśli i zachowań... Wszystko to w niepowtarzalnym stylu, przesączonym dobrotliwym humorem, z niesamowicie barwnym językiem! No i portretują przedwojenną Warszawę... Ten konkretny tomik poświęcony jest "przygodom" Żydów - choć czytając go odczuwałem etniczną specyfik, to jednocześnie ogólny "duch miasta" bardzo silnie łączy mieszkańców rozmaitej proweniencji, więc poczucie "egzotyki" nie było zbyt dojmujące... Zaś ogólne wrażenie na temat przedwojennej Warszawy pozostaje po lekturze takie, że ówcześni ludzie byli często bardzo, bardzo biedni - często może nawet bardziej prymitywni, niż dzisiejsi - ale na plus wyróżniała ich niesamowita fantazja! By wspomnieć choćby owego pomocnika sklepowego, który przebrawszy się za księcia tak wczuwa się w rolę, że zaczyna strzelać do "motłochu" ślepakami - albo wierzyciela, który nie mogąc dosięgnąć dłużnika wyprodukował dlań płytę gramofonową z obelgami... Eh, dziś w zamian "na ulicach cicho sza", chciałoby się westchnąć za Turnau'em. - Jak powiedzialby może Wiech - znakiem tego, łap się za te książkie!

Przypowiastki Wiecha traktują o sprawach stosunkowo błahych, bywają chwilami przewidywalne... A jednak zasługują na miano przypowieści właśnie - są ponadczasowe, portretują zakręty ludzkich myśli i zachowań... Wszystko to w niepowtarzalnym stylu, przesączonym dobrotliwym humorem, z niesamowicie barwnym językiem! No i portretują przedwojenną Warszawę... Ten konkretny tomik...