Wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w taborze i z czasów wojny. Zadziwiające, że tyle miesięcy rodzina z małymi dziećmi przeżyła w lesie. Pomogło im doświadczenie zdobyte przez lata życia w drodze.

Wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w taborze i z czasów wojny. Zadziwiające, że tyle miesięcy rodzina z małymi dziećmi przeżyła w lesie. Pomogło im doświadczenie zdobyte przez lata życia w drodze.

Kilka lat temu byłam na spotkaniu z autorem, który mieszka w moim mieście i wtedy kupiłam tę książkę.
Czytało mi się ją dość ciężko, bo akurat chyba nie miałam nastroju na wojenną tematykę.
Nie można jednak powiedzieć, że wspomnienia nie są interesujące - wzruszają, a czasem przerażają tym, do czego w czasie wojny zdolni są ludzie.

Kilka lat temu byłam na spotkaniu z autorem, który mieszka w moim mieście i wtedy kupiłam tę książkę.
Czytało mi się ją dość ciężko, bo akurat chyba nie miałam nastroju na wojenną tematykę.
Nie można jednak powiedzieć, że wspomnienia nie są interesujące - wzruszają, a czasem przerażają tym, do czego w czasie wojny zdolni są ludzie.

Wstrząsające wspomnienia artysty cygańskiego pochodzenia, który wraca do dzieciństwa naznaczonego piętnem wojny.

Dębicki opisuje przeżycia własne i swoich najbliższych, których nazistowska ideologia zaliczyła do podludzi. Na świat patrzy oczyma dziecka, które z jednej strony nie rozumie wojennych mechanizmów, a z drugiej musi przedwcześnie dojrzeć.
Część wydarzeń autor oparł na przekazach członków swojej rodziny oraz przyjaciół, gdyż w momencie wybuchu wojny miał zaledwie cztery lata.

Ciekawie pokazane są w książce relacje między Cyganami a mieszkańcami Kresów. Autor niczego nie ukrywa i nie ubarwia. Z bolesną szczerością pokazuje zarówno okrucieństwo Niemców jak i Ukraińców czy Polaków. Nie brakuje jednak we wspomnieniach i bohaterskich sylwetek zwykłych ludzi, którzy pomagali Cyganom z narażeniem życia. Jest tu także miejsce dla esesmana z ludzką twarzą, co potwierdza, że nie ma dobrych i złych narodów, są tylko dobrzy i źli ludzie.

Książka napisana jest z chwytającą za serce prostotą, ale nie brak w niej poetyckich fragmentów.

Wstrząsające wspomnienia artysty cygańskiego pochodzenia, który wraca do dzieciństwa naznaczonego piętnem wojny.

Dębicki opisuje przeżycia własne i swoich najbliższych, których nazistowska ideologia zaliczyła do podludzi. Na świat patrzy oczyma dziecka, które z jednej strony nie rozumie wojennych mechanizmów, a z drugiej musi przedwcześnie dojrzeć.
Część wydarzeń autor...